Karjakin wint: de dagbladen

Eindelijk is er een beslissing gevallen in de match om het wereldkampioenschap. De dagbladen gaven hun schaakmedewerkers daarom vandaag de ruimte. Verhalen over de achtste partij, over het weglopen van Carlsen bij de persconferentie en zelfs over de al drie huwelijken van de pas 26-jarige Karjakin.

 

Strijd in tweekamp brandt los

In de Telegraaf behandelt Hans Böhm eerst nog de zevende partij, waarin Carlsen na een blundertje toch moeiteloos remise hield. Böhm: “Bij de persconferentie geeft Carlsen het signaal af dat hij deze krachtmeting als een formaliteit ziet. Hij is de betere dus hij kan zich het een en ander permitteren. Hoe verraderlijk die instelling kan zijn, bleek in de achtste partij. Na een slappe opening verraste Carlsen op de 24e zet met een onnodige verzwakking van zijn pionnenstructuur.” En verderop over Carlsen: “Hij weigerde echter enkele keren aan de noodrem te trekken, verkoos de aanval boven de verdediging en moest dat uiteindelijk met verlies bekopen.”

Böhm geeft de volledige partijnotatie, zonder commentaar daarbij. Daar zou ook geen ruimte voor zijn. Wel kreeg hij ruimte voor een klein fotootje van Karjakin.

 

Carlsens ambitie slaat om in roekeloosheid

Hans Ree in NRC Handelsblad: “Carlsen versloeg zichzelf door absoluut te willen winnen. Karjakin zei het na afloop ook: Carlsen had het spel bepaald en hij had van Carlsens ambitie gebruik kunnen maken. Wat in de eerste fase van de partij nog als gezonde ambitie van Carlsen kon worden gezien, werd later pure roekeloosheid. Hij bleef op winst spelen in situaties waarin hij al blij had moeten zijn met remise. Het had er al twee keer eerder in de wedstrijd de schijn van dat Carlsen niet besefte dat ook zijn tegenstander het recht had een partij te winnen. Hij verliest ook zo zelden, dat hij zich misschien onkwetsbaar waande.”

Ree merkt vervolgens op dat Carlsen in zijn twee WK-matches tegen Anand slechts één partij verloor, in 21 partijen, en nooit een achterstand had.

Over het weglopen van Carlsen bij de persconferentie schreef ik gisteren dat het niet netjes was van Karjakin om eerst op de gang met een Russische journalist te praten. Ree weet beter dan ik hoe het zit. Na afloop van de partij praat Karjakin altijd even met de Russische media en Carlsen met de Noorse. Daarna gaan ze samen naar de persconferentie. Deze keer poeierde Carlsen de Noren af.

Ree geeft van de partij een diagram en de laatste paar zetten, met commentaar.

Woeste winstpoging wordt Carlsen fataal

Gert Ligterink beschrijft in de Volkskrant ook het partijverloop en sluit dat af met: “Opnieuw leek een achtste remise onvermijdelijk, maar in het vervolg bleek Carlsen zo ontdaan door de voorafgaande gebeurtenissen dat hij opmerkelijk zwak verweer bood. Alsof hij dacht dat het onmogelijk was de partij alsnog te verliezen, liet hij zijn koningsloper insluiten, waarna Karjakin de opmars van zijn vrije randpion combineerde met een dodelijke koningsaanval.”

Vervolgens beschrijft Ligterink het incident op de persconferentie en daarna citeert hij Karjakin: “Ik kan niet zeggen dat Carlsen slecht heeft gespeeld. Dankzij hem werd het een grote dag. Hij zorgde voor een boeiend gevecht door mij onder druk te zetten.” Helder en objectief, aldus Ligterink. Karjakin vervolgens, gevraagd of hij in moeilijkheden was geweest: “Nee, ik dacht alleen dat de stelling volstrekt krankzinnig was en dat van alles kon gebeuren. Maar ik had een pion meer en zo slecht had ik niet gespeeld dat ik het verdiende verloren te staan.”

Ligterink kreeg ruimte voor de partijnotatie met een diagram en na de slotzet een korte uitleg.

‘Carlsen schaakt tegen zichzelf’

Trouw heeft geen gespecialiseerde schaakmedewerker, maar redacteur Jan-Cees Butter is duidelijk op de hoogte en schrijft een goed verhaal. Een fragment: “Sinds Karjakin in 2009 besloot om niet langer voor Oekraïne maar voor Rusland uit te komen, stagneerde zijn ontwikkeling. Hij raakte verstrikt in politieke issues. Karjakin, geboren aan de rand van de Krim, steunde president Poetin openlijk bij zijn annexatie van het grondgebied. Verder waren er privéperikelen. Karjakin is bezig aan zijn derde huwelijk en werd intussen vader. Een groot contrast met Carlsen, wiens leven geordend is en volledig gericht op topsport.”

Een groot artikel, waarbij de redacteur voor het schaaktechnische gedeelte – niet voor het eerst – te rade ging bij Loek van Wely. Enkele citaten van Van Wely:

“In het begin ging het nog vrij crescendo met Carlsen. Maar daarna zag je hem langzaam gefrustreerd raken, omdat hij niet op voorsprong was gekomen. Carlsen nam veel te veel risico.”

“Het is niet zozeer dat Karjakin mij verrast, als wel dat Carlsen tegen zichzelf aan het spelen is. De goede voorbereiding van Karjakin zie ik niet terug in zijn openingen. Daarom ben ik niet onder de indruk. Carlsen is heel erg aan het pushen. Als tegenstander is het dan de kunst om het moment te herkennen dat iemand over het randje is gegaan. Dan moet je direct toeslaan. Maar Karjakin herkent die momenten niet. Hij doet vooral waar hij goed in is: verdedigen.”

Van Wely ziet voor het vervolg twee scenario’s: “Of Carlsen gaat nog harder pushen en blaast zichzelf op – en dan is het snel afgelopen – of hij heeft deze achterstand nodig om zich terug te knokken.”

Trouw geeft niet de partijnotatie, maar wel een mooie grote foto van Carlsen.

 

Schaaktroon wankelt

Bij de Holland Media Combinatie, waarvan het Noord-Hollands Dagblad de grootste krant is, schrijf ik de zaterdagse schaakrubriek en Wim van der Wijk de artikelen op de sportpagina. Zijn verhaal gaat vooral over het weglopen van Carlsen bij de persconferentie, waarbij de redactie ook een grote foto plaatst.

Van der Wijk: “Na afloop stoorde Carlsen zich eraan dat hij op de persconferentie moest wachten op Karjakin, die door verslaggever apart werd genomen voor interviews. Carlsen nam wel plaats achter de tafel, maar zijn gemoedstoestand na het pijnlijke verlies liet hem niet toe alleen te wachten, ten overstaan van een leger journalisten en fotografen. Met veel misbaar beende hij na enige tijd weg.”

Van der Wijk vindt dat dit Carlsen niet kan worden verweten. Hij kwam aanvankelijk wel opdagen, maar werd door de organisatie aan zijn lot overgelaten.

Een mooie uitspraak over het vervolg: “Carlsen staat erom bekend terug te kunnen slaan na een nederlaag, naar eigen zeggen ‘als een gewonde tijger’. Gewond is-ie zeker.”