“Lasker, Fischer, Seirawan, Gelpke, Van der Sterren…” door Jan Willem Duijzer. Column van Schaakvereniging Promotie.
U weet misschien dat Marco van Basten pleitbezorger is van drastische veranderingen in de spelregels van het voetbal, met als belangrijkste voorstel de afschaffing van de buitenspelregel. Zijn doel is het vergroten van de attractiviteit van het spel; zonder buitenspel wordt de speelzone voor de voetballers een stuk groter zodat de spelers op basis van techniek en snelheid kunnen opereren in plaats van op basis van hun judo- en worstelkwaliteiten. Bekend is wellicht ook dat hedendaagse opinieleiders in de voetbalwereld zijn voorstellen hebben weggehoond.
In de schaakwereld is er ook discussie over aanpassing van de spelregels. Daar zijn twee hoofdredenen voor. De eerste is het fenomeen van de saaie remises, vooral tussen topspelers onderling. De tweede reden is het soms extreem hoge aandeel van de openingsvoorbereiding in schaakpartijen, ook weer vooral op topniveau.
Lasker pleitte voor de mogelijkheid van andere uitslagen dan winst of remise, Fischer pleitte voor een andere stukkenopstelling, anderen zoeken het meer in nieuwe toernooi- en wedstrijdconcepten. Van der Sterren en velen met hem steken de kop in het zand en relativeren de genoemde problemen. Mijn waarneming is dat beide problemen vrijwel alleen voorkomen in gesloten toptoernooien en tweekampen tussen topspelers. De mogelijkheden voor een zeer grondige voorbereiding zijn in die situaties zo groot dat ze in combinatie met de hoge kwaliteit ervan verstikkend werken op de spontaniteit van de wedstrijd.
Mijn recept voor de problemen is daarom simpel. Haal de topspelers uit elkaar, dan is het vraagstuk opgelost. Laat ze de arena’s van de open toernooien, de bondscompetities en de landenwedstrijden betreden. Gun ze geen exclusiviteit. Stop met de A, B en C groep van Tata Steel Chess en doe gewoon negen ronden Zwiters tussen de aanwezige top 50. Elke dag een verrassing wie tegen wie speelt. Heerlijk toch?
Wie wordt er dan wereldkampioen? Degene die het open toernooi van de grootmeesters wint. Eens in de vier jaar.
En als topspelers matches tegen elkaar willen spelen, dan doen ze dat toch gewoon thuis? Voor de lol. Niets mis mee, maar wij als organisatoren en publiek hebben er dan geen last meer van.
