De Teamleider
Welgeteld vier maanden lang heeft het tweede team van eFXO Apeldoorn zich moeten zien te redden zonder de bezielende leiding van (the One and Only) Captain Henk. Tot ontsteltenis mijnerzijds heb ik lijdzaam moeten toezien dat de spelers, invallers, het team (als team) en de vervangende teamleiders daar totaal niet mee om hebben kunnen gaan. Door verschillende oorzaken was het voor mij onmogelijk deze wedstrijden bij te wonen. Door omstandigheden en het noodlot was ik elke keer precies op de dag van spelen afwezig. Ik heb het zelf ook niet allemaal verzonnen, het stond waarschijnlijk al in de sterren geschreven. Niet eerder, voor zover we het uit de historie kunnen terughalen, heb ik zoveel wedstrijden achter elkaar aan me voorbij moeten laten gaan.
Laten we ze even chronologisch nalopen: de vierde ronde, 12 december 2015: sinds bijna 35-40 jaar volg en bezoek ik de concerten van een van mijn favoriete rockbands aller tijden: de Golden Earring. Op deze bewuste dag vierden zij een toch wel heel speciaal jubileum, namelijk het 50-jarig bestaan. Daar mag je als rechtgeaarde fan niet bij ontbreken. En daar heb ik een geweldige dag en avond gehad, en tevens de nodige oude bekenden weer eens ontmoet. Als ik tot laat in de avond geen bericht krijg over de uitslag van de wedstrijd tegen Max Euwe begin ik me al zorgen te maken, er is iets gebeurd waar ze klaarblijkelijk niet direct verantwoording voor willen afleggen. En dat wordt de volgende dag bevestigd als ik via Internetsite van de Schaakbond moet constateren dat ze verloren hebben. Akkoord, enige tolerantie moet ik wel in acht nemen want hun invallers bleken opeens van een hoger kaliber te zijn dan wat wij kunnen inzetten. Zeg maar: compleet in het spitse zwaard gelopen. Het daarop volgende wedstrijdverslag geeft een goede weergave van het gebeurde en pleit mij volkomen vrij.
