Loek van Wely en Anne Haast Nederlands kampioen
Loek van Wely is de nieuwe Nederlands kampioen. In een spannende slotronde wist hij in de laatste ronde net niet te winnen van Sipke Ernst, waarna beide spelers het nogmaals tegen elkaar mochten opnemen in de barrage. Die werd door de Brabander met 1.5-0.5 gewonnen. Bij de dames wonnen zowel Anne Haast als Tea Lanchava in de laatste ronde, en ook zij mochten het tegen elkaar opnemen in een barrage. Tea stond twee keer totaal gewonnen: de uitslag werd echter 2-0 voor Anne, die daarmee voor de vierde keer op rij Nederlands kampioen bij de dames is geworden.
Bij de heren ging de meeste aandacht natuurlijk uit naar de strijd om de titel, maar ook de andere partijen waren interessant. Zo speelde Erwin l’Ami een naar eigen zeggen mislukt openingsexperiment met g4 en g5 tegen de solide driehoeksopstelling van Twan Burg. 14…cxd4! 15.Dxc8 Pc5! was door beide spelers gemist. Langzaam kantelde de partij naar wit toe en uiteindelijk pakte L’Ami het volle punt en daarmee 50%. Ook op 50% eindigde Ivan Sokolov, de remisekoning van het toernooi. Ook tegen uittredend Nederlands kampioen Jorden van Foreest werd het remise, ondanks spannende avonturen op het bord. Een heel belangrijke partij was die tussen Benjamin Bok en Erik van den Doel. De laatste had namelijk nog kans kampioen te worden bij winst, en op één moment (zet 29) stond hij gewonnen, maar waarschijnlijk miste hij dat hij met lange rokade de witte b-pion kon tegenhouden. Daarna stond wit even gewonnen maar remise was wel een logisch resultaat. Daarmee haalde Erik met een ongedeeld derde plaats een goed resultaat, maar zowel tegen Sipke als tegen Loek wist hij goede stellingen niet te verzilveren, dus helemaal tevreden zal hij niet zijn. Over Sipke en Loek gesproken: die speelden ook een heel spannende partij. In het vroege middenspel kreeg Loek met zwart het overwicht, waarna Sipke besloot een stelling met toren en pion tegen twee lopers in te gaan. In de tijdnoodfase misten beide spelers (vooral zwart) kansen, waarna uiteindelijk een eindspel van toren en fgh tegen twee lopers en fgh ontstond. Loek maakte hierin de laatste fout waarna het toch nog remise werd.
(Foto door Harry Gielen; er zijn meer foto’s van ronde 7 en van de prijsuitreiking)
In de barrage lag het psychologische voordeel bij Loek. Hij had al een paar keer barrages om de titel gewonnen (uit mijn hoofd: tegen Van den Doel en Tiviakov) en is sowieso al heel vaak kampioen geworden, terwijl Sipke die ervaring niet heeft, en bovendien niet alleen voor de titel speelde maar ook voor een plek in het Nederlands team. Anderzijds kan in zo’n barrage van alles gebeuren. Misschien daarom dat Sipke met wit voor een snelle zetherhaling ging: alles op de laatste partij. Daarin kreeg hij een goede stelling, maar wel met tijdnadeel, en in de haast maakte hij de beslissende fout.
Na 27….Lxh6! staat zwart goed. Ik kan me voorstellen dat hij het loperpaar niet wilde opgeven, en 27…Kf8 kan ook. Er kwam echter 27…Kh8? waarna Loek toesloeg met 28.Txb3! Lxh6 29. Txb7 en geen moeite had om met een gezonde pion meer te winnen.
Dames
Haast en Lanchava gingen als koplopers de laatste ronde in, maar drie andere dames maakten ook nog een kleine kans op de titel. Peng moest daartoe winnen van Anna-Maja Kazarian, maar in plaats van winstkansen kreeg ze een iets minder lopereindspel. Dat was keepbaar als ze niets gehad had, met Lb4-d6-b8xa7 kwam ze weliswaar even een pion voor, maar de zwarte koning drong haar stelling binnen en de pion kreeg zwart snel terug, waarna een gewonnen lopereindspel restte. Dertien keer op rij werd Peng kampioen, maar sinds het toernooi in Amsterdam gehouden werd nooit meer, met dit toernooi (3 uit 7) als negatief hoogtepunt.
Voor debutante Maaike Keetman is dit toernooi juist een van de hoogtepunten van haar jonge carrière. De achttienjarige uit Heerhugowaard moest even wennen en begon met 0 uit 2, maar met een eindsprint van 4 uit 5 wist ze toch nog op een plusscore te komen en daarmee een ongedeeld derde plek (en als het goed is ook plaatsing voor het NK van volgend jaar). In de laatste ronde liet ze tegen Lisa Hortensius zien dat ze (relatief) een goede eindspeltechniek heeft. Ze begon het toreneindspel met een klein plusje, langzaam werd dat meer, ze won een pion, nog een pion en daarna de partij. Van tevoren leek vijftig procent haar al een heel goed resultaat, dus u begrijpt dat ze met een grote lach haar prijs in ontvangst nam bij de prijsuitreiking.
Bij de tweestrijd om de titel werd al snel duidelijk dat Anne Haast zou gaan winnen. Mariska de Mie kende de opening niet en al op zet tien had wit groot voordeel. Een paar zetten later won ze een pion en hoewel het nog lang duurde, was er weinig twijfel over het uiteindelijke resultaat. Dat was er wel in de partij tussen Tea Lanchava en Arlette van Weersel. De laatste speelde weer lekker aanvallend en kon vlak na de opening al toeslaan met 16…Pg4! Daarna waren de kansen ongeveer in evenwicht: of nou ja, wit stond beter, toen stond zwart beter, maar met de blunder 51…Pe5? verloor zwart een stuk waarna Lanchava zich mocht opmaken voor de barrage tegen Anne Haast. De laatste speelde vorig jaar ook al een barrage en toen wisselden de kansen nogal, dit jaar was de overtreffende trap…. Tot tweemaal toe wist Tea door met snel spel haar tegenstandster onder druk te zetten, een totaal gewonnen stelling te bereiken. Tot tweemaal toe bleef ze vervolgens snel spelen, tot tweemaal toe gaf ze het zo weg.
De eerste partij, Tea met wit.
Wit staat twee kwaliteiten en een pion voor. Wit kan op honderd manieren winnen, het meest makkelijk met 40.Txe3. De stelling ging echter in één zet van plus 33 naar min 6: 40.c6?? La3+ Dame kwijt. Anne maakte geen fouten meer en zo werd het 1-0 voor haar.
De tweede partij, Anne met wit.
Zwart staat een toren tegen een pion voor. In een paar zetten ging de stelling van min 10 naar plus 66: 44…Le8?! 45.Df2 Lg6?? 46.f7 Lxf7 47.Lxf7 Dd7?? 48.Df6 Tb6 49.Lg6+ Kg8 50.Dxb6 1-0.
Maar dat was ook wel een beetje typerend voor het toernooi van Anne: profiteren van de fouten van anderen. En het resultaat telt, dus de terechte kampioene.
We zijn weer verwend met jullie mooie, verhelderende verslagen. Veel dank daarvoor.
Voor Sipke Ernst was het heel jammer dat hij tegen Loek van Wely niet de sterkste voortzettingen vond zo rond de 30e zet. Hij speelde een goed toernooi en was geen outsider, zoals de deelnemers aan de poll dachten.
Voor Tea Lanchava zal het zuur zijn geweest in de rapid partijen door van die blunders te verliezen van Anne Haast, maar je wordt alleen kampioen als je de eindstreep haalt.
P.S. Het laatste diagram van hun match laat de stelling een zet eerder zien: de zwarte loper stond al op e8 en de witte dame op de f-lijn.
Ik twijfelde of ik op zet 44 of 45 zou beginnen. Nu toch maar zet 44 van gemaakt 🙂