In Memoriam: Niek Seelemeijer (1970-2018)

Niek Seelemeijer werd op 6 juli 1970 geboren in Amsterdam. Hij groeide op met zijn moeder en broer Jasper in Hoorn. Omdat hij zijn jong overleden vader nooit bewust gekend had, besloot hij de achternaam van zijn moeder aan te nemen: Narings. Broer Jasper hield wel de achternaam Seelemeijer. Mensen vinden het geloof ik nog steeds verwarrend…

In 1983 wordt hij lid van Caïssa. In ongeveer dezelfde periode werd ik ook lid en omdat we schoolgenoten bleken (hij twee klassen hoger) en diverse interesses deelden, vooral sport, trokken we al snel veel met elkaar op. We waren ook allebei (net zoals de meeste sterke in Hoorn geboren schakers) vegetariër. Na schooltijd gingen we niet naar huis maar naar de kantine om daar te tafeltennissen en in de vakantie ging ik heel vaak bij hem langs. We speelden toen op een stuk straat ter grootte van ongeveer een halve tennisbaan straat onder andere een soort minitennis, waarbij bij de service de bal eerst op de eigen helft moest komen. Ik vind het nog steeds een leuk spel! Ik herinner me dat in het begin hij duidelijk beter was, maar ik me langzaam optrok aan zijn niveau.

Mei 1984 op de club: Niek tweede van rechts, ik links

Naast schaken, tafeltennis en minitennis deed hij ook (net als zijn broer) aan handbal. Sportfanaten als we waren bleef het niet bij zelf sporten; we gingen ook wel eens kijken bij de handbaldames van SEW die destijds op hoog niveau speelden. De interessse van Niek lag niet alleen bij de sporten die hij zelf speelde; we zijn ook wel eens na afloop van een ronde van het OHRA-toernooi bij de Haarlemse honkbalweek gaan kijken. En ook daar was hij fanatiek: ik herinner me nog dat hij “Holland! Holland!” riep en ik toen iets dacht van “Laat ik ook maar meedoen met aanmoedigen.” Het hielp!

De jeugd van Caissa met linksachter Jasper en Niek

Niek was eigenlijk net iets te laat begonnen om echt heel goed te worden in schaken, hij heeft bijvoorbeeld nooit aan het individuele NK jeugd meegedaan (edit: bij nader inzien toch wel, namelijk in 1990. Hij eindigde toen op 50%, zie hier), maar op regionaal niveau ging was hij al snel een van de beste. Hij had het geluk dat Caïssa een bloeiende jeugdafdeling had en in het eerste seizoen had hij dus al veel tegenstand (en medestand). Met het jeugdteam van Caïssa kwam hij in heel dicht in de buurt van het Nederlands Kampioenschap (meer hierover in het artikel van Co Buysman, zie de link onderin dit artikel). Na een seizoen bij de jeugd gespeeld te hebben gingen Niek en ik bij de volwassenen meedoen. Hij moest even wennen aan het niveau, maar in 1986 leek zijn moment van glorie te komen bij het Westfries Kampioenschap. Ik citeer de krant: “De belangrijkste titelkandidaat, Eddy Schouten, werd door Dimitri Reinderman danig in het nauw gebracht. Op dat moment had zijn belangrijkste concurrent, Niek Narings, al gewonnen en kon alleen partijwinst Schouten nog de toernooizege brengen.”

Maar helaas, ik verprutste mijn gewonnen stelling helemaal, verloor nog en Schouten werd kampioen. Sorry Niek! In hetzelfde seizoen werden Niek en ik ook tweede en eerste in de interne competitie, net als bij het NHSB jeugdkampioenschap. Hij had het niveau om het NK jeugd te spelen, maar de pech in een sterke provincie te zitten.

Niek in 1986

Op zoek naar meer tegenstand meldden Niek en ik zich aan bij Het Witte Paard Zaanstad. Dat was destijds een heel sterke club met twee teams in de eerste klasse en een sterke interne competitie. Spijtig genoeg heb ik vorig jaar veel oude clubbladen en krantenartikelen weggedaan, dus hoe het Niek bij HWP verging weet ik niet meer… wel herinner ik me dat we vaak de reis van Hoorn naar station Koog Zaandijk maakten richting de Honigkantine. Lang zal hij niet gebleven zijn: na de middelbare school ging hij in Amsterdam studeren en wonen en de keuze van de club was niet moeilijk: na Caïssa Hoorn en HWP, werd het Caïssa Amsterdam. En meteen in 1998-1999 werd hij al clubkampioen! In totaal werd hij dat vier keer met ook nog vier vierde en twee derde plaatsen.

Over deze periode weten anderen meer dan ik, want zoals dat soms gaat, nadat we school en club niet meer deelden verwaterde het contact. Maar in deze Facebooktijd heb je altijd wel een beetje contact en zo kon ik een beetje volgen hoe het met hem ging. In 2012 besloot hij zijn achternaam terug te veranderen naar Seelemeier nadat hij zich verdiept had in het leven van zijn vader. Hij was ook erg begaan met het milieu en het klimaat en was daar ook beroepsmatig mee bezig, maar begon in 2016 een nieuwe carrière als trainer in Tension Release Exercises. Het fanatisme voor schaken leek wel wat minder geworden, toch staat zijn rating sinds afgelopen zomer op een all time high: 2321.

Mijn invloed op zijn schaakcarriere was niet altijd positief zoals u hierboven heeft kunnen lezen, maar andersom heeft hij een enorm positieve bijdrage aan de mijne geleverd. Ten tijde van het Nederlands Kampioenschap 2013:

Voor het laatst sprak ik hem een paar maanden geleden via Facebook, waarbij hij het gesprek beëindigde met “Tot een volgende x!” Dat is er helaas nooit van gekomen.

Meer over Niek op de site van Caissa-Eenhoorn: Niek Seelemeijer overleden en op de site van ENPS: overlijdensbericht.