Stukkenjagers komt net tekort
Het was erop of eronder deze ronde voor De Stukkenjagers 1. Indien we de kans op klassebehoud groter wilden laten zijn dan ‘theoretisch’, moest de wedstrijd tegen mede-degradatiekandidaat Zuid-Limburg 1 gewonnen worden. De wedstrijden tegen Limburgse teams hebben voor mij altijd een hoog reüniegehalte en zijn daarom iets om naar uit te kijken. Dat de wedstrijden doorgaans bol staan van de spanning heeft hier ook mee te maken. Matchpunten behalen bleek in deze wedstrijden een grote horde; dit jaar waren we er op gebrand aan het eind eens aan de juiste kant van de score te staan.
Beeld van de wedstrijd Stukkenjagers 1 – Zuid-Limburg 1
Natuurlijk was het dan ook zaak om goed voorbereid ten tonele te verschijnen. Sommigen kozen ervoor zich onder te dompelen in het TATA-geweld, anderen kozen voor een ‘rundsje Zuid-Limburg’ als voorbereiding, en enkelen besloten om hun krachten te sparen en de opgebouwde gretigheid zijn werk te laten doen. Helaas viel deze ronde gelijk met het Vlaams Jeugdkampioenschap, waardoor we Jasper moesten missen. De ene broer werd vervangen door de andere broer: Sam Baselmans zou onze supersub worden.
Dat Sam achter het bord zijn mannetje staat hebben enkelen al in de interne competitie mogen ondervinden. Maar dat hij uit het juiste SJ-hout gesneden is, bleek uit het feit dat hij als eerste aanwezig was op de gekozen ontbijtlocatie. Zo zien we het graag! Langzaam maar zeker druppelden meerdere Stukkenjagers binnen en werd de locale eierenproductie serieus op de proef gesteld. Voldaan togen we richting speelzaal, waar een horde aan Zuid-Limburgers ons al op stond te wachten. Ook ons tweede en vierde team mocht namelijk aantreden tegen deze fusieclub, waardoor het gevoel van een heuse massakamp aanwezig was.
Strijd aan de hogere borden
De wedstrijd begon veelbelovend. Aan het eerste bord wist Lars Vereggen al snel alle dreigingen uit de stelling te halen, waardoor er voor tegenstander Christian Braun weinig anders opzat dan de vrede te tekenen. Ook Mark Haast bracht aan bord 2 een halfje binnen. Tegen grootmeester Leif Erlend Johannessen, recentelijk neergestreken in het fraaie Zuid-Limburgse, zette Mark stoïcijns zijn stukken op de juiste plekken. Dit resulteerde in een voordelige stelling en een remiseaanbod werd dan ook geweigerd. Het verzinnen van een winstplan kostte echter te veel tijd, waarna Mark –bij het ontbijt nog voor de zalm gegaan- nu toch koos voor het halve ei.
M. Haast – Johannessen
Na het vredelievende begin kwamen we zelfs op voorsprong door een overwinning van Stefan Beukema op een andere GM in het gezelschap, Felix Levin. Met de hem zo geliefde Leningrader leek Stefan me al snel prettig te staan. Het winnen van zo’n stelling is dan nog een andere zaak, maar wanneer Stefan het op zijn heupen heeft blijkt eens te meer dat ook GM’s hun schaakleven niet zeker zijn.
Levin – S. Beukema
Ook Jordy Schouten deed een belangrijke duit in het zakje door zijn eerste overwinning in de Meesterklasse te behalen tegen Luc Zimmermann. Na een wat verdacht begin maakte ik me hier toch wel zorgen, maar gaandeweg de partij wist Jordy meer controle over de stelling te krijgen. Luc probeerde met geweld iets te forceren, maar toen de rookwolken opgetrokken waren had Jordy een beslissende materiële voorsprong. Een mooie oppepper!
Zimmermann – Schouten
Deze tegenslagen lieten de Zuid-Limburgers niet op zich zitten en ze deden dan ook iets terug in de persoon van Oscar Lemmers. Sams openingsspel kwam niet helemaal uit de verf en hij kon dan ook niet voorkomen dat zwart de overhand kreeg. Het uitspelen van deze voordelige stelling is aan Oscar wel toevertrouwd en Sam kreeg jammer genoeg geen kans meer om zijn debuut in de Meesterklasse glans te geven.
Met een 3-2 voorsprong gingen we de tijdnoodfase in. Een snelle blik op de overige borden gaven ook geen reden tot wanhoop, maar zoals wel vaker gebeuren er vreemde dingen wanneer de tijdsdruk een rol gaat spelen.
In mijn eigen partij tegen Ivo Wantola kwam al snel een stelling met een isolani op het bord, waarbij ik rustig kon gaan kijken hoe ik de druk op de witte stelling op kon voeren. Dit nam ik iets te letterlijk en hoewel de beslissingen niet slecht waren, kostten ze wel veel tijd. In de tactische schermutselingen die volgden nam Ivo het initiatief over en het leek een kwestie van tijd voordat de witte stukken binnen zouden dringen. Een onnauwkeurigheid van de Zuid-Limburger hielp me weer in het zadel, waarna een interessant eindspel ontstond met elk T+P+2pi. Waarschijnlijk had wit hier de beste kansen. Een blunder zorgde er echter voor dat ik niet alleen een cruciale pion won, maar ook de witte stukken ernstig in het nauw gedreven werden. Ondanks de nijpende tijd op de klok had ik goede hoop, maar niet voor de laatste keer op deze dag zorgde de laatste fout voor de einduitslag. In mijn dadendrang koos ik voor het verkeerde plan, waarna Ivo met een truc de remise forceerde.
Wantola – M. Nabuurs
Ook bij Luuk eindigde de partij in remise. Tegen Ruud van Meegen leek het erop dat een gebrek aan ruimte en een constructief plan hem parten zouden gaan spelen. Toen Ruud de ruil van enkele stukken toeliet, liet Luuk zien dat de enorme progressie die hij heeft geboekt niet uit de lucht is komen vallen. Het witte initiatief werd geneutraliseerd, waarna de vrede werd getekend. Na afloop leek het zelfs dat zwart degene was die nog aan de winst mocht denken, maar na een middagje stug verdedigen is het lastig om te schakelen.
Van Meegen – L. Baselmans
We waren nog bij aan het komen van deze schermutselingen, toen ook Herman kwam melden dat zijn partij tegen Patrick Driessens remise was geworden. In de opening werden op rigoureuze wijze de witveldige lopers geruild, waarna het de vraag was of het strategische element op zou wegen tegen de zwarte aanvalskansen. Aangezien wit echter zijn slechte loper tegen de goede van zwart weten te ruilen en omdat zwart in een vroeg stadium …f7-f5 heeft gespeeld, heeft zwart ook belangrijke velden in het centrum ingeleverd. Als wit een paard op e6 of op e4 kan nestelen, zal zwart een zware verdediging voor de boeg hebben. De verzwakking g2-g3 zorgt er echter voor dat het nog geen uitgemaakte zaak is, maar na de lelijke strategische fout 11… Pg4?! krijgt wit groot positioneel voordeel in handen. Na wat aarzelingen aan wits zijde revancheert wit zich door op de 15de zet ook een fikse blunder te produceren waardoor het zwart was die met 21… Ph8! op de goede weg lijkt te zijn. Enkele zetten later ontstaat een toreneindspel dat sterk neigde naar een puntendeling. Kleine onnauwkeurigheden van zwart zorgen er echter voor dat Herman degene was die kon gaan proberen dit eindspel uit te melken. Helaas bleek ook deze keer dat toreneindspelen verraderlijk zijn. Waarschijnlijk liet wit op de 34ste zet een uitstekende winstkans liggen, terwijl dat er na het vervolg niet meer in bleek te zitten.
Grooten – Driessens (Analyse Grooten)
Enkele gemiste kansen dus en de koek bleek ook nog niet bepaald op. Neem de partij van Mees van Osch. Wanneer je tegenover Daniël Hausrath zit, weet je dat je een lastige middag tegemoet gaat. Mees trok echter onverschrokken ten strijd en aarzelde na een zwarte onnauwkeurigheid niet om eerst een loper en vervolgens een toren te offeren voor een geweldig initiatief tegen de zwarte koning. Ivo en ik zaten op de eerste rang bij deze partij en ik merkte dat, vermoedelijk door het rustige begin van onze partij, dat de blikken nogal eens afdwaalden wanneer we niet aan zet waren. Puur genieten dus! Het leek erop dat Mees een regelrechte kurzpartie zou produceren, maar de gelouterde GM rechtte de rug, offerde de dame voor een stuk en er kon weer gemanoeuvreerd worden. Het bleek voor beide partijen lastig om de stukken te coördineren en nadat zwart een vergiftigde pion sloeg, mocht Mees een stuk incasseren. Het leek een kwestie van tijd voor het pleit beslecht zou zijn, maar in alle chaos vond ook Mees het juiste pad niet en werd het zojuist verworven materiaal weer in de aanbieding gedaan. De ontstane stelling was evengoed nog bijzonder boeiend en bood kansen voor beide partijen, maar met weinig tijd was in de praktijk de zwarte stelling toch iets prettiger te spelen. Nadat de verdediging van de witte koning even veronachtzaamd werd, was Daniël er als de kippen bij om de partij in zijn voordeel te beslissen.
Van Osch – Hausrath
Hiermee kwam de tussenstand op 4,5-4,5 en was alleen Tijmen nog bezig. Tegen de jonge Valentin Buckels trok hij op de hem bekende wijze ten strijde. Wit zet zijn paard op e1, zwart speelt toren a7, u kent het wel. Tijmen voelt zich in zulke stellingen als een vis in het water en dat bleek ook in deze partij. Nadat zwart toeliet dat Tijmen op een gunstige manier de spanning in het centrum op kon lossen, bleken er aardig wat zwaktes in het zwarte kamp te zitten. Tijmen zette voortvarend voort en maakte een pion buit, waarna het een kwestie van tijd leek voordat het punt, en daarmee de overwinning, binnen zou zijn. Er waren mogelijkheden te over om de partij te beslissen, maar helaas begon de machine hier te haperen. Wat er vervolgens gebeurde zal menigeen bekend voorkomen. Stukwinst wordt versmaad, winnende eindspelen worden vermeden. Je blijft maar zoeken, maar met de immer slinkende tijd weet je de juiste weg niet te vinden en langzaam maar zeker verlies je de controle. Een mooie kans was bijvoorbeeld op dit moment:
Er werd 47.Txa4 gespeeld. Maar met 47.g4! fxg4 48.Le4+ g6 49.Ta7+ Kg8 50.Ld5+ kon wit de winst binnenhalen.
Remise heb je altijd, maar voor het team telt alleen de overwinning. In plaats van spelen op twee resultaten zijn dat er inmiddels drie geworden. Objectief is het allemaal niet duidelijk, maar ergens hoop je alsnog de overwinning te kunnen grijpen. Helaas voor Tijmen bleek zijn ultieme poging om er nog iets van te maken te optimistisch. Het resterende dame eindspel werd vakkundig uitgetikt door Valentin, die zich daarmee kroonde tot de held van de dag aan Zuid-Limburgse zijde.
Kampman – Buchels (aantekeningen Kampman)
Zuur voor Tijmen, die zijn goede spel niet beloond zag. Verder kan ik alleen maar enorme waardering uitspreken voor zijn strijdlust en bereidheid alles te gokken voor het teambelang. De eindstand kwam daarmee dus op een voor ons teleurstellende 4,5-5,5. We hebben kansen genoeg weten te creëren, maar wanneer je ze niet verzilvert blijf je met lege handen achter. Eens te meer blijkt dat het grijpen van iedere mogelijkheid nodig is om te overleven in de Meesterklasse. Er zijn nog drie rondes te gaan, laten we ons maar vastklampen aan die mogelijkheden!
Nog even alle partijen op een rijtje:
De persoonlijke uitslagen:
De stand na 6 ronden in de Meesterklasse:
(De foto’s zijn van Herman Grooten)
