“De mooiste oktoberdag” door Theo Mooijman. Column van Schaakvereniging Promotie.
Het is 13 oktober 2018 en ik zit heerlijk in het zonnetje in de achtertuin. Het was voorspeld en het kwam uit: de warmste oktoberdag ooit gemeten in Nederland. Kopje thee gedronken, de partij Ding-Duda uit de Olympiade nagespeeld vanaf de Volkskrantsportpagina en vervolgens koesterend in de zon met de ogen dicht nadenken over de column die de komende week van mij verwacht wordt. Van alles gaat door mijn hoofd, waarvan vast wel enkele onderwerpen ooit aan bod zullen komen in een column.
Later op de dag lees ik op de BBC nieuwspagina over de overstromingen in Wales door extreme regenval, een ’terug’ geblazen waterval in Schotland en de verwoestingen aan de kust van Florida na weer een orkaan. In het NOS nieuws verneem ik van het grote watertekort waar wij in Nederland mee kampen na de lange droge zomer. Ecosystemen en de biodiversiteit zijn in gevaar: Nederland zal iets moeten doen om het water dat wij in de winter ontvangen langer vast te houden. Dat gaan wij zeker doen en wij hebben de kennis, kunde en het geld. Ook het wapenen tegen hogere waterstanden in de rivieren zal lukken evenals het verhogen van de zeedijken. Niet te voorkomen is dat plaatselijk grote wateroverlast zal ontstaan bij extreme wolkbreuken.
De Nederlander zou dus best kunnen uitkijken naar een subtropisch klimaat: de Provence in de Lage Landen. Dagen met een mooi zonnetje in oktober worden normaal.
De hoge prijs wordt echter elders betaald. Daar waar men zich niet kan wapenen tegen de gevolgen van de opwarming van de aarde. Bijvoorbeeld in Puerto Rico, nog steeds een kolonie van de Verenigde Staten. Door de storm met de naam ‘Maria’ werd het gehele eiland zo’n beetje met de grond gelijk gemaakt. Daar waar de staten van de unie wel snel hulpprogramma’s van de Federale overheid ontvangen, wordt Puerto Rico zo ongeveer aan haar lot over gelaten.
In een uitgebreide reportage van het eerder genoemd dagblad in september 2018 komt een van de bewoners aan het woord: “Er was geen elektriciteit, geen water, geen internet. We hadden alleen elkaar. Wij bundelden onze krachten en middelen. De kinderen hadden niets te doen, want er was geen school. Dus leerden wij ze schaken. We namen ons lot in eigen handen en werden weer trotse Puerto Ricanen”.
Wij leren wij hier nu van?
Ten eerste dat wij niet moeten zeuren als een keer de kelders onderlopen, een onderdoorgang blank staat of een plezierbootje op de kade wordt geworpen..
Ten tweede dat de Westerse landen vooral zich zelf zullen wapenen tegen de klimaatveranderingen. Ten derde dat het schaken weliswaar de wereld niet kan redden, maar wel een bijdrage kan leveren aan het in stand houden van een gemeenschap.
Voor morgen is weer een mooie dag voorspeld.
