Carlsen blijft wereldkampioen – de dagbladen (deel 1)

Waarom kwam Carlsen aanvankelijk niet door Karjakin heen? Wat kwam Karjakin tekort om de ultieme stunt uit te halen? Was Carlsen eigenlijk genoeg gemotiveerd? Er zijn vele vragen te stellen over de WK-match. Afgelopen dagen schreven de journalisten hun evaluaties. Dat begon al op woensdag, toen de barrage nog moest worden gespeeld. Dat is niet vreemd. Sportredacties delen voor een groot deel hun pagina’s een paar dagen van tevoren in, omdat bekend is welke wedstrijden er worden gespeeld. Maar in dit geval was niet van tevoren bekend wat de slotdag zou zijn. Hieronder een overzicht uit drie dagbladen. Later dit weekend volgen er meer.

 

Telegraaf

Hans Böhm schreef al op woensdag zijn grote evaluatie, onder de kop ‘Vluggertjes als climax’. Over de twee overwinningen in de match: “Die ene overwinning van Karjakin in partij acht werd hem aangereikt door Carlsen, die verschillende keren weigerde om in de verdediging te gaan. Alsof hij zich onaantastbaar waande en recht had op de overwinning vanwege zijn staat van dienst. Die enige overwinning van Carlsen in partij tien kwam tot stand omdat Karjakin in het middenspel een afwikkeling naliet die direct remise had geforceerd. Kortom, overwinningen met hulp van de tegenstander, niet op eigen kracht.”

Böhm vindt dat favoriet Carlsen zijn grote talent niet aansprak, de beste openingen ontweek en de stukken maar wat rondspeelde. De enige verklaring die hij daarvoor kan bedenken is Carlsens angst voor hackers. Zijn computerbeveiliging liet hij opvoeren, maar, schrijft Böhm: “Toch zou die wetenschap zij spel verlamd kunnen hebben.” Ook vraagt Böhm zich af of Carlsen last heeft van een motivatiegebrek, nu hij een miljoen dollar per jaar verdient aan sponsoractiviteiten, die hem veel tijd kosten.

Vrijdag kreeg Böhm natuurlijk weer ruimte, zij het minder. Hij beschrijft de vier rapidpartijen en sluit af: “Ook al heeft Carlsen in deze totale krachtmeting onder zijn kunnen gespeeld, toch is hij de terechte winnaar.”

 

NRC Handelsblad

Hans Ree had bij deze match het geluk dat zijn krant ’s middags verschijnt, zodat hij donderdag al (als eerste) een slotverslag kon schrijven. Hij was trouwens niet de eerste die de uitslag meldde. Wim van der Wijk zat woensdagnacht nog op het kantoor van de Holland Media Combinatie en kon nog een klein berichtje meesturen in enkele edities van het Noord-Hollands Dagblad, dat daarmee het enige ochtendblad was dat op donderdag op de sportpagina de uitslag meldde. “De enige van de ouderwetse papieren kranten”, voegt hij daar desgevraagd aan toe.

Ree beschrijft uitgebreid de vier rapidpartijen. Nadat hij vertelt dat Carlsen Karjakin bedankte voor het prachtige gevecht, vervolgt Ree: “Inderdaad had Karjakin meer verzet geboden dan zijn voorganger Anand, die in 2013 al na tien en in 2014 na elf partijen door Carlsen was weggezet. Van een tiebreak was toen geen sprake. Toch zou Karjakin, ook als het lot hem beter gezind was geweest, geen waardig wereldkampioen zijn geweest.

Het is niet genoeg om alleen maar een groot verdediger te zijn, een kampioen moet ook zelf het spel kunnen maken. Dat kan Karjakin vaak heel goed, maar tegen Carlsen kon hij het niet. Niet in deze tweekamp en ook nauwelijks in de toernooipartijen die ze in het verleden tegen elkaar hebben gespeeld.”

Tot slot vertelt Ree dat Carlsen zei dat hij zijn spelplezier had teruggevonden: “Op een zeker punt in de match was ik in een duister oord beland, maar ik voel dat het nu beter gaat, dus ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.”

Op pagina 2 mocht Ree een korte aankondiging schrijven van zijn verhaal op de sportpagina. Daarin vertelt hij onder andere: “Toen het in het begin van de tweekamp twee keer gebeurde dat de partijen voor onze landstreken pas omstreeks drie uur ’s nachts klaar waren, had Carlsens manager Espen Agdestein een bericht gekregen van het kantoor van de Noorse premier Erna Solberg met het verzoek om het niet meer zo laat te maken. De Noorse regering voerde net belangrijke financiële besprekingen en het was te veel gevraagd nog lang wakker te blijven. Deze keer kwam Carlsen de Noorse regering enigszins tegemoet.” Typisch het soort aardige anekdote dat Ree er graag bijhaalt.

 

De Standaard

Carlsen was de huizenhoge favoriet, schreef Gert Devreese woensdag in de Vlaamse krant De Standaard. Maar hij gaf drie factoren waarmee hij die favorietenrol relativeerde.

1. In 2000 zei Kasparov voor zijn WK-match tegen Kramnik: “Zeker, er komt een dag dat ik een match zal verliezen, maar die dag is nog veraf.” Twee maanden later werd hij onttroond als wereldkampioen. Devreese: “Het is ook in het schaken een waarheid als een koe: hoogmoed komt voor de val.”
2. Karjakin heeft een sterk secondantenteam. Devreese: “Karjakin heeft van Russische sponsors onbeperkte middelen gekregen voor de match tegen Carlsen, hij heeft zich dan ook al herhaaldelijk een rabiaat voorstander van Vladimir Poetin getoond.” Toch citeert hij ook Gert Ligterink: “Ik vind het werk van de secondanten van Karjakin maar matig. Karjakin is maar één keer beter uit de opening van de partij gekomen. De partijen worden meestal in het middenspel beslecht. Dat vind ik toch een tegenvaller.”
3. “Van Karjakin is geweten dat hij onder druk zelden kraakt.” Devreese verwijst naar het kandidatentoernooi, waarin Karjakin in de laatste ronde een thriller won van Caruana. Devreese: “Of Magnus Carlsen even sterke zenuwen heeft als Karjakin, is maar de vraag. Carlsen staat erom bekend dat hij, als door iets uit zijn hum geraakt, af en toe onherkenbaar slecht speelt.” Hij wijst erop dat bij het groeien van het aantal remises, ook de frustratie van Carlsen toenam.

 

(wordt vervolgd)