We zijn toch eens buiten geweest
Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven. De Europacup voor clubteams zit erop en o, wat hebben we ervan genoten. In de laatste ronde speelden we tegen de lokale favoriet Buducnost die een matchpuntje meer hadden, maar wat ratingpunten minder en natuurlijk konden we ervan uitgaan dat zij erop gebrand waren om in eigen land een topnotering neer te zetten. Het werd een bloedige strijd waarin de vermoeidheid een hartig woordje mee kwam spreken. Vooral bij ons, want de nederlaag tegen de Oostenrijkers bleef ons zwaar op de maag liggen.
Rein had het ongeluk om de sterkste speler van de Montenegrijnen te treffen en het hielp niet mee dat zijn energiereservoir langzamerhand uitgeput raakte. Tot overmaat van ramp speelde zijn tegenstander – we kunnen er niet omheen – simpelweg een heel mooie, positionele modelpartij.
Djukic – Verstraeten
Thibaut speelde eenzelfde soort partij als Rein, maar zat, gelukkig voor ons en voor hem, aan de goede kant van de bord.
Maenhout – Nikac
De klap die Glen in ronde 6 kreeg, dreunde nog een beetje na in zijn laatste partij. Aanvankelijk pareerde hij koeltjes het opportunistische koffiehuisschaak van Alivodic, maar toen het moment daar was om te oogsten, gebeurde er iets vreemds en naderhand vonden we er ook geen goede verklaring voor
Alivodic – De Schampheleire
Tom speelde voor de prijzen en besloot dat bij een prijswinnaar ook prijswinnend spel hoorde. Of dat was althans de bedoeling.
Piceu – Vuckovic
Ik stond erbij en ik keek ernaar, maar ik begreep niet wat Tom bezielde toen hij 19. Lxh7? speelde. Nu maakte ik me nog niet zo veel zorgen: onze aanvoerder was per slot van rekening in topvorm en hij had vast een mooie winst gezien, of op zijn minst een gevaarlijke aanval. 19…Kxh7 20. Dh5+ Kg8 21. Pg6 Dc7 22. Td3 22. Dh8+ levert hoegenaamd niets op Tad8 23. Tg3 Td2
Mijn eigen partij leek een mooie afsluiter te worden.
Kalezic – Leenhouts
Ik had in de gaten dat dit een kritieke stelling was en trok veel tijd uit. Ik keek lang naar het logische 34…Lf6! waarna de pion op h4 valt. Die stelling is zo goed als gewonnen, maar ik leek een prachtige weerlegging te zien met 35. Pxh5 gxh5 36. Df5 waarna ik geen goede verdediging zag. Immers, het voor de hand liggende 36…Dxd3 faalt natuurlijk op 37. Dxc8+ Kh7
en nu zag ik het sterke 38. Dxg4+ met winst voor wit. U ziet vast wat ik miste in mijn berekeningen. Uiteindelijk koos ik in het eerste diagram voor 34…Db7 en hoewel ik nog steeds een aantal kansen miste eindigde de partij uiteindelijk in eeuwig schaak. Het thuisfront informeerde me kort na de partij dat mijn tegenstander in de slotstelling mat kon zetten in vijf zetten, maar hoewel ik bijna een hartverzakking kreeg, bleek dat toch weer een transmissiefoutje. Na de partij, op weg naar de analysezaal, liet mijn tegenstander zijn auto zien, een rode. Gewonnen in een loterij. Hij voegde eraan toe dat hij een maand later opnieuw een auto won in dezelfde loterij, ditmaal een witte. Ik wilde nog zeggen dat daar een luchtje aan zat, maar ik hield die woorden wijselijk voor me.
Helmut was traditiegetrouw als laatste bezig. Naast de vele mooie zetten, zal de partij mij vooral bijblijven, omdat beide spelers nog de lange notatie hanteren. Toen ik Helmut ’s avonds vertelde dat je dat niet meer veel ziet, keek hij me aan alsof ik van een andere planeet kwam:
Cardon – Sukovic
60. Kf5 1-0
Zo eindigden we op plaats 23 en werden we net niet – LSG had net wat meer scheidingspunten – het beste Nederlandse team. De prijsuitreiking was een hele belevenis met twee hoogtepunten: de podiumceremonie met Tom en het optreden van de volksdansgroep uit Ulcinj
We eindigen met de rapportcijfers
1. Koen Leenhouts 2 uit 7 Rapportcijfer 5
Het viel niet mee en het zat niet mee. In ronde 1 en 6 verloor ik onnodig en 3 uit 7 zou misschien een betere weergave zijn geweest van mijn spel. Aan de andere kant gaat het er in het schaken natuurlijk om om kansen te benutten, zodat we ons moeten houden aan de feiten waarbij een streng oordeel op zijn plaats is.
2. Helmut Cardon 2,5 uit 7 Rapportcijfer 5
Helmut speelde voor het eerst in 25 jaar weer een toernooi. Dat het schaken inmiddels veranderd is, realiseerde hij zich toen we hem uitlachten na de vraag: ‘Spreken we nog af wie welke boeken meeneemt?’ De inzet was er, de goede zetten ook, maar het tijdmanagement en de openingskennis was af en toe roestig. Desalniettemin zijn we ervan overtuigd dat een wereldtitel bij de senioren snel zal volgen.
3. Rein Verstraeten 2,5 uit 7 Rapportcijfer 5
Rein was nog iets strenger voor zichzelf dan ik hier ben en dat zegt veel over hem. Aan gretigheid geen gebrek en de IM-titel zal ongetwijfeld heel snel volgen. Verrassend genoeg liepen Reins openingen dit toernooi minder goed, terwijl ik in de voorbereiding en analyse zo onder de indruk was van hoeveel hij weet van heel veel verschillende openingen. Zijn ervaren tegenstanders waren dit toernooi vaak net iets geslepener en iets slimmer.
4. Thibaut Maenhout 4 uit 7 Rapportcijfer 7
Thibaut liet zien dat hij sterker is dan zijn rating. Het is voor mij een raadsel waarom een stevige notering boven de 2400 voorlopig uitblijft. Thibaut kent zijn openingen goed en speelt zelden vreemde zetten. Stellingen met een beetje positioneel venijn waarbij je soms out of the box moet denken, kunnen nog beter gespeeld worden.
5. Glen De Schampheleire 4,5 uit 7 Rapportcijfer 7
Glen is een wandelende encyclopedie die de ene klassieker na de andere kan oplepelen. Aan kennis dus geen gebrek en dit liet hij zien in het begin van het toernooi, waarin ook sterke grootmeesters niet veilig waren voor de gezonde, goede zetten. Op het einde van het toernooi volgden twee mindere partijen waarin duidelijk werd dat Glen nog wat moet werken aan meer dynamische stellingen.
6. Tom Piceu 6,5 uit 7 Rapportcijfer 8,5
Tom speelde zijn beste toernooi sinds lange tijd en dan vooral de eerste vijf partijen. Goede zetten, snel spelen en nauwkeurig rekenen kenmerkten deze partijen. In de laatste twee partijen, tegen twee duidelijk lager gerate tegenstanders, leek het erop dat onderschatting – bewust of onbewust – een woordje mee kwam spreken of misschien was het de zware combinatie van werken en schaken. In ieder geval waren die partijen van mindere kwaliteit, maar gelukkig was dat geen beletsel om een bronzen medaille te veroveren.
Deze rapportcijfers gaan slechts over de schaakprestaties van de teamspelers. Buiten het schaken was het een toernooi waar we met volle teugen van genoten. Glen vatte het treffend samen in de lange, moeilijke busreis op de terugweg naar de luchthaven van Podgorica: ‘Het was een fijn toernooi met prettig gezelschap en we zijn zo toch eens buiten geweest’.
Zo, dit was mijn laatste verslag uit deze serie. Het ene verslag was wat beter dan het andere, maar het was voor mij in ieder geval een plezier om onze belevenissen met u te delen. Wellicht tot een volgende editie!
Dank voor de verslagen, met interesse gelezen!
Interessant, zeker. En dank voor het Reve-citaat aan het begin, Koen!
Ik vond het prachtige verslagen, met niet alleen oog voor het schaaktechnische aspect, maar ook (ver) daarbuiten. Ik heb ze niet alleen met veel genoegen gelezen en de partijfragmenten doorgespeeld, maar ook heb ik veel bewondering voor de tijd en moeite die je genomen hebt om dit tijdens het spelen van een toernooi op je nemen. Hulde!
Leuke (sfeer)verslagen. Bedankt!