Arubaans Kampioenschap

In het laatste weekend van november en het eerste weekend van december werd het Arubaans kampioenschap gehouden. Als regerend Arubaans kampioen was ik erop gebrand om mijn titel te verdedigen, maar dat was nog niet zo makkelijk aangezien het kampioenschap door corona een halfjaar was uitgesteld en ik ondertussen door diezelfde corona niet meer op Aruba woonachtig ben. Bovendien is het in het onderwijs in Nederland niet zo makkelijk om een weekje vrij te nemen, dus ik ben zowel mijn werkgever (het KSH) als een aantal directe collega’s zeer erkentelijk.

De Arubaanse schaakbond heeft grote ambities. Er wordt geïnvesteerd in de toekomst. Zo is een beleidsplan voor een brede schaakontwikkeling op het eiland. Daarvoor hebben ze onder andere een Cubaanse IM in dienst die niet alleen training geeft aan de dames- en herenselectie voor de olympiade, maar ook aan scholieren en kader. En wordt er deelgenomen aan diverse Caribische toernooien voor met name de jeugd. Het kan jaren duren voordat de resultaten van dit soort investeringen op Aruba zelf te zien zijn, aangezien de talentvolle schakers meestal eerst in het buitenland gaan studeren. In Nederland lopen er diverse spelers rond die succesvol voor de titel zouden kunnen strijden. Een zo’n speler die zijn studentenleven ook heeft benut om goed te leren schaken is Jasel Lopez die het afgelopen jaar zelfs als eerste Arubaan ooit de IM-titel heeft bereikt. Hij is nu terug op Aruba en heeft veel plannen om het schaken op Aruba verder te helpen, maar deed niet mee aan het kampioenschap. Met een professionele aanpak zou Aruba komende zomer hoger moeten kunnen eindigen dan plaats 164 van de laatste olympiade.

Dit jaar speelden er 5 volwassenen en 5 jeugdspelers (2 jongens en 3 meisjes uit de selectie) mee. Als gedoodverfde favoriet wist ik in ieder geval zeker dat iedereen tegen mij zijn/haar beste beentje zou voorzetten. Hoe moest ik mij voorbereiden? Na 2 jaar op Aruba had ik geleerd dat de sterkste spelers er een breed openingsrepertoire op nahouden. Alle openingsvoorbereiding op deze spelers, kwam meestal in latere instantie nog eens van pas, maar niet voor de partij die zodra gespeeld zou gaan worden, want ze kozen altijd iets nieuws tegen mij. Mijn strategie is op Aruba in het algemeen steeds dezelfde gebleven: zorgen dat ik met een speelbare stelling uit de opening zou komen om daarna langzamerhand mijn tegenstander de duimschroeven aan te draaien (noemde Gelfand dat niet squeezen?). Ik was daardoor nooit supersnel klaar, maar het gevaarlijkste wat me dan kon overkomen was dat iemand zich heel precies heeft voorbereid op iets scherps of specifiek op mijn repertoire. Bij de volwassenen en de sterkste jeugdspeler was dat zeker het geval. De overige jeugdspelers waren nog te passief en gaven me vanaf het begin alle ruimte.

Octavio Croes maakte mij het het lastigst nadat hij me had verrast in de opening. Ik kon me mijn repertoire niet meer herinneren en greep terug naar de default: gewoon ontwikkelen en dan weer verder kijken. Ik gaf hem te veel ruimte en moest alle zeilen bijzetten om niet op de dame- of de koningsvleugel onder de voet gelopen te worden. Volgens de engine was mijn stelling op elke moment ok, maar het zoeken naar zetten kostte handenvol tijd. In het gelijkstaande eindspel werd mijn remiseaanbod geweigerd, met het oog op de klok. Toen hij 6 zetten later zelf remise aanbood, had ik graag een paar minuten meer gehad om het kleine plusje nog te proberen te verzilveren, maar nu koos ik eieren voor mijn geld.

Jose Pesqueira had in de vierde ronde met wit iets scherps voorbereid, maar toen ik zijn stukken weer terug kon jagen, gaf hij pardoes een stuk weg. Een kleine anticlimax, maar het zorgde ervoor dat ik het toernooi rustig kon uitspelen, nadat ik de 3 beste spelers had gehad. Angelo Franken had iets superdegelijks voorbereid en gaf goed partij. Na de opening had hij een plusje kunnen krijgen, maar toen hij de stelling verder dichtschoof, kreeg ik de kans om met nauwkeurig manoeuvreren het punt binnen te halen. Randy Tromp had zich zoals gewoonlijk waarschijnlijk secuur voorbereid en ik koos ervoor om hetzelfde te doen als in de eerste ronde tegen de uiteindelijke nummer 2 (zie partij hieronder): ik koos een andere variant, zodat we het allebei weer op eigen kracht moesten doen. Een paar onnauwkeurigheden kostten Tromp een kleinigheid en uiteindelijk de partij.

Ilya Stetsenko is de meest talentvolle jeugdspeler. Zijn zetten komen er soms wat weifelend uit, maar hij is behoorlijk trefzeker en maakt het de gevestigde orde lastig. Alleen voor mij heeft hij overdreven veel respect. Het nadeel voor hem is dat hij vaak zwart tegen mij heeft gehad en alleen met wit eens een gelijkspel heeft behaald in een serieuze partij. Ook in deze partij uit de eerste ronde komt hij er na de opening niet aan te pas. Toch heeft hij daarna de rug gerecht en is hij met een punt voorsprong overtuigend tweede geworden. Ik gok dat hij de titel volgend jaar van mij over gaat nemen; ik kan hem er in ieder geval niet van weerhouden, want ik mag als niet-ingezetene volgend jaar niet meer meedoen. Ik kijk met veel plezier terug op de nationale kampioenschappen.