Schaakrubrieken weekend 13 juni 2020
Wekelijks publiceren of verwijzen wij naar diverse schaakrubrieken. Wij streven naar publicatie op de woensdag na het voorgaande weekend. Wij proberen de besproken partijen in een viewer te tonen.
| Hans Ree | Gert Ligterink | Hans Böhm | Bab Wilders | Dimitri Reinderman | Rini Kuijf | Henk Prins |
Karjakin en de kosmonauten
Afgelopen dinsdag werd een partij gespeeld tussen de Russische grootmeester Sergej Karjakin en twee Russische kosmonauten. Anatoli Ivanisjin en Ivan Vagner zaten in het ISS, het International Space Station, en mochten overleggen over hun zetten. Karjakin was in Moskou in het Museum van de Ruimtevaart.
De afstand van het ruimtestation ISS tot de aarde is 400 kilometer. Is het niet megalomaan om bij zo’n klein sprongetje over astronauten en kosmonauten te spreken? Ik denk eerder aan het verhaal van A. M. de Jong over Bulletje en Bonestaak, die in New York een man zagen die als reclamestunt van een wolkenkrabber was gesprongen en na zijn val op een elastische matras iedere keer weer richting hemel werd gekaatst, steeds hoger. Dat was dan ook een astronaut.
De partij van Karjakin en de kosmonauten was kort en mooi. Geweldig hoe de kosmonauten vlak na de opening een toren offerden om vervolgens tegen de grote Karjakin, die in 2016 bijna wereldkampioen werd, remise af te dwingen door eeuwig schaak. Amateurs zonder rating, hoe konden ze zo sterk spelen? Karjakin had na de partij een genereuze verklaring: „Het menselijk brein schijnt buitengewoon goed te functioneren in de ruimte.”
Een korte felle strijd die eindigt met eeuwig schaak, dat kwam vaak voor in partijen voor de radio of in de demonstratiepartijen met levende stukken die vroeger af en toe op pleinen werden gespeeld. De stukken en pionnen waren mensen die vaak middeleeuwse pakjes droegen, de schaakpaarden waren echte paarden met een ruiter. De schakers die de stukken dirigeerden moesten zo’n partij wel van tevoren afspreken, anders zou het een bende worden.
Je zou een boek kunnen maken met de titel ‘Doorgestoken kaart, de mooiste afgesproken partijen’. Ik las nog eens het hoofdstukje dat Hein Donner in zijn prachtboek De Koning schreef over een partij met levende stukken die hij in 1964 tegen de Belg Alberic O’Kelly de Galway speelde in Heerenveen, op de grasmat waar Abe Lenstra triomfen had gevierd.
Ik herinnerde me van dat artikel nog de verontrustende rooksliert die opeens uit een toren opsteeg doordat de man binnenin een pijpje had opgestoken, maar veel mooie details was ik vergeten. Storm en regen, verpleegsters en broeders die geslagen pionnen ijlings op een brancard naar een tent van het Rode Kruis brachten. Die afgesproken partijen zijn lang niet altijd mooi, maar de verhalen die er aan verbonden zijn vaak wel.
Anatoli Ivanisjin en Ivan Vagner – Sergej Karjakin, Ruimte (ISS) – Aarde (Moskou), 9 juni 2020
1. e4 e5 2. Pf3 Pc6 3. Lb5 a6 4. Lxc6 dxc6 5. 0-0 Le6 6. b3 c5 7. Pxe5 In soortgelijke stellingen een bekend motief. Wit gaat zijn toren op a1 geven om dan zwarts dame op te sluiten. 7…Dd4 8. Pc4
Partij in de viewer:
Olimpbase bevat een amusante kortsluiting uit Nederland – Marokko
Eens per maand kijk ik even of de Pool Wojciech Bartelski het onderhoud heeft hervat van Olimpbase, een prachtige website waarop alles te vinden is over de schaakolympiade, de tweejaarlijkse landenwedstrijd. Nooit stelde Bartelski zijn volgers teleur, tot zijn werk in 2018 plotseling stilviel. De in dat jaar in Batoemi gehouden Olympiade is niet meer door hem verwerkt.
Schaken lijkt te zijn verdwenen uit Bartelski’s leven. Op Twitter schrijft hij over de Poolse politiek en over zijn werk als directeur van het bedrijf dat de tramlijnen in Warschau exploiteert. Omdat hij pas 42 jaar is, duurt het nog lang voor hij na zijn pensionering tijd heeft om Olimpbase te reanimeren.
Misschien was hij te ambitieus. Een project dat aanvankelijk beperkt bleef tot gedetailleerde informatie over 43 mannen- en 28 vrouwenolympiades groeide in de loop der jaren uit tot een overzicht van alle grote internationale teamwedstrijden. Wie zo’n bewerkelijke site consciëntieus probeert te onderhouden en daarnaast de trams op tijd wil laten rijden, heeft acht dagen per week nodig.
Het blijft een genoegen rond te dwalen in het door Bartelski verlaten huis, dat gelukkig intact is gebleven. Aantrekkelijk is de rubriek trivia, waarin de olympiaderecords zijn verzameld. Zo voert de Hongaar Lajos Portisch in drie categorieën de lijsten aan. Hij scoorde de meeste punten (176,5), speelde de meeste partijen (260) en behaalde de meeste overwinningen (121).
De rubriek kortste winstpartijen bevat naast grove blunders een amusante kortsluiting uit Nederland – Marokko:
Timman – Bakali (Nice 1974)
1.e4 d5 2. exd5 Pf6 3. d4 Pxd5 4. c4 Pb6 5. Pf3 Lg4 6. c5 Pd5 7. Db3 b6? Na 7 … Lc8 of 7 … Lxf3 is moeizame verdediging mogelijk.
Blunders zijn ook de grote boosdoeners in de categorie ‘Topgrootmeester verliest van onbekende tegenstander.’ Maar niet in de volgende partij uit een wedstrijd Colombia – Sovjet-Unie, waarin de grootmeester finaal werd overspeeld.
Gonzalez Rodriguez – Barejev (Novi Sad 1990)
1.c4 f5 2. Pc3 Pf6 3. g3 d6 4. Lg2 e5 5. d3 c6 6. Pf3 Le7 7. 0-0 0-0 8. b4 Kh8 9. Tb1 De8 10. b5 c5 11. Lg5 Pbd7 12. Pd2 Ld8 13. Lxf6 Txf6 14. Pd5 Th6 15. e3 Pb6 16. f4 g5 17. fxe5 Dxe5 18. De2 Ld7 19. Tf2 g4? Zonder noodzaak gunt zwart het witte paard veld f4. 20. Pf4 Tb8 21. Pf1 Lf6 22. Dd1 Lg7 23. a4 Le8 24. a5 Pc8 25. Td2 Lf7 26. d4 cxd4 27. exd4 De8 28. Te2 Dd7 29. Dd3 Pe7 30. Pe3 Tf6 31. Tbe1 Dd8 Taaier is 31 … Te8. 32. Pxg4 fxg4 33. Txe7 Dxa5
Partijen in de viewer:
De mooiste wedstrijd
Het gerenommeerde sportprogramma Langs de Lijn, NPO radio 1, is op zoek naar ‘de mooiste wedstrijd’, een verkiezing waar iedereen aan mee kan doen. Dus niet het mooiste sportmoment maar een wedstrijd als geheel en dan moet de inzender daar liefst nog een persoonlijk verhaal bij hebben. Er zijn al voetbal-tennis-atletiek-handbal-volleybal en cricket-wedstrijden aan de orde geweest en er kan nog ingestuurd worden. Een deskundige jury zal na ‘een heerlijke appel-peren-discussie’ een shortlist opstellen en het laatste woord is dan aan de gemiddelde luisteraar.
Ik heb de WK-finale Spassky-Fischer Reykjavik 1972 op de lijst gezet omdat die nog steeds te boek staat in de schaakwereld als de match van de vorige eeuw. Voor de jonge lezers: de Amerikaan Bobby Fischer was een fenomeen die zijn tijdgenoten niet versloeg maar vermorzelde (de supergrootmeesters Mark Taimanov en Bent Larsen werden met 6-0 verslagen en in de finale van de kandidatenmatches werd de onoverwinnelijke Tigran Petrosjan weggezet met 6,5-2,5). De spanning liep hoog op voor de finale tegen de vertegenwoordiger van de Russische hegemonie Boris Spassky. De impact had alles te maken met de Koude Oorlog die toen heerste tussen de machtsblokken Amerika en Sovjet-Unie.
Er hing een constante oorlogsdreiging in de lucht en beide landen wilden via de schaakmatch laten zien wat het beste systeem is: het collectieve communisme of het individualistische kapitalisme. De minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger had regelmatig contact met Fischer en de KGB ontzorgde Spassky en regelde secondanten. Het werd meer dan het verwachte spektakel omdat Fischer na de eerste partij boos wegliep omdat hij zich ergerde aan filmopnames. De tweede partij werd voor hem verloren verklaard wegens afwezigheid. 2-0 achter en grote conflicten voor de organisatie. Dankzij onze Max Euwe die toen de president van de FIDE was en een geldschieter die de prijzenpot verdubbelde ging de match toch verder. Toen kwam Fischer los en net zo overheersend als hij in zijn hele korte carrière was geweest won hij de titel met zinderende partijen met 12,5-8,5.
Ik was erbij en schreef er een verhaal over dat begon met de zin: Het was lekker weer en ik was 22 jaar. “Wat een mooie beginzin”, zei Tim Krabbé, “die had ik willen verzinnen”. Een mooier compliment van een schrijver kun je niet krijgen. In het boek De 141 beste Nederlandse en Vlaamse sportverhalen van 1945 tot nu, samengesteld door Arthur van den Boogaard is dit verhaal opgenomen. Ik blader er weer eens door en zie bijdragen van Godfried Bomans, Hugo Borst, Martin Bril, Simon Carmiggelt, Jules Deelder, Johan Derksen, Tom Egbers, Wilfried de Jong, Theo Koomen, Ischa Meijer, Rinus Michels, Nico Scheepmaker, Mart Smeets, Bob Spaak, Henk Spaan; veel gaat over voetbal. Maar er komen verrassend veel schaakschrijvers in voor: Max Euwe, Evert Straat, Hein Donner, Tim Krabbé, Hans Ree, Max Pam.
B. Fischer – B. Spassky, partij 6
1.c4 e6 2.Pf3 d5 3.d4 Pf6 4.Pc3 Le7 5.Lg5 0-0 6.e3 h6 7.Lh4 b6 De Tartakower-verdediging in het geweigerd damegambiet, een favoriet systeem van Spassky waarmee hij nog nooit een serieuze partij had verloren. En voor Fischer was dit de eerste keer dat hij deze stelling op het bord had want hij was een aanhanger van 1.e4. Maar een van de vele zaken waarmee Fischer iedereen verbaasde was zijn openingskeuze in deze match: hij speelde van alles met wit en met zwart! 8.cxd5 Pxd5 9.Lxe7 Dxe7 10.Pxd5 exd5 11.Tc1 Le6 12.Da4 c5 13.Da3 Tc8 14.Lb5 a6 De enige mindere zet van Spassky in deze partij. In de partij Timman – Geller Hilversum 1973 ging zwart verder met: 14…Db7 15.dxc5 bxc5 16.Txc5 Txc5 17.Dxc5 Pa6 18.Lxa6 Dxa6 en wit heeft problemen met een natuurlijke ontwikkeling. Wit kan overigens ook rustiger verder gaan met 16.Le2. Het is een boeiende stelling. 15.dxc5 bxc5 16.0-0 Ta7 17.Le2 Pd7 18.Pd4! Maakt gebruik van de penning. Fischer gaat een goed paard ruilen tegen een slechte loper, hij had lak aan dat soort algemene waarheden en zocht naar de uitzonderingen. 18…Df8 19.Pxe6 fxe6
Partij in de viewer:
Twee prachtig uitgevoerde nieuwe boekwerken van grote omvang verschenen bij www.thinkerspublishing.com en het gaat natuurlijk om de inhoud maar het oog wil ook wat. Daniel Vanheirzeele, assistant editor van deze uitgever, was dan ook blij dat het belangrijke British Chess News de kwaliteit van het papier roemde en de voorkanten zien er ook altijd fraai uit. Allereerst stort Francesco Rambaldi zich op de openingsfase met het boek The Caro-Kann revisited en dat 400 pagina‘s lang zodat we rustig kunnen aannemen dat voorlopig het laatste woord hierover is gezegd (€ 31.95). Vroeger kon het gebeuren dat als je, na 1.e4, c6 speelde de tegenstander zei: Wil je remise? maar dat kwam doordat sommige grootmeesters dit inderdaad daarvoor gebruikten. Maar de auteur laat zien,via vele partijen en partij-fragmenten,dat spelers van ieder niveau de Caro-Kann ook kunnen gebruiken voor andere doeleinden.
De Caro-Kann heeft bij de eerste zetten vele mogelijkheden die allen natuurlijk tot een heel ander verloop van de verdere partij leiden. Een schitterend openingsboek voor de studiebollen. Niet minder dan 600 pagina‘s krijgt de Tsjechisch grootmeester David Navara de kans om zijn carrière en partijen voor het voetlicht te brengen in het boek My Chess World(€ 35.95). Hij is pas 35 dus er komt vast nog wel een deel 2. Veel van zijn topprestaties behaalde hij op Olympiades en met clubteams wat er op zou kunnen wijzen dat hij een mensenmens is. Die indruk wordt ook wel bevestigd door de inhoud van het boek. In zo‘n vijftig hoofdstukken vertelt hij over zijn schaakleven aan de hand van vaak schitterende partijen waarbij hij zichzelf ook menigmaal pijnigt met al dan niet tragische verliespartijen. Gelukkig zijn het partijen van het klassieke schaak, want er zijn ook boeken met rapid en blitz met m.i. vaak zinloze analyses. De begeleidende stukjes die aan de partij voorafgaan zijn vaak zeer interessant en geven soms ook een beeld van het toernooi tijdens welke de partij gespeeld werd.
Het ligt voor de hand beide boeken te combineren door een partij van Navara: Wei Yi- David Navara 1.e4 c6 2.d4 d5 3.e5 één van de mogelijke 3e zetten 3..Lf5 4.Pd2 e6 5.Pb3 Pd7 6.Pf3 a6 7.Le2 c5 8.c3 h6 zodat de loper terug kan 9.dxc Lxc5 10.Pxc5 Pxc5 11.Le3 Tc8 12.0-0 Pe7 13.Pd4 0-0 14.a4! de opening is redelijk voltooid, wit start een plan: initiatief op de damevleugel 14..Lh7 15.a5 Pc6 16.Pxc6 Txc6 17.Ld4 Dg5 18.Ta3 Df5 19.b4 Pd3 20.g4 Dg6 21.f4 De4 22.Lf3? Dxf4 hier zat wit al in tijdnood wat de wat mindere zetten verklaart 23. Lxd5 exd5 Dit dame-offer heeft Wei wellicht gemist 24.Txf4 Pxf4 25.Le3 Pd3 26.Ld4 Te8 27.Df3 Pxe5 28.Dxd5? belangrijker was met Ta2 de toren weer te activeren 28..Pxg4 29.Ta1 Tg6 inmiddels was ook zwart in tijdnood 30.Dxb7 Pe3+ 31.Kf2 Pg4+ 32.Kg1 Pe5+ 33.Kf1 Tf6+ 34.Kg2 Tg6+ echte tijdnood zetten 35.Kf1 Tg5 36.Lxe5 (Dxa6?? Ld3+) Ld3+ 37.Kf2 Texe5 (beter Tgxe5) 38. Td1? Te2+ 39.Kf3 Tf5+ 40.Kg4 h5+ 41.Kh4 Te4+ wit geeft op (42.Kh3 Te3+ 43.Kh4 g5+ of 43.Kg2 Le4+)
Partij in de viewer:
Ivan Sokolov had geen angst voor Kasparov
Winnen tegen een Kasparov in topvorm, slechts weinigen is het gelukt. Tot dit selecte gezelschap hoort Ivan Sokolov, die vandaag zijn 52e verjaardag viert. De carrière van de BSG’er is imposant (o.a. kampioen van Joegoslavië in 1988, kampioen van Nederland in 1995 en 1998, Europees kampioen met Nederland in 2005) en ook als coach (o.a. in de VAE en Iran) en als auteur van diverse schaakboeken timmert hij aan de weg. Het hoogtepunt zal echter altijd zijn overwinning op Kasparov blijven. Niet alleen dat hij won, maar ook hoe: in slechts 28 zetten!
Garry Kasparov mocht oorspronkelijk niet meedoen aan het Hoogovenstoernooi van 1999. “Je wil meedoen? Ja, sorry, we zitten al vol” meldde de toernooiorganisatie. Toen Short zich terugtrok kon het beest uit Baku toch nog meedoen. Wellicht geprikkeld door de aanvankelijke weigering speelde hij zijn beste schaak ooit: na een startremise tegen Ivanchuk volgden zeven overwinningen, waaronder “de parel van Wijk aan Zee” tegen Topalov (en een overwinning op bovengetekende!). Slechts Anand kon op anderhalf punt achterstand een beetje volgen. Sokolov daarentegen draaide matig met twee nederlagen en zes remises en alles wees erop dat hij in de negende ronde het volgende hapje van “The Boss” zou zijn. Maar was de Bosnische Nederlander bang? Integendeel, hij zocht Kasparov juist op in diens sterke punt, de openingsvoorbereiding! En dat betaalde zich uit. De toenmalige wereldkampioen stond bekend om zijn goede geheugen, maar net die dag liet het hem op een cruciaal moment in de steek.
Sokolov – Kasparov
1.d4 Pf6 2.c4 e6 3.Pc3 Lb4 4.e3 0–0 5.Ld3 d5 6.Pf3 c5 7.0–0 Pc6 8.a3 Lxc3 9.bxc3 Dc7 10.Dc2 dxc4 11.Lxc4 e5 12.Ld3 Te8 13.e4 In zijn boek over de Rubinsteinvariant (4.e3) schrijft Sokolov hierover: “Deze zet leidt tot geforceerde varianten. Als zwart zich het correcte antwoord herinnert hoeft hij zich geen zorgen te maken”. 13…exd4 14.cxd4 Lg4 15.e5 Lxf3
Een stukoffer. 16.exf6 Pxd4 17.Lxh7+ Kh8 18.fxg7+ Kxg7 19.Lb2 Dreigt te slaan op d4 en zwart heeft daarom geen tijd om zijn loper weg te zetten. 19…Tad8 20.gxf3 Th8 21.Kh1
21…Txh7? Tot hier hadden beide spelers snel gespeeld. Probleem voor Kasparov: hij wist dat het allemaal nog bekend was en ok voor zwart, maar niet hoe. Hij wilde dat echter niet toegeven door diep over de stelling na te gaan denken. Had hij dat wel gedaan, dan had hij 21… Kf8! wel gevonden. De loper op h7 kan niet weg vanwege het mat op h2 en zal uiteindelijk toch verloren gaan. 22.Tg1+ Kh8 23.Tg3 De5 24.Tag1 Dreigt 25.Dxh7+ en mat! 24…Th4 Nu moet wit proberen zijn dame naar g2 te krijgen. 25.Dc1! Kh7 26.Db1+! Kh8 27.Df1 De6
Partij in de viewer:
Voor beginners A8268
Voor gevorderden B8268
De eindspelstudie 963 van de bekende Russische eindspelcomponist A.A. Troitsky werd twee geleden ter oplossing aangeboden.
Dat Troitsky op eindspelgebied van veel markten thuis is, bewijst zijn tweede studie. Een compositie die hij maakte in 1912 en geplaatst werd in “Deutsche Schachzeitung”. De opgave is: wit begint en maakt remise.
In de rubriek van Hans Ree loopt de partij in de viewer vast na 7 Pxe5. Waarschijnlijk omdat na die zet nog een Paard-figurine is geplaatst maar het systeem geen zet van zwart kan herkennen. Daarna vliegt de nummering van de zetten uit de rails. Wellicht is het al opgelost als die figurine wordt verwijderd.
Partij is vervangen, nu is het goed. Bedankt voor het melden.
De partij van Karjakin na de 7e zet deed mij denken aan een blitz-partij van Max Dlugy op internet: www.youtube.com/watch?v=H5l4S3-ClbQ
Het kan ook met verwisselde kleuren. Zie web.archive.org/web/20120716200908/http://www.chesscafe.com/text/hans63.pdf, eveneens van Hans Ree.
Overigens is het in die blitz-partij van Dlugy niet zo duidelijk. Ik dacht gelijk (na 1 d4 Pf6 2 c4 e5 3 dxe5 Pe4 4 Pf3 b6 5 Dd5 Lb7 6 Dxb7 Pc6): waarom niet 7 Pd4? Dat leidt tot woeste verwikkelingen (zie bijvoorbeeld www.youtube.com/watch?v=ce4_OZhhwZk), maar mij lijken ze gunstig voor wit.
Vanzelfsprekend heb ik op Fischer-Spassky gestemd bij de Langs de Lijn verkiezing. In 2017 had ik tijdens het Reykjavik Open een etentje met Fridrik Olafsson, zijn echtgenote Audur, en Gudmundur Thorarinsson. Gudmundur was in 1972 voorzitter van de IJslandse schaakbond en hoofdorganisator van de match. Hij vertelde dat hij 45 jaar later nog vaak door journalisten over de hele wereld werd gevraagd om interviews over de match, hoewel alles al wel was gezegd. Toch was het voor mij bijzonder om veel details nog eens uit de eerste hand te horen. De vraag wie uiteindelijk de match heeft gered kwam ook op tafel. En dat is volgens Gudmundur niet Kissinger, Euwe, Schmid, hijzelf, Fridrik of een geldschieter, maar die eer komt volgens hem alleen Boris Spassky toe, die alle recht had de match op te eisen, maar hij wilde schaken. Hij ging hiermee in tegen de opdrachten uit de Sovjet-Unie. Later verklaarde Spassky dat hij de hele match in psychologisch opzicht al verloren zag gaan in de derde matchpartij. Dit is allemaal geen nieuws maar het was voor mij uiteraard een bijzondere avond. Hoe de naam Fischer nog voortleeft blijkt hieruit: toen ik een willekeurige restaurantbezoeker vroeg een foto te maken van ons gezelschap bleek dat een Amerikaan te zijn die zelf niet schaakte maar verbijsterd was toen hij hoorde nu zo ‘dicht bij Bobby Fischer’ te zijn. Gudmunder noemt zelf de match niet ’the match of the century’ maar de ‘match of all times’.
Eric de Winter (FIDE-medewerker tijdens voorzitterschap Olafsson 1978-1982)
Bedankt voor de melding, het is opgelost.
Bedankt Eric,
de lijst van 10 genomineerden van de vele honderden ingestuurde wedstrijden was volgens de jury (Mathijs van Nieuwkerk, Erben Wennemars en Wilfried de Jong)
1. Nederland-Spanje, finale WK handbal (2019)
2. Ellen van Langen, olympisch goud 800 meter (1992)
3. Nederland-Italië, olympische volleybalfinale (1996)
4. Pieter van den Hoogenband, olympisch goud 200 meter (2000)
5. Nederland-West-Duitsland, halve finale EK voetbal (1988)
6. Roger Federer-Rafael Nadal, finale Australian Open (2017)
7. Bobby Fischer-Boris Spasski, WK schaken (1972)
8. Ekpe Zonderland, olympisch goud rekstok (2012)
9. Anton Geesink-Akio Kaminaga, Olympische Spelen (1964)
10. Greg LeMond-Laurent Fignon, Tour de France (1989)
en dat is een mooie manier voor de schaaksport om in the picture te blijven.
Ik moest even denken: het was het WK handbal voor dames. Als atleet was ik destijds het meest enthousiast over die gouden medaille van Ellen van Langen. Dat was sinds Fanny Blankers-Koen op de loopnummers niet meer gebeurd. Maar wel leuk dat schaken één van de genomineerde sporten is.
Toen ik hoorde over die legendarische wedstrijden dacht ik aan de voetbalwedstrijd DDR-Nederland, Leipzig 1979. Rode kaarten, 2-0 achterstand, maar het kwam allemaal goed. En die 2-3 van René van de Kerkhof wilde ik dolgraag eens nadoen in IJsselmeervogels D4 of zo. En het lukte een keer! Balletje rechts langs de verdediger, links langs hem heen lopen, dan met bal om de keeper heen en schuin over de grond inschieten. En met één arm omhoog juichen!
Maar ik dwaal af. Ik wilde eigenlijk alle rubriekschrijvers complimenteren met het feit dat er niet over online snelschaaktoernooien is geschreven 🙂
Ik weet dat over dit soort lijstjes altijd discussies zijn maar wat mis ik in dit lijstje het wereldkampioenschap van Joop Zoetemelk. 38 jaar en hij heeft het!!! Maarja welke er dan uit moet weet ik ook niet.
Piet Kuijs
Federer-Nadal kan er dan wel uit. Daar zijn er dertien in een dozijn van!
De uitslag is inmiddels bekend:
Uitslag Mooiste Wedstrijd Ooit
Voor degenen die geïnteresseerd zijn in hoe ik onze schaakmatch heb gepromoot:
Luister hier naar ‘De Mooiste wedstrijd’
Fisher? Dat is nou weer een beetje jammer van zo’n officieel lijstje.
Zelf zou ik de gouden 1000-meter rit van Gerard van Velde en Spanje – Nederland, WK Voetbal 2014 nomineren. Krijg nog steeds kippenvel van de kopbal van Van Persie.
Ik nomineer:
Carl Lewis – Mike Powell, verspringen, Wereldkampioenschap atletiek 1991, Tokyo
Eric Heiden, OS Lake Placid 1980 (eigenlijk alle vijf de afstanden, maar als ik moet kiezen de 1500 meter tegen Kay Arne Stenshjemmet)
Kobe Bryant’s 60 in zijn laatste wedstrijd. Als het een filmscript was, had men het verworpen, omdat het niet realistisch genoeg is.
Phelps – Cavic, 100m vlinderslag OS Beijing 2008 (“the fingertip”)
Alain Bernard vs Jason Lezak, 4 x 100m vrije slag OS Beijing 2008 (laatste 50 meter, snelste relay lag ooit)
Wayde van Niekerk’s gouden race in een WR vanuit baan 8, OS Rio de Janeiro 2016
Liverpool – Milan, finale Champions League 2005 (“At half time I cried, because I thought we were lost… After shoot outs I cried, because I knew we’d won…”)
Houd ik nog drie plekjes over, en dan neem ik 3, 7 en 10 uit de oorspronkelijke lijst. En ik vraag de jury om bij nummer 8 Ekpe te vervangen door Epke, want
Even terug naar het schaken: mijn favoriete partij uit de match Spassky-Fischer 1972 is altijd partij 10 geweest. Partij 6 is zonder meer prachtig, maar ik vraag me af of die niet vooral legendarisch is geworden vanwege de applaudisserende Spassky.
Onbegrijpelijk dat wat het wielrennen betreft niet voor de Tour van 1968 is gekozen. In 1968 wint Jan Janssen als eerste Nederlander de Tour door in de afsluitende tijdrit het geel af te nemen van de Belg Herman van Springel. Ik heb nooit meer een zo’n geëmotioneerde winnaar gezien. Maar ja, de jongere generatie heeft natuurlijk niet Theo Koomen meegemaakt, die in zijn radioreportages altijd één en al enthousiasme was.
Tot mijn schande: 1 en 3 zeggen me helemaal niets en 10, tsja, vdH heeft wel meer gewonnen. 8 wel, in de Cineac gezien, en daarna gelijk als vele Nederlandse jongetjes op judo gegaan. Maar het schaken drukte dat snel naar de achtergrond…
Voor de ouderen ahahaha: Real Madrid – Benfica 1961 Uitslag 3-5 Drie doelpunten van Puskas, twee van Eusebio. Scheidsrechter Leo Horn. Na 5x de Europa Cup 1 te hebben gewonnen verloor Real dus sensationeel
Ja, dat was een geweldige wedstrijd met een jonge Eusebio, die iedereen versteld deed staan. Maar het mooiste voetbal ooit werd gespeeld door het Braziliaanse elftal in het WK voetbal van 1970. Brazilië speelde het vier twee vier systeem met de sterkste aanvalslinie ooit, bestaande uit Pelé en nog drie zeer bewegelijke en fraai scorende aanvallers. In de finale tegen Italië, dat met een extra verdediger catenaccio speelde en slechts twee aanvallers had, werd het 4-1 voor Brazilië. Een heel mooie overwinning voor het aanvallende voetbal! Jammer genoeg lukte het ons Nederlands elftal, dat in het WK van 1974 met zowel Argentinië als Brazilië afrekende, niet om dat vreselijke Duitse elftal in de finale te verslaan, anders was die wedstrijd met stip op plaats 1 gekomen.