18 juni 2016: Een gedenkwaardige dag voor Schaakgenootschap Het Paard van Ree

Eindelijk was het zover. Na maanden voorbereiding, want zo makkelijk was Heikki Westerinen niet te traceren, hadden de diverse genodigden zich verzameld in de tuin van Lex en Rosalie om getuige te zijn van een voor ons unieke rapidmatch tussen GM Hans Ree en GM Heikki Westerinen. En uiteraard om deel te nemen aan de simultaan gegeven door WIM Arlette van Weersel.
Dankzij de onmisbare hulp van Ad (café de Zon) en Ronald (Party Support) zag de tuin er prima schaakfähig uit en kon trapsgewijs het geweld losbarsten.

Lex hield een mooie welkomstspeech voor de genodigden en Arlette van Weersel, waarna laatstgenoemde de heren de oortjes kon wassen.


Op sommige borden werd echter meer, en betere, tegenstand geboden dan waar de charmante simultaangeefster wellicht op had gehoopt of gerekend. Stefan Dalmolen wist zelfs te winnen en Hugo vd Zee, Johan Kroon en Marc vd Meij waren zo vriendelijk om Arlette een remise toe te staan.

Na verloop van tijd arriveerden Hans Ree en Heikki Westerinen. Lex bleek echtgenote en moeder te hebben ingeschakeld om beide heren tijdig op het speelveld af te leveren. Het bleek dat zij elkaar in 1978 voor het laatst hadden gezien en gesproken. Over die ontmoeting in Buenos Aires doen verschillende mooie verhalen de ronde. Iets met bier en een gebroken been geloof ik. De hernieuwde kennismaking was dan ook warm en aimabel…..tot de match begon tenminste.

Plots zaten twee echte tegenstanders aan het mooi opgesierde schaakbord elkaar het leven schijnbaar goed zuur te maken. Opperste concentratie aan beide zijden; mooi om te zien dit.
Er werd werkelijk zonder genade gespeeld en de toegestane speeltijd bijna volledig benut. Hans Ree doorzag de Finse complicaties echter voldoende om de eerste partij naar zich toe te trekken. Mijnheer Westerinen in droef gepeins achterlatend.

Hoog tijd om een korte pauze in te gelasten. Beide heren had toch wel koud gekregen en er werd besloten het strijdtoneel naar de erker te verplaatsen. Bovendien stond Arlette van Weersel nog haar nederlaag te analyseren.Het gaf ons ook de gelegenheid om het eerste bier maar eens te proeven.

Ad gaf Justine, dochter van Lex en Rosalie, een spoedcursus biertappen en de klanten stroomden direct toe. Na de nodige vloeibare en hapklare versnaperingen kon het schaakgedruis zijn vervolg krijgen.Arlette verschalkte weer menig tegenstander en de heren Ree en Westerinen hadden aan de goede kant van de beglazing hun strijd hervat.

En weer werd op het scherpst van de snede gespeeld! Ditmaal verslikte Hans Ree zich
echter en moest hij het punt aan de vriendelijke Fin laten. Nog een beetje nabrommend
dat hij toch echt gewonnen had gestaan… Daar hebben we allemaal wel eens last van; toch?
Enfin, hiermee was de tweekamp geëindigd in een 1-1 gelijkspel en konden beide combattanten
zich door de dochter des huizes een biertje laten tappen, een versnapering tot zich nemen en zich onder het volk begeven.

 

Aangenaam keuvelend en iedereen vriendelijk te woord staand drentelden de heren wat rond. Mij werd de eer gegund de aanwezigen toe te spreken, wat dankwoorden te uiten en het prijzengeld uit te delen.

De barbecue was inmiddels goed warm gelopen. Ad en Ton werkten zich in het zweet om het volk te voeden. Prima vlees en salades…het mag gezegd. Nadat iedereen zich voldoende gevuld had werd nog uitvoerig nagebabbeld waarna de tuin langzaam leeg druppelde.

Maar niet nadat eenieder luidruchtig had aangegeven hoezeer ze genoten hadden van dit unieke gebeuren. En hoewel ze beiden een nederlaag te verwerken hadden, gaven ook Hans Ree en Heikki Westerinen aan zich prima te hebben vermaakt.

Ik kan de middag niet anders omschrijven dan: een daverend succes! Maar het had wel wat warmer mogen zijn. Lex en Rosalie: nogmaals ontzettend bedankt voor de warme gastvrijheid. Jullie huis en tuin bleken een perfecte locatie voor dit evenement!