Ivo Wantola wint Erasmus Rapid
Ivo Wantola wint Erasmus Rapidtoernooi op 18 februari
Door de ogen van de wedstrijdleider
Mist was er voorspeld voor de 18e februari, de dag van ons toernooi. Veel en dichte mist, dat was waarover onze Rapiddeelnemers bij het betreden van de imposante tuinzaal repten. Dat was wat zij zich van hun heenreis zullen herinneren. Niemand klaagde er echter over. Ook bijgelovigen herkenden er geen onheilspellend voorteken in. Alle 75 schakers wisten ruim op tijd de Tuinzaal in het hartje van Schiebroek –zij het op de tast – te bereiken. John van Baarle, die ik een week eerder voor ons toertooi wist te porren, meldde zich als een van de eersten. Hij had er zin in en, zo zou later blijken, heel goed gaan spelen. John zou bij het ingaan van de slotronde slechts in ronde 4 een halfje afstaan aan de toernooiwinnaar Iwan Wantola.
Zelfs Marvin Dekker was flink. Op tijd dus. Na Marvin konden we direct beginnen.
Bij de inrichting van de tuinzaal kon heel overzichtelijk worden volstaan met 5 rijen van 8. Erasmus heeft heel creatieve geesten die zich ook deze keer niet onbetuigd wilden laten. Zo probeerde onze voorzitter mijn logistieke talenten te testen (lees: mij in de war te brengen) met een voor mij verrassende bordvolgorde. Ja, ik denk altijd simpel: na 1 komt 2 en dan 3, enzovoort. Onze tweede wedstrijdleider (zonder hem zou ik niet weten hoe dit toernooi nog kan slagen), Jan Hoek van Dijke, deed er nog een schepje bovenop. Hij maakte het nog bonter door de bordnummers wel heel verdacht op te stellen en toverde de speelzaal om in een doolhof. Dat pikte ik natuurlijk niet en eiste aan de kop van elke rij nummerverwijsborden. Zo heb ik onze deelnemers, zeven zoektochten in een tuinzaaldoolhof bespaard.
Om precies 10 uur besloot de wedstrijdleiding de indeling voor 72 geregistreerden te gaan maken. Wij kwamen op een mooi even aantal uit, zodat onze penningmeester ook gezellig mee kon doen. Nou gezellig, hij had er kennelijk niet echt op gerekend, of het zat niet mee, want met een toernooirating van 1444 moest hij thuis wel iets uitleggen. Zijn grappigste partij was ongetwijfeld die tegen Carel Keller in ronde 7. Carel was op de pijnbank gelegd, Ruurd had hem in een soort van houtgreep. Carel was echter ook met tegenkansen bezig en kon een pion laten promoveren, die door 3 zware stukken werd gedekt. Ruurd moest, net voordat hij zelf mat wilde zetten, mat voorkomen en had daarvoor 2 torens klaarstaan. Net eentje te weinig en dus werd het mat achter de paaltjes, waardoor Carel zijn score naar 2,5 kon tillen, goed voor een gedeeld 53e plek en een TPR van 1563. Dat is wel gelijk met sterke spelers als een Frits Steenbergen (wel ver onze zijn niveau met een TPR van 1577), en Murdoch Mac Lean. Wie? zult u zeggen. Murdoch? De basisspeler van jullie eerste team? Het zat deze sterke Erasmiaan niet mee. Na een ongelukkige eerste ronde, verloor hij in ronde 4 van Leo Verhoeven die het punt kon claimen na een onreglementaire zet (ik meen dat Murdoch zijn koning schaak liet staan), waarna Big Mac ook nog eens van de jongste deelnemer, Luana Mensing, verloor. Ik durfde hem te plagen met een “Lekker aan je TPR aan het werken, Murdoch?” Zo zie je maar weer, dat snelschaken kan vreten aan je zelfvertrouwen, je humeur, zelfs ongekende razernij opwekken, en ontgoocheling teweeg brengen, het blijft zoooo leuk en opwindend.
Inmiddels had mijn zoon Ruben van Meerkerk, de Erasmus-fotograaf, in de speelzaal zijn opwachting gemaakt. Met professionele apparatuur. Even later zou ik hem op een trapleertje zien staan. Dat ik dus was vergeten mee te nemen van huis. Hij heeft u allen op de foto gezet, actiefoto’s gemaakt, uw “flitsen en fratsen” (lees de gelijknamige rubriek in: “Een greep uit…”) gekiekt, dus zoek alle foto’s op onze website graag even op. Laat thuis zien waar schaakvereniging Erasmus schaakt, hoe een speelzaal vol schakers eruit ziet in de fraaiste tuinzaal van Schiebroek.
De indelingen verliepen gladjes. Hoewel, onze voorzitter probeerde nog wat verwarring teweeg te brengen door de tussenstanden en indeling steeds op een andere plek op te hangen. Geeft helemaal niks natuurlijk, er hangen er toch zat. Ik geloof dat ik tussen de ronden door nog herhaaldelijk omhoog naar het plafond heb gekeken, maar daar bleken ze toch niet te hangen. Zelfs de printer kon ons feestje niet verzieken. Die deed het deze keer uitstekend. Ook waren er ruim voldoende heerlijk belegde broodjes, geurende soep en slechte – dus lekkere – snoep. Heel fijn dat Paul Wilhelm het barwerk wilde verruilen met het barre werk achter het schaakbord.
Gelukkig werden er na de pauze geen klachten vernomen over broodje-haring-met uitjes-etende tegenstanders. Ook werden we niet vermaakt met anekdotes over de overlast veroorzaakt door van patatjes-oorlog genietende opponenten. Nee, het werd voor Jan en mij een wat “saaie” dag, want … alles liep gesmeerd. Iemand fluisterde: “Wat blijven die gasten rustig.” Dat was tijdens het verwerken van de tussenstanden. Geen kunst, want er waren eigenlijk geen echte incidenten. Enige noemenswaardige opwinding, waarnaar wij als wedstrijdleiding altijd reikhalzend uitkijken, zoals een lekkere ruzie in het heetst van de strijd – meestal over een of ander regeltje, zoals een wel of niet aangeraakt stuk en een vermeende onreglementaire zet scoren doorgaans hoog – werd ons niet gegund. Wel mocht ik tot twee keer toe al te luid kwekkende lagebordspelers tot enige orde manen. Hetgeen overigens totaal geen indruk maakte, op deze dertigplussers (ik bedoel de bordnummers) die luidkeels grappen en grollen ten gehore brachten, en zich uitstekend amuseerden. Onbedoeld en ongewild stonden zij model voor een enkeling misschien, die denkbeeldige geniale pechvolgel, brokkenpiloot, doorgaans scherp van geest, nu afdruipend als Calimero die met zwaar de pest in en veel te weinig punten de speelzaal verlaat. Hopelijk herkent niemand zich in dit spookbeeld. Ook als het wat tegen zat, heeft u hopelijk weer genoten van de ambiance, de sfeer, en bovenal van het wonderschone schaakspel.
Fidemeester Ivo Wantola (2352) werd ongedeeld toernooiwinnaar met een fraaie 6,5 uit 7 score en maakte indruk met een TPR van 2485. Daar heeft hij keihard voor moeten schaken en kreeg het dus bepaald niet cadeau. Van harte gefeliciteerd, Ivo! Je bent de terechte winnaar. Alleen FM John van Baarle remiseerde tegen jouw schaakgeweld. Johan Quist speelde ook een heel sterk toernooi en vond na zeges op Pim Kleinjan en Maarten Hoeneveld de hoogste rating in de persoon van de jonge Julian van Overdam tegenover zich. Johan wist dat cruciale gevecht in zijn voordeel te beslissen. Daarna kruiste hij de degens met een uitstekend in vorm verkerende voorzitter Frank van Zutphen. Er ontstond een mooie combinatoire stelling die in het voordeel van Quist met een door Frank niet te pareren dreiging (Lh3) fraai werd beslist. In ronde 6 ging hij echter tegen Ivo Wantola onderuit. Nou onderuit, het ging lang gelijk op, en pas in het toreneindspel wist Ivo zijn toren net wat actiever en dreigender op te stellen en dat voordeeltje naar winst te voeren. Johan wist daarna dat de toernooizege aan hem voorbij zou gaan. Op de derde plek, met dezelfde score als Johan eindigde Julian Overdam met 6 uit 7. Hun onderlinge duel werd in het voordeel van Johan beslist. John van Baarle eindigde dus op plek 4 en hij kan terugzien op een geslaagd toernooi. John hield fraai Wantola op remise en bij het ingaan van de slotronde had hij een plaats bij de top drie nog in het vizier. Dat lukte dus net niet. Toch prima gespeeld John en we zien je zeker volgend jaar weer terug. Simon Algera (2028) scoorde eveneens 5 punten, ook een prima prestatie. Als hij de eerste drie ronden niet zo bescheiden was geweest met een 50% score, had er zomaar een vette geldprijs ingezeten. Nadat Hans van Calmthout hem in de derde ronde een vol punt wist te ontfutselen, kwam diesel Simon pas goed op gang en eindige met 4 uit 4.
Na deze geweldenaars komen we op de ranglijst de respectabele vijfpunters tegen. Een mooie prestatie waar je vooraf voor tekent: Anton Lammers (had een tijdje niet geschaakt, nou dan ben je echt goed met zo’n fraai resultaat), Henk Ochtman (oud-jeugdspeler van SWR en trouwe gast op alle toernooien van Erasmus), Robert Castelein (juist, dat is degene die we altijd op ons jeugdtoernooi in de A-groep tegenkwamen), Rick Ensering van Rokado (ook een vaak en graag geziene gast op onze toernooien). Toch even verder kijken naar de prestaies van Anton. En wat zien ik? Anton speelde dus de sterren van de hemel! Hij won zelfs van ene Nathanaël Spaan en had bij het ingaan van de slotronde 5 uit 6. Daarna nog één keertje winnen en ja, dan ben je zomaar een van de prijswinnaars. Toen zat Anton wel op bord 1. Ik vind het tot mijn taak om deelnemers op hun gemak te stellen: “Ja, Anton, had je maar niet zo goed moeten spelen. Nu zit je hier aan bord 1, dan maak ik wel een foto van je hoor.” Ik weet niet zeker of ik mezelf helemaal correct citeer, maar zoiets bedoelde ik wel.
Het voert te ver om alle deelnemers uitgebreid te bespreken. In het kort nog enkele impressies:
Henk Ochtman kan terugzien op een ongeslagen toernooi. Na Wantola is hij de eerste en de enige ongeslagen speler! Felicitatio dus. Alleen 4 remises, kom op Henk, hoe zit dat? Het is wel snelschaken he Toch knap hoor die prestatie.
Rick Ensering speelt naar verwachting weer goed en kan met 5 punten best tevreden zijn, al had er wellicht een prijs ingezeten als hij niet onverwacht in ronde 4 het punt moest laten aan Marcel Terluin, waarna Rick zich overigens knap herstelde.
John van de Griend had de pech in ronde 2 al tegen Wantola te moeten aantreden, wist zich knap te herstellen om met een fraaie 4,5 punten en een mooie TPR plusscore van 1918 te eindigen.
Hans van Calmthout, oud-speler van het roemrijke SV-Schiebroek (zie alle verhalen, ook over hem, in “Een greep uit 50 jaar Schiebroekse schaakhistorie”), scoort mooi 4 punten en begon vooral sterk in de eerste drie ronden.
Joost Stoker speelt een goed toernooi en komt met 4,5 punten op een TPR van 1919, heel ruim boven zijn eigen rating. Gefeliciteerd.
Nathanaël Spaan (2115) speelde onder zijn kunnen gezien zijn TPR van 1948. Maar ja, met zo’n hoge rating zit je er al gauw wat puntjes onder. Pim Kleinjan, Kees van Toor, Wouter de Bruin (1796) staan met 4,5 uit 7 best hoog op de ranglijst en scoren een duidelijk TPR-plus. Arnout van Kempen (1831) had wellicht wat meer verwacht, maar Hans Uittenbogaard (1591) overtreft zichzelf met 4,5 punt en een TPR van 150 punten meer (1738). Bernhard Ruimschoot zal niet vrolijk zijn over zijn eerste 4 rondjes, maar herstelt zich knap in de laatste 3.
Vincent Smol beleeft een avontuur. Eerst waren er zijn zeges in ronde 1 en 2, met een onverwachte zege op Aarnout van Kempen (!), ik meen met vrouwe Fortuna aan zijn zijde. Toen zag hij zichzelf aan bord 3 ingedeeld tegen een zekere Spaan. Ik geloofde mijn oogjes niet. Erg verrassend dus en leuk voor Vincent, dacht ik. Maar toen ging het bergafwaarts met 5 nullekes, waarmee ik plots moest denken aan Goethes “himmelhoch jauchzend, zu tode betrübt”. Goethe voegde er nog zoiets aan toe als “gelukkig is alleen de ziel die” (… het schaakspel…) bemint.” Gelukkig, Vincent bleef lachen, al heeft ie zich wel net afgemeld voor de interne…
Frans Maas, verraste niet echt, scoorde een goede TPR en wist Victor Hooftman en Gert Daams te verslaan.
Dalen we verder de ranglijst af …..Wat valt ons naast de toenemende hoeveelheid nullen dan nog op. Natuurlijk, bijna onderaan, op plaats 68, zien we de met 1,5 punt volkomen van slag geraakte Ruurd Ouwehand. Gelukkig wist hij zichzelf na afloop nog op te rapen met wat bier. Cor van As verraste eigenlijk ook niet echt. Hij heeft vooral veel lol om zijn eigen bokken die hij schiet. Nou, met snelschaken altijd raak. Toch zit Cor te ver onder zijn kunnen met een TPR van 1452.
De poedelprijs is voor onze Harrie Janssen. Hij heeft als een van onze nieuwe leden en als huisschaker, want veel meer ervaring heeft hij dus niet, voor het eerst meegedaan aan een snelschaaktoernooi. En heeft er van genoten, zo vertelede hij mij na afloop. Ik bewonder hem. Hij beleeft het schaken als een heel mooie sport en laat zich elke keer weer verrassen. Door alle mooie zetten van zijn genadeloze tegenstanders. Harrie, je bent super. De punten, joh, die komen wel.
Alle helpers, onze trouwe, actieve clubleden die in alle vroegte en tot tegen de avond hebben geholpen: hartstikke bedankt!
Ik vond het allemaal heel erg leuk! Tot volgend jaar, als we het Rapidtoernooi met 2 niveaugroepen gaan proberen. We gaan u allemaal weer uitnodigen tegen die tijd!
Jaap van Meerkerk
