In principe heb je gelijk. Maar Short protesteert ook met enige regelmaat tegen dat reglement. Wat ik overigens prima vind, van zo’n ervaren speler.
Deze regel zou best ter discussie gesteld mogen worden, zeker voor vriendschappelijke matches. Een ander geval is WK-matches (of kandidatenmatches) die na de beslissing worden doorgespeeld. Maar dat gebeurt geloof ik nooit meer. Euwe-Aljechin 1937 was er een voorbeeld van.
Iets ter discussie stellen, mag altijd. En in dit geval helemaal, aangezien er veel mensen waren, waaronder Short en Yifan zelf, die de regel helemaal niet kenden. Ik heb dat hele handboek “FIDE Rating Regulations effective from 1 July 2014” nog eens doorgenomen en kan eigenlijk geen goede reden bedenken voor artikel 6.5, maar ik vermoed dat het committee dat deze regels heeft bedacht wel zo’n goede reden gehad moet hebben.
Het is bijvoorbeeld niet zo dat wanneer in een toernooi de winnaar al vóór de laatste ronde bekend is, dat dan de partijen in de resterende ronde(n) niet meer mee tellen voor de rating. Waarom is dit voor een match, in feite een toernooi met twee deelnemers, dan anders?
Het pakt nu wat ongelukkig uit voor Yifan en omgekeerd gunstig voor Short, maar ik zou me kunnen voorstellen dat de regel oorspronkelijk juist is bedoeld om de professionele schaker te beschermen. Met het idee: ook al worden jullie door de sponsor “gedwongen” om nog een aantal extra partijen te spelen, dan tellen deze gelukkig niet meer mee voor de rating.
In toernooien is de eindstand nog niet bepaald, dat is toch wel een verschil. De nummer 2, 3 etc kunnen allemaal nog belang hebben bij de uitslag van de kampioen in de slotronde. Het gaat denk ik te ver om dan maar alleen het resultaat aan de kant van de toernooiwinnaar te schrappen. Er is in het verleden wel een regel geweest die ervoor zorgde dat toernooiwinnaars geen rating konden verliezen, maar Kasparov mopperde indertijd al dat hij wel rating kon verliezen als hij een toernooi won, dus die is al een tijdje geschrapt, denk ik.
Op het forum van chess.com gaf oud-FIDE-bestuurder Igantius Leong een plausibele reden voor de regel: om ratingfraude te voorkomen. Hoe minder mensen betrokken zijn, hoe makkelijker te organiseren: laat iemand een match met zeer forse cijfers winnen en zijn rating stijgt navenant.
Ook zonder fraudeoogmerk is er best reden om een match anders in te schatten dan een toernooi: vanwege tiebreakregels zijn ook andere spelers betrokken bij het resultaat van de laatste partij van de winnaar. Dat kan de winnaar de stimulans geven om toch maar z’n best te doen.
Ook al zou de regel discutabel zijn, wat er is gebeurd, kan natuurlijk echt niet. Hoofdarbiter Frans Peeters loopt een serieus risico op disciplinaire maatregelen (een schorsing als internationaal arbiter van 4 tot 18 maanden) voor het bewust foutief rapporteren van een toernooiuitslag aan de FIDE. (Tenzij hij zelf het eerste, foutieve rapport heeft ingetrokken.)
Wat Loek van Wely betreft – een man met vaak controversiële, maar niet onsympathieke opvattingen –, die heeft overtuigend bewezen niet geschikt te zijn als toernooidirecteur. Te duidelijk vergeten dat je in die functie voor alle meningen aandacht moet hebben, behalve voor die van jezelf.
Volgens mij gingen beide matches tussen Euwe en Aljechin over 30 partijen en waren die ook afgelopen als één van beide schakers 6 overwinningen meer had dan zijn tegenstander. De eerste match van 1935 duurde inderdaad 30 partijen en eindigde in 15 1/2 tegen 14/1/2 voor Euwe. De rematch van 1937 eindigde na 25 partijen in 15 1/2 tegen 9 1/2 voor Aljechin, die door zijn overwinning in die laatste partij ook op 10 overwinningen kwam tegen 4 van Euwe, met 11 remises.
Jawel, maar in 1937 werden na de match nog ‘vijf exhibitiepartijen’ gespeeld, die Euwe met 3-2 won. Om de dertig vol te maken. Heb ik voor de zekerheid nagezocht in de Münninghoff-biografie (waarin gek genoeg de score niet staat) en een matchboek. Je kunt erover twisten of dat nog tot de match behoorde of dat dat na de match was. Maar dat is een woordenspel.
Ja, je hebt gelijk: er is in die rematch van 1937 nog doorgespeeld tot de 30 partijen rond waren. Ook die partijen zijn terug te vinden in de database van het Max Euwe Centrum via hun website. Maar ze werden niet vermeld in de website over de WK match van 1937, die ik geraadpleegd heb.
Interessant geval. Wel raar dat Short opeens in het beklaagdenbankje wordt gezet omdat hij eenvoudig wijst op een artikel in het FIDE-reglement.
In principe heb je gelijk. Maar Short protesteert ook met enige regelmaat tegen dat reglement. Wat ik overigens prima vind, van zo’n ervaren speler.
Deze regel zou best ter discussie gesteld mogen worden, zeker voor vriendschappelijke matches. Een ander geval is WK-matches (of kandidatenmatches) die na de beslissing worden doorgespeeld. Maar dat gebeurt geloof ik nooit meer. Euwe-Aljechin 1937 was er een voorbeeld van.
Iets ter discussie stellen, mag altijd. En in dit geval helemaal, aangezien er veel mensen waren, waaronder Short en Yifan zelf, die de regel helemaal niet kenden. Ik heb dat hele handboek “FIDE Rating Regulations effective from 1 July 2014” nog eens doorgenomen en kan eigenlijk geen goede reden bedenken voor artikel 6.5, maar ik vermoed dat het committee dat deze regels heeft bedacht wel zo’n goede reden gehad moet hebben.
Het is bijvoorbeeld niet zo dat wanneer in een toernooi de winnaar al vóór de laatste ronde bekend is, dat dan de partijen in de resterende ronde(n) niet meer mee tellen voor de rating. Waarom is dit voor een match, in feite een toernooi met twee deelnemers, dan anders?
Het pakt nu wat ongelukkig uit voor Yifan en omgekeerd gunstig voor Short, maar ik zou me kunnen voorstellen dat de regel oorspronkelijk juist is bedoeld om de professionele schaker te beschermen. Met het idee: ook al worden jullie door de sponsor “gedwongen” om nog een aantal extra partijen te spelen, dan tellen deze gelukkig niet meer mee voor de rating.
In toernooien is de eindstand nog niet bepaald, dat is toch wel een verschil. De nummer 2, 3 etc kunnen allemaal nog belang hebben bij de uitslag van de kampioen in de slotronde. Het gaat denk ik te ver om dan maar alleen het resultaat aan de kant van de toernooiwinnaar te schrappen. Er is in het verleden wel een regel geweest die ervoor zorgde dat toernooiwinnaars geen rating konden verliezen, maar Kasparov mopperde indertijd al dat hij wel rating kon verliezen als hij een toernooi won, dus die is al een tijdje geschrapt, denk ik.
Op het forum van chess.com gaf oud-FIDE-bestuurder Igantius Leong een plausibele reden voor de regel: om ratingfraude te voorkomen. Hoe minder mensen betrokken zijn, hoe makkelijker te organiseren: laat iemand een match met zeer forse cijfers winnen en zijn rating stijgt navenant.
Ook zonder fraudeoogmerk is er best reden om een match anders in te schatten dan een toernooi: vanwege tiebreakregels zijn ook andere spelers betrokken bij het resultaat van de laatste partij van de winnaar. Dat kan de winnaar de stimulans geven om toch maar z’n best te doen.
Ook al zou de regel discutabel zijn, wat er is gebeurd, kan natuurlijk echt niet. Hoofdarbiter Frans Peeters loopt een serieus risico op disciplinaire maatregelen (een schorsing als internationaal arbiter van 4 tot 18 maanden) voor het bewust foutief rapporteren van een toernooiuitslag aan de FIDE. (Tenzij hij zelf het eerste, foutieve rapport heeft ingetrokken.)
Wat Loek van Wely betreft – een man met vaak controversiële, maar niet onsympathieke opvattingen –, die heeft overtuigend bewezen niet geschikt te zijn als toernooidirecteur. Te duidelijk vergeten dat je in die functie voor alle meningen aandacht moet hebben, behalve voor die van jezelf.
Volgens mij gingen beide matches tussen Euwe en Aljechin over 30 partijen en waren die ook afgelopen als één van beide schakers 6 overwinningen meer had dan zijn tegenstander. De eerste match van 1935 duurde inderdaad 30 partijen en eindigde in 15 1/2 tegen 14/1/2 voor Euwe. De rematch van 1937 eindigde na 25 partijen in 15 1/2 tegen 9 1/2 voor Aljechin, die door zijn overwinning in die laatste partij ook op 10 overwinningen kwam tegen 4 van Euwe, met 11 remises.
Jawel, maar in 1937 werden na de match nog ‘vijf exhibitiepartijen’ gespeeld, die Euwe met 3-2 won. Om de dertig vol te maken. Heb ik voor de zekerheid nagezocht in de Münninghoff-biografie (waarin gek genoeg de score niet staat) en een matchboek. Je kunt erover twisten of dat nog tot de match behoorde of dat dat na de match was. Maar dat is een woordenspel.
Ja, je hebt gelijk: er is in die rematch van 1937 nog doorgespeeld tot de 30 partijen rond waren. Ook die partijen zijn terug te vinden in de database van het Max Euwe Centrum via hun website. Maar ze werden niet vermeld in de website over de WK match van 1937, die ik geraadpleegd heb.