“Marcel Duchamp in Uruguay” door Hans Meijer
Er worden ons steeds meer reisbeperkingen opgelegd vanwege het coronavirus. Maar Hans neemt ons in zijn column mee naar verre oorden.
Misschien moet ik volgend jaar maar eens naar Uruguay gaan. Met Bernard Bannink was ik er in maart 2018 vlakbij. Ons plan was de snelle veerboot van Buenos Aires naar Montevideo te nemen maar uiteindelijk ging dit niet door. Wij moesten verder naar Mar del Plata waar strand en schaaktoernooi op ons wachtten. Als ik mijn bezoek slim plan dan kan ik mooi in 2021 in Montevideo de vijfde Copa Marcel Duchamp bezoeken. Dit jaar werd het vierde toernooi gewonnen door de Argentijnse IM Pablo Ismael Acosta, zie de foto, die zeven grootmeesters achter zich liet. In 2009 zat ik nog tegenover de toen negenjarige FM Pablito aan het schaakbord in Yacuiba aan de Boliviaans-Argentijnse grens. In de laatste ronde won ik mijn partij van hem en sleepte op die manier nog net een klein prijsje in de wacht. Na die tijd ging het crescendo met Pablo die van FM opklom naar IM en nu zijn eerste GM norm noteerde. Ik weet nog niet of ikzelf volgend jaar in Montevideo meespeel. Het debacle van het Vienna Open 2019 ben ik nog niet vergeten.
Soms speelde ik zetten die ik vlak ervoor nog verwierp. Tijdens de partijen die Alexandra Gorjatsjkina en Ju Wenjun om het wereldkampioenschap speelden, dacht Ree af en toe ‘Maar zoiets doe je toch niet?’. Hij denkt dat vaker, vooral als hij zijn eigen partijen naspeelt. Iets dat ook mij niet onbekend voorkomt. De jaren tellen. Ondertussen schaakt de vijfenzeventigjarige Ree in Amsterdam bij Caissa gewoon door en wie weet misschien bezwijk ik volgend jaar ook voor de verleiding. In Montevideo mogen er 120 schakers aan het toernooi meedoen en driekwart heeft een rating die lager is dan die van mij. Een paar moet ik er toch wel kunnen verslaan? Ik moet mijn boeken van de stappenmethode maar weer eens uit de kast halen en mijn Boliviaanse schaakvrienden uitnodigen voor wat oefentoernooitjes. Lees verder…
