In de tweede ronde was het voor uw verslaggever een verademing om te zien dat de vrouwen elkaar meteen in de haren vlogen! Bloed aan de paal, riepen een aantal omstanders. Daar waar enkele grootmeesters tegen talentrijke spelers en/of meesters niet tot de volle score kwamen, lieten de vrouwen in de praktijk zien hoe het schaken in feite zou moeten zijn. De ‘schoonheid’ zit ‘m vaak in het spektakel op het bord. Speelt u nog maar eens op uw gemak die fraaie aanvallende partijen uit de vierkamp na.

In tegenstelling tot die mooie aanvalspartijen van de vrouwen zaten enkele grootmeesters verschrikkelijk te balen dat ze niet verder kwamen dan een puntendeling. Evgeny Postny moest diep gaan om van LSG’er Eelke Wiersma te winnen: ‘Chess is allways a strategy of the last move’, of iets dergelijks, vertelde Postny na afloop. Ik denk dat ‘ie bedoelde dat in zijn slotstelling met wit aan zet het remise zou zijn. Chanda Sandipan won pas na een lange strijd van het Groningse talent Zyon Kollen. Leidenaar Fred Slingerland scoorde een halfje tegen grootmeester Ikonnikov en Alexander van Beek hield Csaba Horvath op een halfje. Ook enkele buitenlandse meesters beklaagden zich bij mij over het sterke spel van de subtoppers in Leiden. Ik zeg dan vaak; Leiden is een hele sterke schaakregio; ‘btw, driekwart van Nederland komt naar de Universiteitsstad Leiden om iets te leren.’
Loek van Wely ligt op schema om het toernooi met fraaie cijfers te gaan winnen. Of zoals hij dit vandaag in het Leidsch Dagblad zo fraai tegen de verslaggever had verklapt: ‘Ik ben weliswaar met vrouw en kind op vakantie aan de kust (Noordwijk, JB) en wandel dan heerlijk over de boulevard, maar als ik die zaal binnenkom gaat de knop om en wik ik winnen.‘

De dagprijs ging dit keer naar de Duitse tegenstander van Loek van Wely, Sebastian Schmidt-Schaeffer, die het gisteren presteerde om vanuit de trein te bellen naar de organisatie om te vertellen dat ‘ie om tien voor acht zou aankomen op Leiden centraal. Daar nam hij een taxi en toen hij in de speelzaal arriveerde bleken er nog twintig seconden op zijn klok te zijn voor het ontvangen van een reglementaire nul. Hij won zijn partij daarna overigens wel. Zoveel toewijding en dat verdiende een prijs, vonden wij. Een DGT-timer was zijn prijs! Op zondag een drukke bar met de explicatie van John van der Wiel met een in het oog (John’s oog..) springende speler/speelster na het eerste weekeinde. Dat zal ongeveer om 17.00 plaatsvinden. Komt dat zien. Lees verder…