“Grootouders” door Theo Mooijman. Column van Schaakvereniging Promotie.
Vorig jaar februari wist ik het opeens. Een aansprekende manier om ouderen te interesseren voor schaken. Vreemd dat ik daar nooit eerder aan gedacht had. Maar nu wist ik het. Ouderen zijn in niet zo veel meer te interesseren. Dat weten de marketing mensen maar al te goed. Ouderen hebben alles al. Maar ook zij hebben nog een zwakke plek: de kleinkinderen. Daar moet je zijn, als je een oudere iets slijten wil. Toen het in mij opkwam, wisten wij nog maar net dat wij voor het eerst grootouders zouden worden. Dat kon geen toeval meer zijn.
Het ging om de boodschap ‘leer schaken om met uw kleinkinderen te kunnen spelen’. Met de welzijnstichting en de afdeling sport van de gemeente besprak ik het idee. Met succes. Het idee werd met een kleine sport-subsidie van de gemeente als een ouderen-project ‘in de markt’ gezet. Uiteraard met een pakkend persbericht voor de huis-aan-huisbladen en de lokale nieuwswebsites, die er alle goed aandacht aan gaven.
Wij (de gemeente, de stichting en ik) hadden gekozen om geen enkele drempel op te werpen.
De eigen bijdrage was meer symbolisch, er was geen leeftijdsgrens en de lessen zouden ’s morgens plaatsvinden. Wel hadden we afgesproken dat vier het minimum aantal zou zijn. Als we dat aantal niet zouden halen ging het over.
Gelukkig kwamen er precies vier belangstellenden, mannen van even boven de zestig. Allen grootvaders met jonge kleinkinderen. De boodschap was zeer zeker aangekomen.
Drie konden al een beetje schaken en dammen konden ze alle vier. Er was dus wel enige affiniteit met denksport.
Ik kan zeggen dat de cursus een succes geworden is. Ik hoefde niet op de tijd te letten qua lengte
van de les, de mannen waren altijd op tijd en ook mag niet onvermeld blijven als succesfactor dat wij in onderling overleg de lesdagen konden vaststellen. Daardoor was er heel weinig absentie.
Het afgelopen jaar hebben wij in 20 lessen stap 1 en een klein stukje van stap 2 behandeld.
Als ouderen-project is het nu klaar. Wij gaan volgende maand opnieuw proberen een beginnersgroep te starten.
De huidige groep, je kan inmiddels al van een vriendengroep spreken, wil echter graag door en daar is inmiddels een oplossing voor gevonden.
Dankzij de welwillende medewerking van een verzorgingstehuis kunnen we aldaar twee maal per maand kosteloos terecht. Ik ben daar zeer content mee, want nu ik kan doorgaan met lesgeven aan deze groep zal duidelijk worden of dit initiatief ook kan leiden tot blijvende belangstelling voor het schaken met liefst een lidmaatschap van de club er bij.
