Nepo maakt gelijk tegen Giri
Anish Giri heeft de tweede set in de halve finale van de Chessable Masters tegen Ian Nepomniachtchi verloren. De Rus won de tweede partij met wit terwijl de andere drie partijen remise werden. In de ander halve finale boekte Magnus Carlsen een overtuigende 2.5-0.5 overwinning en hij is daarmee de eerste finalist. Morgen wordt de derde set tussen Nepo en Giri gespeeld.
Voor mensen die naar oude tijden terugverlangen moet het een goede tijd zijn. Alle toptoernooien van de laatste tijd zijn in het knockoutformaat, net zoals het eerste internationale schaaktoernooi, Londen 1851. Geen nieuwerwets gedoe zoals het roundrobinsysteem (als we de voorronde negeren). Dat had Staunton destijds toch goed gezien, want het gebruikte systeem leidt tot veel spannende partijen en dus veel vermaak.
Het nieuws van de dag is dat Giri voor het eerst een partij verloor. De opening in de tweede partij verliep niet helemaal lekker voor hem. In bovenstaande stelling heeft wit het loperpaar, zwart een zwakke pion op d4. Die wist Giri in eerste instantie te behouden, maar wel ten koste van de a-pion. Had ie toch beter meteen de d-pion kunnen geven want die raakte hij daarna toch kwijt. Toen hij een pion dacht terug te winnen leidde dat stukverlies in.
Het was allemaal niet fataal geweest als onze landgenoot met wit had kunnen winnen. In zijn beide witpartijen kreeg hij een gunstig eindspel en uiteindelijk een toreneindspel met een pion meer. Beide keren was het voordeel echter niet genoeg voor winst. Tenminste… er was één moment in de derde partij waarin Giri toch had kunnen winnen:
Hier was 49.g5! winnend geweest. Slaan op g5 geeft een gewonnen pionneneindspel voor wit, maar anders krijgt wit twee verbonden vrijpionnen en loopt er toch wel minstens ééntje van door. Het was wel op een moment dat Giri niet veel tijd meer had en misschien had hij zich al verzoend met remise.
De vierde matchpartij moest de premovespecialist dus met zwart winnen, maar hij stond de hele partij slechter en Nepo gaf in goede tot gewonnen stelling remise. Dat betekent dat ze morgen weer gaan schaken, leuk!
Dat toernooi van 1851 in London werd gewonnen door Anderssen en hij werd toen als de wereldkampioen beschouwd. Staunton daagde hem meteen uit, maar Anderssen moest terug naar Duitsland en van die match is het nooit gekomen. Maar waarom werd er zo op winst gespeeld? Dat kwam omdat een schaker in de kwart, halve en hele finale 4 partijen moest winnen. Remises telden eenvoudig niet mee. Als zoiets in de WK match tussen Caruana en Carlsen gegolden had, dan hadden ze misschien wat meer aanvalslust laten zien. Of ze hadden net al Karpov en Kasparov in 1984 eindeloos geremiseerd. En er was nog geen tijdcontrole, dus de matches duurde ‘ietsje’ langer dan nu online. In dat opzicht verlang ik dan ook weer niet naar die oude tijden.
Los daarvan werd er natuurlijk veel slechter gespeeld als tegenwoordig: de kans op fouten was groter en daardoor de kans op remise kleiner.