Eendagsvlieg
Eén dag hoog boven iedereen uittornen, maar als de avond valt afgemat het leven laten. Torenhoge verwachtingen scheppen, maar de belofte niet waarmaken. Dat is de eendagsvlieg.
In de popmuziek wemelt het van de eendagsvliegen. Mijn favoriete eendagsvlieg is de Amerikaanse band Cock Robin met ‘The promise you made’. Niet alleen omdat het een echte eendagsvlieg is, een meeslepende tophit die nooit meer overtroffen is door de band, maar ook omdat songtitel en songtekst precies uitdrukken wat je een eendagsvlieg zou willen toeroepen: ‘Remember the promise you made’.
Eendagsvliegen zijn in de schaakwereld veel zeldzamer, maar ze komen wel degelijk voor. Ik kan me nog goed de opwinding herinneren die zich van me meester maakte toen in 1976 een modale Colombiaanse IM de vloer aanveegde met de wereldtop. Eerst versloeg hij de grote Bent Larsen in een Spaans toernooi en even later moesten Tigran Petrosjan en Efim Geller eraan geloven in het interzonale toernooi van Biel. Oscar Castro Rojas bleek een gevaarlijke tacticus te zijn met een onorthodox openingsrepertoire. Tegen het Frans van Petrosjan bijvoorbeeld speelde hij het zelden vertoonde 2. b3. Lees verder…
Een mooie anekdote over die Oscar Castro Rojas, waarvan ik me de achternaam nog enigszins herinner uit die tijd. Maar ik heb als andere wimw wel een aantekening daarbij. In het interzonale toernooi van 1976 in Biel won hij in de zomer van Petrosian en Geller, wat heel opmerkelijk was. Maar hij verloor toen van Larsen, de uiteindelijke winnaar van dat toernooi. Pas in oktober 1976 won hij aan de Costa Brava van Larsen, inderdaad in een onorthodoxe, aanvallende stijl. Ook dat was een bijzondere prestatie. www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1318477
Dag Wim, Een echte eendagsvlieg in de pop qua definitie is: een hit (liefst groot) en dan nooit meer een hit ,zelfs niet de kleinste.
Mooie voorbeelden : Harpo moviestar
Arthur brown
Champaign: how about us.
En nog veel meer
Maar cock robin behoort er niet toe. Die hadden NOG een paar hits: Thought you were on my side en nog enkele. Vraag: waarom zie jij als ze als eendagsvlieg terwijl een muisklik naar wiki al bewijst dat ze geen eendagsvlieg zijn?
Mooi verhaal over CAstro, trouwen!
Ook Garcia, interzonale toernooi moskou 1982 was een behoorlijke eendagsvlieg…
One day fly, Kopspijkers, 2001. Nooit meer gehoord daarna, wel nummer 1 hit toen.
Arthur Browne eendagsvlieg. Pardon?
Arthur Browne ken ik niet, maar wel Arthur Brown de voorman van de groep The Crazy World of Arthur Brown die in 1968 een wereldhit had met het nummer Fire (namen correct spellen – René – en juist gebruik van kapitalen alsmede het vermelden van volledige info zoals het veronderstelde liedje – Verwer – dat wil allemaal wel eens helpen…). Hoe dan ook, Fire is volgens mij wel degelijk een eendagsvlieg want meer hits heeft de groep of Brown zelf in de verste verte niet gehad.
Overigens niet voor al te tere zielen bestemd dat liedje, waarin de zanger zich aankondigt als: I am the god of hellfire and I bring you …. (waarna de rest volgt, maar wel een heerlijk nummertje hoewel een en ander met schaken natuurlijk allang niets meer te maken heeft):
www.youtube.com/watch?v=Xi1FFsRCglI (met ondertiteling)
en dit is ook wel een aardige…:
www.youtube.com/watch?v=5GCSWEgZT94
Iemand wees mij erop dat Rene wellicht doelde op de schaker Walter Browne, immers wel met een -e en inderdaad bepaald geen eendagsvlieg:
en.wikipedia.org/wiki/Walter_Browne
Ha Rene
Volgens de definitie van onedayfly: een (liefst grote ) hit, daarna nooit meer, is arthur brown een eendagsvlieg.
nl.wikipedia.org/wiki/Arthur_Brown_(musicus)
Idd treedt hij al meer dan 50 jaar op, en is daarmee geen eendagsvlieg. maar ik had het over die oude definitie, waarmee ook tonko dop zijn programma maakte.
champaign bestaat ook nog steeds.
Ben trouwens een fan van Brown. jij ook?
Ook maar even kritiek leveren: (moet Wim maar niet zulke lelijke woorden gebruiken om Viktor te duiden.)
Sosonko vertrok niet naar Biel nadat Viktor asiel had aangevraagd. Hij vertrok kort na de opening van het IBM toernooi al.
De scheidslijn tussen Korchnoi agressief noemen met gepassioneerd zijn is dun. Bij mijn weten heeft Korchnoi nooit een andere schaker aan gratis fysiek geweld geholpen. Wel wordt Korchnoi gelauwerd om zijn enorme werklust wat meer naar passie riekt dan agressie.
Het verhaal van Sosonko over Korchnoi’s reactie op de overwinning van Castro op Petrosjan kwam me bekend voor. Na even speuren vond ik het terug in “The Reliable Past” op bladzijde 33. Dat hoofdstuk “Obsession” is gewijd aan de zeventigste verjaardag van Korchnoi.