Mijn NK Rapid: spektakel en gemiste kansen (2)
In mijn vorige verslag kon u lezen dat ik met 1 uit 3 begonnen was, maar ik mijzelf daarbij wel wat te kort had gedaan. En dan moest ik nog tegen de titelverdediger en twee veelvoudig Nederlands kampioenen…. het vervolg ging echter een stuk beter, met o.a. een partij met vier dames!
Tegen Jan Timman kwam ik met zwart comfortabel uit de opening, maar het ging pas echt mis voor hem toen hij een ernstige verzwakking van zijn koningsstelling toeliet. Ik verdubbelde op de halfopen f-lijn, paard en dame erbij, mataanval, sterker nog, het was op een gegeven moment geforceerd mat in drie. Ik dacht echter dat alles won, wat op zich wel zo was, maar nadat ik een boel zetten een dame offerde was dat toch echt niet meer zo en kon hij eeuwig schaak houden. We misten toen allebei nog wat kansen en zo kwam de volgende stelling op het bord:
Vier dames, waaronder drie gepromoveerde! Ik sta wel een toren voor en winst was daarom niet moeilijk meer.
Jetz geht los, of zo leek het even, want tegen Jorden van Foreest kreeg ik met wit de volgende stelling.
Ik dacht dat mijn toreneindspeltechniek wel redelijk was, maar met grote schaamte moet ik vertellen dat ik dit niet gewonnen heb. En dan niet door een blunder of zo, gewoon door een serie van slechte zetten. Te genant om te laten zien.
Loek van Wely was dit jaar niet in grote vorm: hij verloor de eerste ronde van Jan Timman, won daarna nog wel van Jan Smeets maar speelde tegen iedereen die niet Jan heet remise. Dus ook tegen mij, maar dat had anders kunnen zijn. Terwijl hij naar de WC ging, dacht ik na over de gevolgen van 13…fxe4 14.Pd2 waarna de volgende stelling ontstaat.
Is 14…Txf2 goed? Ik was er niet zeker van en besloot (terwijl hij allang weer achter het bord zat) om 13…f4 te spelen, op zich ook goed, maar wel jammer van de verspilde tijd. En de verspilde kans, want het torenoffer wint! In de partij kreeg ik op een gegeven moment een eindspel waarin ik drie pionnen voor de kleine kwaliteit had, maar ik wist het niet te winnen.
In de laatste ronde speelden Smeets (4) en Timman (3.5) tegen elkaar terwijl ik (3) tegen Van den Doel (3.5) moest. Dat betekende dat ik geen kans had op de titel (of eigenlijk alleen een zeer theoretische kans). Financieel was winnen wel aantrekkelijk. Erik maakte bij winst een goede kans om een tiebreakmatch om de titel te mogen spelen, maar had ook wel wat te verliezen. Ik kwam goed uit de opening, gaf toen een pion weg, had wel compensatie en in de volgende stelling herhaalden we de zetten:
28…Ld6 29.Pe4 Le7 30.Pc3 Ld6 etc. Ik dacht eigenlijk dat hij niet goed kon afwijken, maar dat blijkt toch niet helemaal waar, zoals in mijn analyse te zien is.
En zo eindigde ik als nummer vijf op rating op de vijfde plek.
Aaah, ik had ipv Dg2+ e4 gezien, dat lijkt me ook rap voorbij, maar Dg2 is nog lomper!