Top-40 Nederlandse schakers. 17: Dimitri Reinderman
Zijn NK-debuut was spectaculair, hij brak zijn schaakcarrière vroeg af, wat hij zelf anders zag, maar na zijn comeback, die je van hem niet zo mocht noemen, won Dimitri Reinderman meer toernooien dan daarvoor. Op zijn veertigste werd hij zomaar kampioen van Nederland.
Wijk aan Zee 2000. Foto: Johan Hut
Dimitri Reinderman (geboren 12 augustus 1972) werd bij de jeugd op het Europees kampioenschap derde (samen met Kramnik) en tweede en bij het wereldkampioenschap gedeeld derde. In 1995 kreeg hij een wildcard voor het Nederlands kampioenschap, waar hij debuteerde met een derde plaats achter Sokolov en Piket, voor Van Wely. Het jaar 1998 werd zijn grote doorbraak. In Wijk aan Zee won hij, achtste op rating, de tweede groep, samen met Rustam Kasimdzjanov. Dat gaf hem het recht een jaar later tussen Kramnik en Anand op het hoogste niveau te spelen. Reinderman won het open toernooi van Hoogeveen en vervolgens het zonetoernooi in Andorra, samen met velen, maar voor Piket en Van der Sterren. Het leverde hem een vierde plaats op de Nederlandse ranglijst op, achter het supertrio Timman, Piket en Van Wely. Een jaar later werd hij weer derde op het NK, achter Nikolic en Piket, samen met zijn leeftijdsgenoot Van Wely (die hij versloeg) en voor Sokolov. Hij won op dat toernooi een paar spectaculaire aanvalspartijen die publiekscommentator Lex Jongsma vertwijfeld deden uitroepen: “Reinderman wint natuurlijk de schoonheidsprijs, maar voor welke partij?”
Toernooiwinsten
Intussen werkte Reinderman bij een internetprovider, in het pionierstijdperk van het net. Na zijn enorme succes in Wijk aan Zee 1998 stemde zijn trotse werkgever in met een halvering van zijn dienstverband naar twintig uur per week, zodat hij meer kon schaken. Omdat hij evengoed een mooi inkomen had, ging Reinderman vanaf 2002 vooral leuke toernooien over de hele wereld spelen in plaats van toernooien in Nederland waar hij wat meer geld zou kunnen verdienen. Na zes NK’s in acht jaar deed hij voor die van 2003 tot en met 2007 geen moeite zich te plaatsen.
In 2007 werd zijn werkgever overgenomen door een andere provider, die wel de klanten overnam, maar niet het personeel. Reinderman switchte van semiprof naar fullprof, wat hij uitdrukkelijk geen comeback wilde noemen. Hij was immers altijd schaker gebleven.
Op het NK 2008 was het na die ontbrekende vijf jaar toch een comeback, die hij invulde met een tweede plaats achter Smeets, samen met Stellwagen, in een sterk gezelschap. Hoe je het ook wilde noemen, Dimitri Reinderman was opeens helemaal terug. Zijn stijl was veranderd, zei hij in een interview. Niet meer de spectaculaire aanvalspartijen waarvoor hij in 1999 werd beloond, maar solide partijen vanuit een goede verdediging. PSV-schaak, noemde hij dat.
In 2007 won hij het Cultural Village Toernooi in Wijk aan Zee, in 2009 het BDO-toernooi in Haarlem, in 2012 het Hogeschool Zeeland Toernooi in Vlissingen, in 2015 het Batavia-toernooi in Amsterdam en het open kampioenschap van Nederland in Dieren. In zijn ‘oude’ en zijn nieuwe periode won hij vele weekendtoernooien in Den Haag, Haarlem, Zwolle, Delft Bussum en Utrecht, sommige meerdere malen.
Wolvega 2014. Foto: Lennart Ootes
Nederlands kampioen
Reinderman speelde dertien NK’s, waaronder ook slechte, maar ook de genoemde drie goede. In 2013, veertig jaar oud, werd hij opeens kampioen. Hij won de barrage van Spoelman en bleef onder andere Van Kampen en Sokolov voor.
Reinderman speelde geen Olympiades. Enkele malen werd hij vooral tot zijn eigen verbazing gepasseerd voor het Nederlandse team. Na zijn Nederlandse titel zag de gemeente Amsterdam hem over het hoofd en werd hij niet uitgenodigd voor het sportgala met alle Amsterdammers die Nederlands kampioen waren geworden. Reinderman geldt als een onderschatte schaker.
Niet door mij, ik zet Dimitri Reinderman op 17. Nadat het Nederlandse schaakleven dacht de leuke jongeling kwijt te zijn, kwam hij sterker terug dan ooit. Met zijn nationale titel en zeges in zeven verschillende belangrijke Nederlandse toernooien verdient hij deze plaats.
15 …
16 …
17 Dimitri Reinderman
18 Salo Landau
19 Jan Smeets
20 Nico Cortlever
21 Hans Bouwmeester
22 Coen Zuidema
23 Frans Kuijpers
24 Dirk van Foreest
25 Gert Ligterink
26 Erik van den Doel
27 Jorden van Foreest
28 Kick Langeweg
29 Daniel Stellwagen
30 Eddie Scholl
31 Henri Weenink
32 Robin van Kampen
33 Hans Böhm
34 Rini Kuijf
35 Hoan Liong Tan
36 Haije Kramer
37 Daniël Noteboom
38 Norman van Lennep
39 Rudy Douven
40 Rob Hartoch
Als u linksboven in het scherm klikt op ‘top 40’, kunt u langs alle voorgaande afleveringen scrollen.
De top-40 is niet gebaseerd op ratings en titels, maar op de positie en prestaties van Nederlandse schakers ten opzichte van hun tijdgenoten, nationaal en internationaal.
Mooi 🙂 Er hoort nog bij dat hij van Kasimdzjanov won omdat dat moest, in de slotronde, als ik me niet vergis.
Klopt. En Kasimdzjanov had de avond ervoor gezegd: als Dimitri van mij wint, verf ik mijn haar in een nog idiotere kleur dan hij. Toen heeft de vrouw van Friso Nijboer een potje blauwe haarverf naast het bord gezet. Helaas liep Kasim weg zonder dat potje. Vier seconden voordat Kasim opzag begon ik tussen het publiek al te applaudisseren en toen klapte iedereen mee. Ja, toen moest hij wel opgeven. Hij ging ook gewoon mat.
Een mooi einde van die partij. Zie de link.
www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1311036