Het bondsorgaan
Het nieuwe bondstijdschrift viel vandaag op de deurmat. Dat is juist in deze tijd van “lockdown” natuurlijk een opsteker. Op die manier blijven we in contact met onze geliefde denksport en kunnen we ons ook nog menig uur bezighouden met het bestuderen van de analyses en het oplossen van problemen.
Het gaat niet om Schaakmagazine (dat is immers afgeschaft), maar om Het Damspel. Een jaarabonnement (vier nummers) kost slechts €22,50. Voor leden van de dambond is het gratis, maar ook voor schakers kan dit tijdschrift interessant zijn. Het damspel zelf is voor een schaker eenvoudig te leren en kan bijvoorbeeld worden gespeeld op lidraughts.org (de tegenhanger van lichess.org).
Los daarvan bestaat er veel overlap tussen de schaak- en damwereld. In dit nummer van Het Damspel vinden we bijvoorbeeld een verslag van de damweek in Hijken, een artikel over trainer/coach Rob Clerc, een uiteenzetting over de relatie tussen KNDB en de regionale bonden, een partijanalyse door Ton Sijbrands, een artikel over een landelijke wervingscampagne, eindspelcompositites, opgaven en problemen, boekenrubriek, en nog veel meer.
Qua vormgeving lijkt Het Damspel sterk op Schaakmagazine, alleen het papier is iets dikker en van betere kwaliteit. Waarom de dambond met minder dan 4000 leden wel in staat is om het papieren bondstijdschrift te blijven toezenden naar leden, in tegenstelling tot de vier tot vijf keer grotere schaakbond, is mij overigens nog steeds niet geheel duidelijk. Ik hoop eigenlijk dat het besluit om te stoppen met Schaakmagazine nog kan worden teruggedraaid. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald! Zeker in de huidige onzekere tijden zou het niet vreemd zijn om deze beslissing nog één of twee jaar op te schorten.
Bondsorgaan
Je hebt van die woorden die niet afgesleten zijn door het dagelijks spraakgebruik en die iets anders losmaken dan een emotieloze kennisneming.
Bondsorgaan is zo´n woord dat associaties losmaakt die uitstijgen boven de betekenis die de gebruiker van zo’n woord er meestal aan beoogt mee te geven. Het is een woord dat je wilt proeven op je tong in het amusante vermoeden dat de smaak van vervlogen tijden je deel wordt. Maar als je dat nu doet blijkt die smaak vermengd te zijn met de onrust makende boodschap die iedereen recent in zijn post vond. Je gaat dood en daar moet je nu over nadenken. Wil je dat je organen een langer leven leiden dan jezelf ? En als je dat niet weet, wie mag er dan over beslissen na je dood ?
Bondsorgaan. Het is werkelijk een prachtig woord. Het impliceert een lichaam, in dit geval een bond en een cruciaal orgaan van dat lichaam, namelijk het hart.
Het hoofd van dat lichaam heeft nu besloten dat we ons hart niet hoeven door te geven aan volgende generaties.
Mij is niets gevraagd en dat neem ik het hoofd van het lichaam, waarvan ik deel uitmaak, ontzettend kwalijk. Want ik sta er op dat met organen, mijn organen, prudent wordt omgegaan. Is dat teveel gevraagd ?
In ieder geval niet als het gaat om de organen van mijn eigen vlees en bloed. Daar kan ik zelf over beslissen. Maar waarom dan niet over mijn eigen ‘bondsorgaan’ ?
Waarom heb ik daar niets over te zeggen ?
De bondsraad heeft besloten en het is niet anders. Maar ik ben nog steeds een beetje verbijsterd door de bijzondere gang van zaken.
In het jaar 1893 publiceerde de dan twintigjarige schaakbond voor het eerst een eigen tijdschrift. En bleef dit gedurende 127 jaren ook doen, waarmee niet alleen alle schakers in Nederland werden verbonden, maar en passant ook de geschiedenis van het schaken in ons land werd vastgelegd. Natuurlijk zijn er in deze lange periode ook dingen veranderd. Het formaat, de naam, en de verschijningsfrequentie van het bondsorgaan zijn meermalen gewijzigd. Maar het orgaan bleef leven.
Dan, rond oktober van het jaar 2020, heeft het bestuur van de schaakbond naar eigen zeggen onverwacht een plan ontwikkeld. Wat de inhoud van dat plan is, weet bijna niemand. Het bestuur legt uit dat het plan weliswaar is ontwikkeld, maar nog niet is uitgewerkt. Het verschil tussen ontwikkelen en uitwerken wordt niet nader toegelicht. Het enige dat bekend wordt gemaakt, zijn de kosten van het plan. Hoe het mogelijk is om de kosten van een nog niet uitgewerkt plan vast te stellen, is een vraag die niet wordt gesteld.
Toevalligerwijs blijken de jaarlijkse kosten van het plan grosso moddo overeen te komen met die van het bondsorgaan, waarop in sneltreinvaart wordt besloten dit orgaan af te stoten. De schaakgemeenschap draait zich om en blijft verbouwereerd achter.
Stuk voor stuk valide punten. Ik (als 27-jarige) kijk er vreemd van op. Digitale bladen zijn ook bijna altijd een tussenstap; na een paar jaar blijkt ook dat niet in stand te houden omdat er te weinig mensen naar kijken en worden ze ook opgedoekt…
Oude link naar webduif.nl bleek niet meer te functioneren en ik dacht eerst dat de website van Schaakschakeringen van de N.B.C. (Nederlandse Bond van Correspondentieschakers) was opgedoekt. Via Google zie ik dat oude afleveringen, ook van meer dan 50 jaar geleden, er nog steeds moeten zijn. Maar ik heb geen idee hoe ik nou juist dat ene gezochte nummer kan vinden.
Archief l nbc www.correspondentieschaken.nl
New mail
Ik ben niet onverdeeld positief over Schaakmagazine. Deels goed, deels ook niet (mening). De besluitvorming over SM is zacht gezegd ongelukkig. Daar ben ik het helemaal eens met Eric. Iets concreets (SM) opgeven voor iets vaags (onuitgewerkt plan) is niet goed. Enig uitstel van de (uitvoering van) dit besluit is zeker het overwegen waard.
Nog twee overwegingen. Allereerst de bondsraad. Hoe representatief is dat orgaan? Ik weet het, hard werkende vrijwilligers met veel kennis, die zich belangeloos inzetten voor alles wat met schaken te maken heeft. Veel respect. Maar past de besluitvormingsstructuur nog bij de behoeftes in deze tijd? Discussies over dit onderwerp speelden en spelen sinds jaren ook bij onder meer de Rabo en de FNV. Ik zeg niet dat het allemaal anders moet, maar hier een keer goed over nadenken lijkt me verstandig. Hoeft ook niet op korte termijn. Governance-structuren hebben nu eenmaal altijd mijn belangstelling.
Dan valt me bij de reacties over SM op dat het vooral de oudere generatie is die reageert (ik ben 63). Het zijn (bijna) altijd goed doordachte reacties, maar ik mis het geluid van de jongere generatie.
New mail
New mail
Begrijp ik het nu goed dat ons een DAMmagazine in de maag is gesplitst? Hoogst merkwaardig. Eerdere berichten suggereerden dat er nog 1 “gewoon” Schaakmagazine uit zou komen.
Ik heb overigens vandaag nog niks ontvangen.
Yehuda (@Robbert van ’t Kaar: ben bijna 48, dus niet echt de jongere generatie…;-))
Nee, schakers krijgen uiteraard niet zomaar Het Damspel. Ik ben toevallig lid van zowel de schaakbond als de dambond, waardoor ik het beleid van die twee enigszins kan vergelijken. Ook de dambond heeft de afgelopen 20 jaar veel geïnvesteerd in allerhande “online activiteiten”. Sommigen daarvan zijn veel beter dan wat de schaakbond heeft, zoals https://toernooibase.kndb.nl/
Zo’n magazine ben ik niet jaloers op, maar wat ze in de damcompetitie goed doen, net als bij veel andere sporten, is dat de tussenstanden live bijgehouden worden in de competitie. Opstellingen en uitslagen meteen uploaden, kleine moeite, groot plezier!
Met Hendrikom eens, bij tafeltennis vul je gedurende de avond de uitslag in en soms zit je dan tijdens de wedstrijd al bij de ‘concurrent’ te kijken, of andere teams van je vereniging die uit spelen en is als gezegd kleine moeite, groot plezier!
Zeker! En ook lokale media en de zaterdagsportuitzendingen die over amateurvoetbal gaan, kunnen dat dan mooi oppikken!
Ik kan het niet helpen; drs. P. is sinds gisteren niet meer uit mijn hoofd te krijgen.
“Het voert ons naar de zwartste randen van het bestaan
Maar is daaruit niet weg te branden, welnu, komaan…”
De functionaliteit om tijdens een damwedstrijd online de uitslagen bij te houden is onderdeel van toernooibase.
Maar toernooibase is meer dan dat. Het bevat van vrijwel alle toernooien, wedstrijden en competities niet alleen alle uitslagen, maar vaak ook alle partijen. Vanaf toernooien om het wereldkampioenschap tot de clubcompetities in uw dorp. De meeste partijen worden door de spelers zelf ingevoerd. Op deze manier is er een online database gecreëerd die zowel historisch als actueel is en voor iedereen toegankelijk. Het zou fantastisch zijn als er ook een toernooibase voor schaken zou worden gemaakt!
Toernooibase is een goed voorbeeld van een geslaagde IT-applicatie voor de denksport. Ook bij het schaken zijn daarvan voorbeelden te geven: onder meer deze schaaksite.nl van Kees Schrijvers en de ratingapplicatie van Mark Huizer. Kenmerkend bij deze succesvolle applicaties is dat deze zijn gericht op de behoeften van bestaande leden. Daarnaast valt op dat deze successen veelal “van onderuit” zijn ontstaan door particuliere initiatieven.
Zowel voor de dambond als de schaakbond is een (lange) lijst te maken van mislukte IT-applicaties die doorgaans zijn gericht op niet–bestaande leden en “van bovenaf” worden geïnitieerd. Er zullen ook wel uitzonderingen zijn, maar het beeld is vaak hetzelfde: met het oog op ledenwerving wordt er eerst een (te) optimistisch plan opgesteld en vervolgens een applicatie gemaakt die dat plan moet ondersteunen. Ik kan me niet een geval herinneren waarbij dit plan ook daadwerkelijk is geslaagd. Ja – de applicatie wordt natuurljk wel gemaakt, maar het beoogde effect (ledenwerving) blijft achterwege.
Ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar ook nu vrees ik een herhaling hiervan. Het bestuur heeft naar buiten gebracht dat het plan, waarvoor het bondsorgaan moest worden opgeofferd, zal bestaan uit berichten en campagnes op sociale media, zoals Facebook, Twitter en Instagram. Misschien bevat het plan nog meer dan dat, maar daarover is in elk geval nu nog niets gepubliceerd. Ik ben misschien wel oud (53) maar ik ken geen enkele schaker die een dringende behoefte voelt aan schaakberichten op Facebook, Twitter of Instagram. Misschien dat dit voor de jongere schakers anders ligt; het zou wel aardig zijn dit eens te onderzoeken.
Naast de algemene reserve die ik heb tegen dit plan, heb ik één specifieke vraag. Stel nu dat het inderdaad lukt om met behulp van sociale media en Beth Harmon grote groepen te interesseren voor het schaakspel, hoe zorg je er dan vervolgens voor dat deze mensen ook lid worden van de schaakbond? Ik zie nog een grote afstand tussen enerzijds een succesvolle film op Netflix en hordes nieuwe schakers op chess.com, en anderzijds het lidmaatschap van een schaakvereniging en een wekelijkse clubavond. Maar misschien reikt mijn fantasie niet ver genoeg.
Volgens mij is er geen gebrek aan databases met schaakpartijen in de schaakwereld (lichess, Marc Crowther, Chessbase). Om dan ook nog partijen van de interne met iedereen te gaan delen gaat mij veel te ver: ik wil ook nog een beetje experimenteren zonder dat ik een volgende partij tegen een voorbereide tegenstander speel. Schaken is in ieder geval al dan niet door toeval in geslaagd om via een succesvolle film de publiciteit te halen; daar zijn we in ieder geval veel beter in dan dammen. De dam-katern is niet voor niets verdwenen uit de Volkskrant.
Of Beth gaat leiden tot meer aanmeldingen op een schaakclub is een goede: misschien moeten schaakclubs dan ook niet gaan spelen in ruimtes uit het centrum maar meer centraal zoals met een kroegloperstoernooi wel het geval is.
Het equivalent van chessbase heet bij dammers Turbo dambase. Die is niet gratis, maar wel erg goed.
Toernooibase heeft andere toepassingen. Wat schakers doen voor de Meesterklasse, het publiceren van de partijen na elke ronde, doen dammers in toernooibase maar dan voor alle klassen.
Het invoeren van je eigen partijen van een interne competite is vrijwillig. Veel damclubs gebruiken de eenvoudige en praktische mogelijkheid om de uitslagen en resultaten van een interne competie op te slaan in toernooibase en hoeven daardoor niet zelf iets in elkaar te zetten op hun eigen website. Dat bespaart veel tijd.
Wat betreft de Volkskrant: zeer jammer dat men is gestopt met de damrubriek van Ton Sijbrands. Gelukkig zijn er nog andere kranten. Zelf heb ik een abonnement op het Leidsch Dagblad met een uitstekende schaakrubriek van Dimitri Reinderman en een uitstekende damrubiek van Eric van Dusseldorp. En daarnaast ook gewoon nog een bridgerubriek. Bij de Volkskrant krijg je wel meer papier in huis, dat is waar.
@Bert, goed om ook een keer een reactie van een representant van de jongere generatie op dit onderwerp te lezen!
Er viel me nog iets anders op. Je kunt je via deze link aanmelden voor een abonnement op Schaakmagazine. De kosten hiervan bedragen €52,49 per jaar voor 6 nummers, wat omgerekend overeenkomt op €8,75 per nummer. Een jaarabonnement op Het Damspel (4 nummers) kost €22,50, oftewel €5,63 per nummer.
Het formaat en de inhoud van Schaakmagazine en Het Damspel zijn vergelijkbaar. Het Damspel heeft een oplage van maximaal 4.000 en Schaakmagazine ongeveer 16.000, schat ik.
Hoe is het mogelijk dat Schaakmagazine 55% duurder is?
Nu het bondsorgaan Schaakmagazine verdwijnt (op papier) wordt het verschil tussen een persoonlijk lid en een ratinglid heel klein. Dat wordt hier uitgelegd:
Persoonlijk lid – Je ontvangt Schaakmagazine en kunt deelnemen aan persoonlijke kampioenschappen. €43,91 per jaar.
Rating lid – Wij verwerken voor alle verenigings en persoonlijke leden de rating. €7,50 per jaar.
Het verschil in kosten bedraagt €36,41 per jaar, waarmee je dus het recht krijgt om deel te nemen aan persoonlijke kampioenschappen. Maar wat zijn dat? Om welke kampioenschappen gaat dan dan?
Ik ben ooit persoonlijk lid geworden (en gebleven) van de KNSB om via het schaakmagazine op de hoogte te blijven van het schaakgebeuren. Als dat digitaal moet of helemaal verdwijnt, zal ik snel mijn interesse verliezen. In mijn werk was ik al 8 uur per dag achter een beeldscherm bezig, zodat ik totaal geen behoefte had om ’s avonds of in ’t weekend ook nog naar een beeldscherm te turen. Een goed boek, magazine of een echt schaakbord (of een mooie schaakcomputer) is dan een lekkere ontspanning. Waarom niet de leden de keus geven om tegen een meerprijs het magazine toegestuurd te krijgen?
De KNSB loopt het risico om nog meer (wellicht wat oudere, maar zeker trouwe) leden kwijt te raken, met de totaal onzekere verwachting om via de Queen’s Gambit hype nieuwe leden te werven.
Daarbij vraag ik me af door wie ze geïnspireerd zijn? Dat doet me denken aan een mij bekende vrijwilligersorganisatie die gefinancierd wordt door sponsors en donateurs. Nieuwe mensen (soms met een dubbele agenda) komen binnen, bedenken leuke nieuwe initiatieven, maar die wel extra geld kosten. Ze weten het de bestuurders zo mooi voor te spiegelen dat ze er voor gaan. Na een of twee jaar blijkt het dan toch niet het gewenste op te leveren en bovendien raakt het geld op. Terug bij af.
Een ding nog: als ook het digitale magazine verdwijnt, zal ik de CSVN (waar ik nu lid van ben en zodoende nog steeds het KNSB magazine ontvang) adviseren om maar uit de KNSB te stappen. Dan heeft die bond eigenlijk geen meerwaarde meer voor ons.