“Donateur” door Mooijman
Vandaag hebben wij er negen weken thuis-isolatie opzitten. De vakantie in mei is geannuleerd. De ferry-overtocht naar Engeland is doorgeschoven naar september. Dat kon niet anders, want de Stenaline geeft geen geld terug. Het blijft overigens afwachten of het Verenigd Koninkrijk tegen die tijd het virus voldoende onder controle heeft. Zo niet, dan maar weer overboeken.
Tot die tijd wacht ons een lange zomer. Voor het eerst sinds 20 jaar zonder diensten op de museumspoorlijn STAR en geen vakantiereis. Van er tegen opzien is echter geen sprake. Absoluut niet. Met enkele kleine wijzigingen in ons normale dagritme, komen wij met gemak de dag door. Ietsje later opstaan, ’s morgens en ’s middags een fiets- of wandeltochtje maken, het zes uur journaal met 1 vandaag en BBC 6 o’clock news achter elkaar kijken, daar kom je al een heel eind mee. De kers op de taart is echter de uitgebreide lunch. Daar is nu alle tijd voor. Na de bereiding en het in alle rust nuttigen van deze extra ‘halve’ warme maaltijd is de dag al aardig opgeschoten. De gemeente heeft de technische voorzieningen voor het beeld vergaderen voor elkaar. Ik heb zelfs de eerste beeldvergadering al achter de rug. Ik vond het onaangenaam. Maar goed, op deze wijze kan de vergadercyclus weer voort en van die kant komt er derhalve weer werk mijn kant op.
Voor de schaakclub zitten wij nog te dubben over de wijze van vergaderen. Wat gaan wij doen: de komende bestuursvergadering via Skype houden of met zijn vijven een ruime vergaderzaal opzoeken, zodat de 150 cm onderlinge afstand aangehouden kan worden? Wij zijn voor een ledenvergadering volledig afhankelijk van de faciliteiten van de horeca én de directieven met betrekking tot de onderlinge afstand. Want ik kan mij niet voorstellen dat wij het programma Teams laten installeren op de pc’s van alle leden. De gemeente had daarvoor professionals ingehuurd en dan was het nog een pittige klus. Voordat mijn account het naar behoren deed, was er al ruim twee uur verstreken. En dan praat ik nog niet eens over het werk aan de faciliteiten op het centrale punt. Voorts zijn er ook nog leden zonder pc, die niet uitgesloten mogen worden van de besluitvorming. Uitstellen dan maar en wij zullen het voorlopig moeten doen met ledenraadplegingen via de e-mail.
De grote vraag is natuurlijk ‘kan er vanaf september weer in competitieverband geschaakt worden’? Zowel intern als extern. Naar mijn mening is dat uitgesloten zolang de 150 cm onderlinge afstand regel geldt. Maar wat dan? De meeste mensen zullen het niet erg vinden als de competities later beginnen. Maar er zullen zeker schakers zijn die geen zin hebben in contributie betalen als er geen uitzicht is op een tegenprestatie. Als er niets verandert, dienen de clubs op de peildatum de KNSB bijdrage over te maken. Het incasso-risico van dat bedrag ligt altijd al bij de clubs, dat is niets bijzonders. Bij wanbetaling is de club het haasje voor het bedrag van de bondsafdracht. Als er echter een te lange tijd geen tegenprestatie geleverd kan worden, dan wordt het spannend. Wat gaan de schakers doen die het geen fluit kan schelen dat zij ook KNSB lid zijn. Die Schaakmagazine niet uit het plastic halen en niet aan activiteiten buiten de eigen club deelnemen. Mensen van wie het pensioen zeer zeker gekort gaat worden of die minder zijn gaan verdienen? Gaan zij tijdig hun lidmaatschap opzeggen of gaan zij dat na de KNSB-peildatum doen? Of vinden zij het prima om KNSB-donateur te zijn, met de club als tussenpersoon en risicodrager? De onderlinge competitie is het probleem niet. Geen competitie betekent geen zaalhuur, dus geen kosten. De contributie kan, tijdelijk, aanzienlijk verlaagd worden, maar de KNSB-afdracht blijft op hetzelfde niveau. Tegenover dat aandeel van de contributie staat voor een aantal schakers voorlopig weinig tot niets.
