Reinderman en Blees winnen Prinsenstadtoernooi
Vorm is een lastig te omschrijven fenomeen. Vaak wordt gezegd – vooral door leken en derden – dat iemand in vorm is als hij of zij een goed resultaat behaald heeft. Op zich niet onlogisch, want goede vorm leidt vaak tot goede resultaten, er is echter niet een 1 op 1 verband. Je kan goed spelen en toch verliezen, je kan slecht spelen en winnen. Logischer (maar minder makkelijk aan af te leiden) is het om vorm in verband te brengen met het doen van goede zetten. Ik denk echter dat de meeste (top-)schakers van zichzelf zullen zeggen dat ze in vorm zijn als ze scherp zijn, en dat je scherp bent als je – naar je gevoel – makkelijk kleine combinaties ziet en miniplannen. En dat je voor je gevoel uit vorm bent als je veel kleine combinaties over het hoofd ziet.
De negende editie van het Prinsenstadtoernooi was op zich een groot succes. Bijna tweehonderd deelnemers en de organisatie liep – afgezien van de gebruikelijke vertragingen bij het begin van de rondes – gesmeerd. Op zich impliceert een voorbehoud en dat is dat de sponsor van de eerste acht edities (OGD) ermee gestopt is en er nog geen opvolger is gevonden. Ik denk niet dat er een groot gevaar is dat er geen tiende editie komt, maar het budget voor grootmeesters zou dat wel kunnen zijn en dat zou voor mij persoonlijk jammer zijn 🙂 Alle edities heb ik tot nu toe meegedaan, met wisselend succes, soms viel ik zelfs buiten de prijzen, maar dit jaar behoorde ik voor de vierde maal bij de winnaars. De laatste keer was al een tijd geleden, dus het mocht ook wel. Echter: in vorm was ik niet. Sterker nog, de scherpte leek geheel te ontbreken. Het zat gelukkig wel mee (al had ik geen indelingsgeluk). Over de medewinnaar, Albert Blees, zal ik ook wat vertellen, maar eerst mijn eigen toernooi.
Al in de eerste ronde ging het bijna mis. In een zeer overwegende stelling ging ik wat freewheelen. Opeens was het voordeel weg en ik moest maar hopen op een tijdnoodfout van mijn tegenstander. Die kwam gelukkig, waardoor ik toch nog won, maar in de tweede ronde stond ik al mijn eerste halfje af. Dat was op zich een correcte partij, maar het was niet mijn bedoeling om naar een miniem beter eindspel af te wikkelen, ik kon er mijn jonge tegenstander tenminste niet mee verontrusten. Ook de derde ronde gaf een typisch voorbeeld van matige vorm/gebrek aan scherpte:
Ik zag het hier wel zitten. Hij moet c5 dekken, dacht ik, dan doe ik f5 waardoor ik zowel aanval als een mooi paard op e4 heb. En de partijzet kon niet, dacht ik.
18…f5!
Wel dus: 19.Pg5 h6 20.Pe6 De8! Ik pakte maar op d6 en verdubbelde maar op de e-lijn. Dat had mijn tegenstander kunnen neutraliseren en ik was al bang dat ik weer remise zou spelen. Hij liet de e-lijn echter aan mij en dat bleek later beslissend.
In de vierde en vijfde ronde versloeg ik de (buiten mijzelf) twee sterkste grootmeesters van het toernooi. De opening tegen Erik van den Doel was wel grappig: de regel ‘niet twee keer spelen met hetzelfde stuk in de opening’ werd nogal wat keren overtreden.
Erik van den Doel (2564) – Dimitri Reinderman (2599)
1.e4 c5 2.Pf3 Pc6 3.d4 cxd4 4.Pxd4 Pf6 5.Pc3 e6 6.g3 d5 7.exd5 Pxd5 8.Pde2 Lb4 9.Ld2
Normaal zou zijn 9.Lg2 waarna zwart wit een dubbelpion zou kunnen bezorgen, maar wit met halfopen b-lijn en loperpaar compensatie krijgt. Wat doe ik: ik forceer het! Al was het maar omdat het leuk is op zet negen al mat in één te dreigen.
9…Pe5 10.Lg2 Pc4 11.Lc1 Pxc3 12.Dxd8+ Kxd8 13.Pxc3
Hier kan ik meteen pakken op c3, maar het leek me slimmer om dat later te doen zodat hij niet meteen een toren op de halfopen b-lijn kan zetten. Maar ik had wel iets gemist…
13…Kc7 14.Lf4+ Kb6
Ik had natuurlijk 14…e5 gepland, maar zag nu 15.Ld2 Pxd2 16.Pd5+! en dat is goed voor wit. 15…Kb8 had dan overigens nog ok voor zwart geweest, niet overwogen, de partijzet deed ik ook met tegenzin, maar uiteindelijk kreeg ik wat ik wilde, een eindspel waarin zijn pionnen erg zwak werden. Hij hielp daarbij wel mee, onder andere door op zet 22 lopers te laten ruilen.
15.0-0 Lxc3 16.bxc3 e5 17.Lc1 Kc7 18.f4 Te8 19.Tb1 Tb8 20.Tb5 b6 21.fxe5 Le6 22.Ld5 Lxd5 23.Txd5 Kc6 24.Tfd1 Txe5 25.T5d4 Tc5
26.Lf4 Tb7 27.a4 Te7 28.Td8 f6 29.Tb8 Pe5 30.Lxe5 Tcxe5 31.Tc8+ Kb7 32.Tcd8 Tc7 33.T1d3 Tec5 34.Tg8 Tc4 35.Kf2 Txa4 36.Ke3 Tac4 37.Kd2 b5 38.Kc1 b4 39.Td4 Txd4 40.cxd4 b3 41.Kb2 bxc2 42.Kc1 g6 43.d5 Kb6 44.d6 Td7 45.Kxc2 Kc5 46.Tf8 f5 47.Tf6 Kd5 48.Kc3 Ke5 49.Tf8 Kxd6 50.Tf6+ Ke5 51.Ta6 Ke4 52.Ta2 Ke3 53.Kc4 g5 54.Ta5 Ke4 55.Kc3 f4 56.Txg5 f3 57.Tg4+ Ke3 58.Tg8 f2 59.Te8+ Kf3 0-1
Ook de Brit Stewart Haslinger is met Pasen altijd in Delft te vinden, samen met ouders en broer. Hij heeft zelfs zo vaak meegedaan hier dat hij besloten heeft lid te worden van DSC en vorige week speelde hij zijn eerste competitiewedstrijd voor de eersteklasser! Ik versloeg hem door uiteindelijk handiger te zijn dan hij, maar een deel van de partij speelde ik slecht, ‘niet scherp’.
Reinderman,Dimitri (2599) – Haslinger,Stewart G (2513)
1.Pf3 d5 2.c4 d4 3.g3 Pc6 4.Lg2 e5 5.0-0 a5 6.d3 Pf6 7.e3 Le7 8.exd4 exd4 9.Pa3 0-0 10.Pb5 Lf5 11.Lf4 Pe8
Dit is allemaal nog eerder gespeeld, maar we waren daar beiden volkomen onwetend van. Dat uitte zich bij hem in het voor hem gebruikelijke lange nadenken, zodat ik al ruim een half uur voor op de klok stond. Ik had het idee ook nog prettig te staan.
12.Te1
Dreigt slaan op d4 en 12…Lc5 faalt op 13.Txe8.
12…g5 13.Le5
13.Txe7! (al eens gespeeld en goed voor wit) helemaal niet overwogen 🙁
13…Lc5
Wel had ik 13…Pxe5 14.Txe5 Lg6 15.Pfxd4 Lf6 16.Lxb7 Lxe5 17.Pc6 Dxd3 18.Dxd3 Lxd3 19.Pxe5 Tb8 20.Pxd3 Txb7 21.Pc5 Tb8 22.Pd7 Td8 23.Pxf8 met pionwinst helemaal berekend. Het klopt ook nog allemaal! Maar helaas heeft zwart een goed alternatief.
14.h3 f6 15.g4
15.Lxd4 Lxd4 16.Pfxd4 Pxd4 17.Ld5+ was eerst mijn plan, maar bij nader inzien vond ik dat 17…Dxd5 18.cxd5 Pxb5 goed voor zwart was. SF twijfelt tussen klein of groot voordeel voor wit, ik had misschien de witte aanvalskansen wat onderschat. Na wat ik deed verlies ik een pion als hij gewoon 15…fxe5 16.gxf5 Txf5 had. Hij vond dat ik genoeg compensatie zou hebben, ik vond niet, in dit geval geeft SF me wel gelijk. Puur geluk dat hij allerlei rare dingen begon te doen.
15…Pxe5 16.Pxe5 fxe5 17.gxf5 c6 18.Txe5 Pg7
Die had ik niet zien aankomen, maar het is ook niet zo goed.
19.Txc5 De7 20.f6
Het alternatief is 20.Txc6; ongetwijfeld goed voor wit, maar ik was bang voor de aanval die zwart zou krijgen. In de partij zijn beide koningen in gevaar.
20…Dxf6 21.Pc7 Tac8 22.Pd5 Dxf2+ 23.Kh1 cxd5 24.Txc8 Txc8 25.Dg4 Te8 26.Lxd5+ Kh8 27.Dxg5 Te3
27…Te2! 28.Lg2 Ph5 had ik verwacht en ik hoopte dat schaakjes me iets zouden opleveren, meteen of na eerst 29.Tg1 Pg3+ 30.Kh2 Pf1+ 31.Txf1 Dxf1 Of in ieder geval dat de dreiging daarvan hem zou afschrikken. Dat deed het, ten onrechte. 28.Lg2 Pe6 29.Dd5 Dh4 30.Df5 Df4 31.Dh5 Pg5 32.Tf1 De5 33.Dh6 1-0
U begrijpt, we waren beiden in tijdnood, hij nog iets meer dan ik, dus de zetten waren niet optimaal. Hier viel zijn vlag, maar het is ook ondekbaar mat.
In de laatste ronde zat het weer niet mee met de indeling, de nummer vier op rating met zwart. Ik leek er erg hard af te gaan, hij speelde het goed en had op zich een punt verdiend, maar gewonnen stellingen afmaken is ook een belangrijk onderdeel van het schaken, zoals een gedeelde winnaar uit Prinsenstand 2009 momenteel in een toernooi in Moskou ondervindt.
Quinten Ducarmon (2466) – Dimitri Reinderman (2599)
1.e4 c5 2.Pf3 Pc6 3.Pc3 Pf6 4.Lb5 g6 5.h3 Lg7 6.e5 Pg8 7.0-0 Pxe5 8.Pxe5 Lxe5 9.Te1 Lg7 10.d4 cxd4 11.Pd5 Kf8 12.Lg5 f6 13.Lh4
Hier had ik van tevoren gehoopt dat 13…e6 goed zou zijn. Paard moet weg, zwart staat prima. Helaas moet het paard niet weg. Toen ik dat doorhad probeerde ik nog een alternatief te vinden voor 13…e6, maar ik vond niets.
14.Dxd4 Kf7 15.Lg3 d6
Het ziet er verdacht uit voor zwart en Quinten vond een manier om materiaal te winnen.
16.Dc4
16…Tb8
16…a6 17.Pc7 axb5 (17…d5 was nog het beste geweest) 18.Pxe6! bxc4 19.Pxd8+ Kf8 20.Lxd6+ met winst is de pointe. 17.Pc7 d5
Wit kan nu op vele manieren winnen, bijvoorbeeld door
18.Pxd5 exd5 19.Df4 Pe7 20.Dxb8 Db6 21.Dd6 Dxd6 22.Lxd6
Met een volle kwaliteit meer in het eindspel. Winst zou niet moeilijk moeten zijn, maar ik zag dat als ik mijn paard voor zijn witveldige loper zou kunnen ruilen, het toch niet zo makkelijk voor wit zou zijn.
22…Pf5 23.Lb8 a6 24.La4 Le6 25.La7 Pd6 26.Tad1 Tc8 27.Lb3 Pc4 28.Lxc4 Txc4
Gelukt. Ik hoopte ook nog c3 af te dwingen om geen last te hebben van een torenswitch over de derde rij.
29.Te2 Lf8 30.Td3 Ld6 31.Tde3 Ld7 32.c3 h5
Inmiddels vindt SF het al niet meer duidelijk gewonnen voor wit. De volgende zet is fout, maar dag zag ik niet.
33.Lb8? Lf8?
33…d4! 34.Te4 d3! 35.Lxd6 dxe2 36.Te7+ Kg8 37.Txe2 Tc6 geeft goede remisekansen. Gelukkig dat ik dat niet speelde, want:
34.Td3?
Dat dit niet goed is had ik wel gezien.
34…Tc8 35.La7 Lb5 36.Ted2 ½-½
Dat scheelde 500 euro.
Albert Blees was als jonge twintiger heel actief met schaken bezig. Na 2006 speelde hij niet veel, maar sinds dit seizoen weer wel. Vooral 2016 is tot nu toe heel succesvol voor hem: gedeeld eerste bij het Noteboomtoernooi, ongedeeld eerste bij het kampioenschap van Amsterdam en nu dus gedeeld eerste in Delft. Zijn overwinning op Arnoudov geef ik zonder commentaar, maar de diagramstelling zegt vast genoeg.
Blees,Albert (2401) – Arnaudov,G Petar (2446)
1.Pf3 Pf6 2.c4 e6 3.Pc3 Lb4 4.Dc2 d6 5.a3 Lxc3 6.Dxc3 e5 7.g3 c5 8.Lg2 a5 9.0-0 Pc6 10.e3 Lg4 11.h3 Lh5 12.g4 Lg6 13.d4 Pe4 14.Db3 De7 15.d5 Pd8 16.Da4+ Kf8 17.Pd2 Pxd2 18.Lxd2 h5 19.f3 f5 20.Dc2 Dd7 21.g5 h4 22.f4 e4 23.b4 b6 24.bxa5 bxa5 25.Tab1 Dc7 26.Tb2 Le8 27.Tfb1 Ld7 28.Tb6 Kf7 29.Lc3 Ta7 30.Db2 Tg8 31.Lf1 a4 32.Le2 Lc8 33.Lh5+ Kf8 34.Lg6 Th8
35.Tb8 Tb7 36.Txb7 Dxb7 37.Dc2 Da7 38.Tb2 Tg8 39.Lh5 Ld7 40.Db1 Le8 41.Le2 Ld7 42.Tb8 Kf7 43.Db2 Dc7 44.Lxg7 1-0
Op de toernooiwebsite kunt u alle uitslagen, standen en veel partijen vinden. Speciale aandacht voor de vier spektakelprijspartijen: Harold van Dijk tegen Arres Oudshoorn in A, Leo Rietveld-Luas Nguyen in B, Corniel Nobel-Huib Vriens C en Edgar Huisman-Jan Torenstra in D.
Meer foto’s kunt u op Facebook vinden, gemaakt door Herman Zonderland.
