“Laaghangend fruit” door Theo Mooijman. Column van Schaakvereniging Promotie.
Een tijdje terug las ik over het voornemen van de Volkskrant om de denksportrubrieken op te doeken. ‘Hoe bestaat het’, was mijn eerste reactie. Wie verzint zo iets? De meeste mensen weten hoe het gaat als er bezuinigd moet worden. De regering pakt degenen die zich niet of nauwelijks kunnen verzetten (bij voorbeeld omdat zij niet kunnen staken) en houden vervolgens nauwlettend in de gaten of het electoraal risico niet te groot wordt. Er kan altijd nog een loze belofte (leugen mag je het van mij ook noemen) in de trant van ‘iedereen 1000 euro er bij’ worden gedaan. Op een lager niveau of in andere gremia zoals een krant spreekt men van het ‘plukken van laaghangend fruit’.
Dat is jargon voor het bezuinigen daar waar het minste gedonder zal ontstaan.
De hoofdredacteur van de Volkskrant heeft ongetwijfeld te horen gekregen dat zijn budget niet omhoog gaat. Bij stijgende kosten zal er dus iets moeten gebeuren. Hij gaat kijken bij aflopende contracten of contracten met een korte opzegtermijn. Hij vraagt iedereen met ideeën te komen of misschien bladert hij zelf nog eens kritisch door de katerns.
De zich eindeloos herhalend Gumbah, de ontzettend flauwe sexrabbijn, weinig interessante vervangers voor Sylvia en Aaf, de nimmer aflatende stroom aan recensies, de pagina grote sportfoto elke zaterdag dat zijn mijn voorstellen. Ik kan trouwens nog wel even doorgaan, maar deze opsomming lijkt mij ruimschoots genoeg om de bezuinigingsdoelstelling van de hoofdredacteur te halen. Dan kan de denksportrubriek gewoon blijven.
Ik had deze column al zo’n beetje in mijn hoofd zitten, toen ik op bladzijde 9 van het katern ‘Opinie’ van vandaag (27 januari 2018) las dat de hoofdredacteur goed nieuws had voor de schakers.
Er wordt ten dele teruggekomen op het besluit: Gert Ligterink mag blijven! De schaakwereld had zich geroerd (hulde!) en men ontdekte dat de rubriek toch meer wordt gelezen dan werd aangenomen. Dat geldt ook voor mij. Ik ben vanaf 1970 abonnee van de Volkskrant en lees(las) elke week de rubriek van Gert en zijn voorgangers en speel(de) de gepubliceerde partij na. Het is dat mijn echtgenote nogal gehecht is aan de Volkskrant, want anders zou het schrappen van de schaakrubriek tot mijn vertrek hebben geleid naar een kwaliteitskrant die de schaakrubriek nog steeds belangrijk vindt.
Voor mijn dam- en bridgevrienden valt het doek dus wel. De beste dammer die Nederland ooit gehad heeft, Ton Sijbrands moet het doen met de woorden ‘hij heeft het geweldig gedaan, mijn dank is groot’. Ik had het graag anders gezien.
De schaakrubriek verhuist naar de sportpagina’s, dat stond er ook bij. Heel goed, daar voelen wij als denksport ons ook thuis.
