Voor de rest van het deelnemersveld stond er niets meer op het spel, maar desondanks vielen er vier beslissingen. Nathan De Strycker was er na een teleurstellend toernooi op zich wel voor in om de slotronde schriftelijk af te doen, en derhalve bood hij na een zet of 15 remise aan. Zijn stelling was weliswaar niet al te best, maar zijn voorstel was gerechtvaardigd omdat tegenstander Bart Gijswijt dit toernooi wel betere stellingen om zeep heeft geholpen. Die had dus beter moeten weten, en al tijdens de partij voelde die aan zijn water dat de complicaties die hij (volkomen overbodig) opzocht, wel eens verkeerd zouden kunnen uitpakken.

Zwart staat compleet gewonnen na het niet zo moeilijke 22…Dc5 met aanval op de toren plus de dodelijke dreiging 23…Dh5 (waarna Ph4 niet eens kan omdat de toren op d1 hangt). Ook 22…Lc5 was nog speelbaar, maar waarom wit in vredesnaam de kans 23.Txf7 bieden, zeker als je vervolgens de goede zetten niet kunt vinden? Na 23…Lxf2+ 24.Kg2 Lb6 25.Txf6 nam wit de aanval met verwoestende kracht over.

De Strycker overhandigde daarmee op het laatste moment de rode lantaarn aan Guntram Hainke, die een kansloze nederlaag leed tegen Babak Tondivar. Lees verder…