Spassky’s – Schaakwoude, 16 maart 2019
Zaterdag 16 maart. De Spassky’s spelen thuis tegen Schaakwoude uit het mooie Damwoude. Lopend in de stromende regen van parkeerplek naar speelzaal merkt iemand op dat het een lekker schaakweertje is. Kletterende regen, kou en geen zonnestraaltje in de verre omtrek. Je kunt beter binnen zitten dan buiten, zeker waar. Je zal ergens in een kort broekkie op een veld staan te blauwbekken zeg. Hou op! In een appje van captain Putski voorafgaand aan de wedstrijd wordt de teamleden gevraagd om de herinnering aan de voorgaande wedstrijd tegen Sissa uit te poetsen. We hebben ons best gedaan hoewel het mij niet meeviel. Eenmaal binnen was Elias Oude Brunink de allereerste die ik tegenkwam. Nu vindt ik het nooit vervelend om Elias tegen te komen maar deze keer had ons korte gesprek over zilver, goud en brons toch iets geforceerds, leek het. Daarbij liep ik direct na mijn partij, buiten, voor een frisse hap lucht, onmiddellijk Edim tegen het lijf. Ik had net 54 enerverende zetten in een toreneindspel achter de rug maar de ontmoeting met Edim deed me toch onherroepelijk denken aan een ander toreneindspel. Snel vergeten, herinneringen wegpoetsen, ik weet uit ervaring dat het niet meevalt. Herinnert u zich deze nog?” was vroeger, misschien nog wel, een veelgehoorde jingle op de radio. Direct daarop werd je dan een of ander oud lijk voorgeschoteld uit de top der middelmatigheid en wat je de rest van de dag ook deed, je kreeg dat rotdeuntje niet meer uit je hoofd. Herinneringen wegpoetsen. My ass! Was het maar zo gemakkelijk. Maar goed, vandaag is het geen dag voor oude koeien. Hoewel die, al hebben ze een tijdje ergens in een sloot gelegen, met voldoende stooftijd en een ruime berg boter, nog prima te haggelen zijn. Glaasje rood erbij…
