“Het Fide Tiebreak Circus” door Hans Meijer. Column van Schaakvereniging Promotie.
Tiebreak is al lang geen term meer die alleen in tennis wordt gebruikt.
Na afloop van de schaakolympiade van Baku 2016 bedankte Hikaru Nakamura de Duitse schaker Matthias Bluebaum voor het feit dat dankzij hem de USA en niet Oekraïne goud gewonnen had. Deze ontknoping was een direct gevolg van de door de FIDE gehanteerde tiebreaksysteem. Dit systeem leidt ertoe dat resultaten van teams die geen enkele kans meer hebben op een medaille toch van beslissende invloed op de verdeling hiervan kunnen zijn. Bizar maar waar. Ik vraag mij af of er een andere sport is waar op deze wijze uitslagen tot stand komen. Waarschijnlijk niet. Sinds Baku 2016 is er ten aanzien van het FIDE tiebreaksysteem niets veranderd dus we konden verwachten dat het FIDE tiebreak circus zich tijdens de schaakolympiade van Batumi 2018 zou herhalen. En inderdaad, deze keer was het de uitslag van de match Bangladesh tegen Panama die besliste wie er met goud naar huis zou gaan. China was de gelukkige. De USA kreeg deze keer zilver. De reactie hierop van Gert Ligterink in de Volkskrant was veelzeggend: “In vrijwel elk modern toernooi wordt bij een gelijke eindstand een tiebreak met rapid- of blitzpartijen gespeeld. Maar op de Olympiade geldt tot algemene ergernis sinds jaar en dag een verouderd tiebreak systeem, dat de resultaten weegt van de tegenstanders die de betrokken teams hebben ontmoet.”
In het schaken zorgt de tiebreak dus voor een hoop discussie. Lees de column van Hans daarover, klik hier !
