“Reünie”, de column van Theo Mooijman
Bert Visscher, Wim Pijbes, Carolien Dijkhuizen en Evelien Bos. Elke Nederlander, met een gemiddelde wekelijkse consumptie aan televisie-uren zal ze kennen. Zij hebben iets gemeen met elkaar. De meeste schakers vinden een raadseltje wel leuk, dus wachten we even.
Deze vier bekende Nederlanders waren ooit leerlingen van de Winkler Prins scholengemeenschap in Veendam. En laat nu die scholengemeenschap deze maand 150 jaar bestaan. Het woord ‘scholengemeenschap’ bestond 150 jaar geleden nog niet, in 1866 in Veendam werd een Rijks Hogere Burger school gesticht. Een der drijvende krachten daarvan was de doopsgezinde predikant Anthony Winkler Prins, hoofdredacteur van een encyclopedie. Zowel de school als de encyclopedie zouden later zijn naam dragen. En hij deed nog iets: hij was mede oprichter van de Eerste Groningse Tramway maatschappij. Een paarden-tramlijn van Zuidbroek via Veendam naar Ter Apel, de langste paarden-tramlijn in Nederland.
Een stevige jubileum-commissie heeft een zeer uitgebreid programma samengesteld dat zich over enige weken uitstrekt met als afsluiting een reünie waarvoor vele honderden mensen verwacht worden, komende van uit alle uithoeken van de wereld.
Als geboren en getogen Hagenaar ben ik natuurlijk geen leerling van deze school geweest, maar mijn kinderen hebben er wel op gezeten. Mijn band met de school bestond verder uit het geven van gastlessen over het lokale bestuur en het organiseren van het jaarlijks Winkler Prins jeugdschaak-toernooi.
De jubileum-commissie, bekend met mijn andere hobby’s, had mij aangezocht om voor een groep buitenlandse docenten, een rit door de stad te organiseren, waarvoor zij, heel toepasselijk, een paardentram hadden gehuurd. Nadat ik mij bij deze docenten bekend had gemaakt als gepensioneerd ambtenaar, voegde ik er aan toe dat ik als vrijwilliger al tientallen jaren schaaklessen geef, hetgeen instemmend geknik opleverde. In de paardentram kunnen 20 mensen zitten; vier jonge docenten kregen de kans om op de fiets, onder begeleiding van een voor die dag uit-geroosterde docent Engels, de wagen te volgen. En daar genoten ze echt van.
Toen ik het gezelschap rondkeek ontwaarde ik twee bekende gezichten: twee vrouwelijke docenten uit Riga! Tijdens onze vakantie in Letland een jaar of wat geleden waren zij onze gidsen tijdens een dagtrip.
Komende zaterdag is de grote reünie. Deelnemers kunnen een applicatie op hun telefoon plaatsen en een centrum-wandeling maken. Ik heb toegezegd de mensen in het STAR-station te ontvangen, waarbij ik natuurlijk hoop enkele schaak-leerlingen van weleer te ontmoeten. Ik zal hen niet herkennen, maar andersom zal het wel lukken. Enkele van de nog in Veendam wonende ex-leerlingen heb ik al met hun partner en kinderen als reiziger in de stoomtrein gehad.
Drie voormalige schaak-leerlingen zal ik die dag daar zeker niet ontmoeten: mijn kinderen hebben zich niet voor de reünie opgegeven.
