Understanding Maroczy Structures
In een periode van een jaar tijd heb ik bijna al mijn partijen tegen 1.e4 beantwoord met de versnelde draak. Lang vond ik het een ideaal systeem met terugkomende thema’s, leuke tactieken en goede resultaten. Echter, toen ik steeds betere tegenstanders confronteerde met deze opening, kreeg ik bijna elke partij de Maroczy opzet te verwerken. Keer op keer stond ik bijna de gehele partij tegen de muur en leek er nooit meer dan een half punt te behalen. Meermaals was er voor mij niet doorheen te komen en mede daardoor heb ik de versnelde draak voorlopig in de ijskast gezet. Bij het zien van deze nieuwe titel “Understanding Maroczy Structures” wist ik al meteen dat ik dit boek moest zien te bemachtigen. Eindelijk een volledig boek in plaats van een paar kleine hoofdstukken over de Maroczy structuren.
Een typische Maroczy stelling
Adrian Mikhalchishin en Georg Mohr, beide bekend als schaaktrainers, hebben zich volledig verdiept in de Maroczy structuren en hebben hierover een uitgebreid boek geschreven die zowel de typische ideeën voor wit als zwart behandelt. Het boek begint met een korte uitleg over wat deze structuur inhoud en hoe deze stellingen op het bord kunnen verschijnen. Verder gaan ze ook even kort in op een stukje geschiedenis. Na een gevoel te hebben gekregen bij deze type structuren gaan ze over op het echte werk. Er wordt begonnen met de witte ideeën. In vier hoofdstukken worden de volgende thema’s behandeld: aanval op de damevleugel, aanval op de koningsvleugel, het paard naar d5 en het terugtrekken van het paard vanuit het centrum. Indien de witspelers al deze facetten goed beheerst kan je met deze pionstructuur je tegenstander in een krampachtige stelling krijgen. Fischer zei er zelf het volgende over: “Geza Maroczy left a strange legacy: the discovery that certain pawn formations can impose a near decisive cramp on one’s opponent”.
Beliavsky (2649) – Pavlovic (2560) Linares, 2003
Stelling na 12. a3!?
Wit heeft het plan om zo snel mogelijk via de damevleugel aan te vallen en probeert daarom de zet b4 in de stelling te krijgen. Zwart heeft hiervoor 11…a5 gespeeld om dit directe idee te voorkomen. Gebruikelijk is een idee met eerst b3, gevolgd door a3 en b4. Beliavsky kwam in 2003 echter met een nieuwtje door meteen 12. a3!? te spelen. Het logische gevolg was dat zwart hierop reageerde met 12…a4. Echter lijkt wit na de zet 13. c5! een pion te gaan winnen. Het is alleen de vraag of wit uit moet zijn op pionwinst waarbij zwart ontsnapt aan de krampachtig stelling.
Stelling na 14…Le6
Na het ruilen van de pion op c5, kiest zwart ervoor om de dame te willen ruilen en daarmee de e7 pion ongedekt te laten. Wit koos echter wel voor de dameruil (15. Dxd8, Tfxd8), maar niet direct voor de pionwinst op e7. Met de zet 16. Lb5 werd de druk nog verder opgevoerd door ook de pion op a4 aan te vallen. Wit won de a-pion en uiteindelijk ook de partij.
Na de witte ideeën te hebben mogen bestuderen, is het daarna de beurt aan de zwarte stukken. Gezien zwart te maken heeft met een krampachtige stelling is het de kunst om ergens een breek te veroorzaken om hiervan los te raken. Meerdere breekzetten als e6 en d5, b7-b5 en f7-f5 zijn hiervoor zeer typerend. Verder is het in de Maroczy structuur een idee om je zwartveldige loper te ruilen, waarna je zelf alles op zwart probeert te zetten met zwart. Voor mij persoonlijk was dit lang lastig om daadwerkelijk uit te voeren, gezien je loper op g7 vaak je beste stuk is in Siciliaanse structuren.
In het vierde deel van het boek gaan ze nog in op wat algemene methodes. Zo worden wat voorbeelden gegeven over hoe wit probeert met hulp van het loperpaar een eindspel te winnen en hoe wit bepaalde stellingen moet aanpakken indien de witveldige loper geruild is. Een ander thema dat hier behandeld wordt is het onverwachte 5..Lh6 van Sergei Tiviakov. Zoals eerder gezegd wil zwart vaak zijn zwartveldige loper ruilen, dus waarom niet meteen Lh6 in plaats van eerst Lg7 spelen?
Beshukov – Tiviakov, Saint Vincent, 2000
Stelling na 5…Lh6!?
Na te hebben geruild op h6 (6.Lxh6, Pxh6) volgen er eerst weer een paar standaardzetten in de vorm van 7. Pc3, 0-0 8. Le2, d6 9.Dd2, waarna zwart koos voor de zet 9…Pg4 waarop wit het paard ruilde voor zijn loper (10. Lxg4, Lxg4). Tiviakov koos vervolgens het plan om op de zwarte velden te spelen en maakte vrij snel remise.
Het boek wordt afgesloten met een hoofdstuk vol met voorbeeldpartijen van wereldkampioenen die de Maroczy structuren hebben gespeeld.
Conclusie:
Een zeer instructief boek dat de lezer voorziet van genoeg materiaal over de Maroczy structuren. Alle ideeën die worden besproken worden zowel goed toegelicht door middel van de nodige tekst als door voorbeeldpartijen. Niet alleen worden de ideeën van een kant uitgelegd, maar wordt hier ook meteen aandacht gegeven aan hoe de tegenstander dit idee gaat proberen tegen te houden. Door het boek heen is het goed te merken dat de schrijvers ervaren trainers zijn die graag over alles extra uitleg willen geven. Voor de schakers die moeite hebben met deze type structuren of hier meer over te weten willen komen is dit dan ook zeer zeker een aanrader!
Boek: Understanding Maroczy Structures
Auteur: Adrian Mikhalchishin & Georg Mohr
Uitgeverij: Thinkers Publishing
ISBN-nummer: 9789492510549
Pagina’s: 295
Gepubliceerd: 2019
Link naar onze recensenten met hun recensies.
De grote vraag voor het definitieve oordeel van dit boek is wat mij betreft: voel je je na het bestuderen van dit boek weer zeker genoeg om de Maroczy op je repertoire te zetten?!
Volgens Hans Bouwmeester was Maroczy een groot verdedigingskunstenaar. Hij speelde het Siciliaans zowel met wit als met zwart en kon ook goed aanvallen, zoals Euwe in 1923 in Scheveningen bemerkte, toen hij die variant van het Siciliaans iets te passief speelde. De score van Maroczy met het Siciliaans is volgens een database als volgt: van de 55 partijen won hij er 40 en alleen in 1905 verloor hij er mee van Tarrasch.
[pgn eo=t pd=https://www.schaaksite.nl/wp-content/uploads/2019/09/maroczy_euwe_1923.pgn][/pgn]