Gedicht

Het einde van het jaar wordt vaak gebruikt om terug te kijken op het afgelopen jaar. Bij schaakclub ESG uit Emmen gebeurde dat middels een gedicht dat samen met een chocoladeletter werd uitgereikt aan de leden. Als voorzitter van de club ging ik bij alle leden langs en heb ik met bijna alle leden een gesprekje op minimaal 1,5 meter afstand gevoerd. Alleen bij het gezin waar corona was vastgesteld werd er door de dichte deur gesproken en later over 35 meter afstand. Of mijn gesprekspartners ook corona hadden was op dat moment niet bekend. Ze moesten nog getest worden, de zieke kwam uiteraard niet naar de deur. De algemene teneur was dat men het zeer op prijs stelde dat ik kwam. Men smacht er naar om weer achter het bord te gaan zitten. Vooral degenen die het online niet zien zitten (en dat is de meerderheid) missen de sociale contacten. Als optimist ging ik er toen nog vanuit dat we in ieder geval met de jeugd in januari weer konden beginnen. U kent het resultaat, het duurt wat langer.En dat is natuurlijk jammer nu het schaken in de belangstelling staat. Telefoontjes van belangstellenden die vragen wat de club doet en hoe de club ze schaken kan leren. We kunnen alleen hopen dat de belangstelling blijft tot het moment dat we weer fysieke activiteiten kunnen organiseren. Het geeft ons natuurlijk wel de tijd om na te denken hoe we dit gaan aanpakken en vooral hoe we de meisjes en vrouwen bij de club krijgen en houden. Want laten we eerlijk zijn, de meeste schaakclubs zijn niet bepaald vrouwvriendelijk. En moeten we misschien over de eigen club heen stappen en dit gezamenlijk doen? U mag er over nadenken. Dan heeft u wat te doen met de saaie kerstvakantie dit jaar. En laten we hopen dat we de juiste weg vinden. Dan kan ik de schrijvende pers en de omroepen tenminste vertellen dat we er veel leden bij hebben gekregen.

Al met al toch blij dat ik rond ben gegaan. Het kost drie dagen rondrijden met meer dan 200 kilometer op de teller. Maar dan heb je ook wat gedaan.

O ja, het gedicht. Dat kunt u hieronder lezen.

Begin dit jaar werd een ernstig bericht uitgesproken:

“In het Chinese Wuhan is een angstaanjagend virus uitgebroken”.

Menigeen dacht nog: “Het valt misschien wel met,

het is uitgebroken in Azië en dat is toch wel ver van ons bed”.

—-

Maar niet veel later brak de COVID-19-pandemie toch wereldwijd los

en waren we alsnog vreselijk de klos.

En we waren jammer genoeg ook nauwelijks verrast,

toen competities, clubavonden en toernooien subiet werden afgelast.

—

En hoezeer we daar ook allen van baalden,

Raymond organiseerde tot onze vreugd op 8 augustus een prachtig en zo veilig mogelijk rapidtoernooi in Aalden.

Op die snikhete dag kwamen diverse clubleden elkaar na lange tijd weer tegen

en leverden we felle strijd op echte borden en dat was na maanden internetschaak een zegen.

—

In september mochten we plotseling weer gaan hopen

want zie daar, wijkcentrum ’t Brinkenhoes ging in september weer open.

En op de jaarvergadering wist het bestuur te melden:

“We gaan weer ouderwets strijden op de 64 velden”.

—

We konden leven met strengere maatregelen en het door ’t Brinkenhoes uitgegeven bericht:

“Op de gang en bij de bar is het dragen van een mondkapje verplicht”.

Helaas konden we echter maar 5 weken genieten van onze interne competitie en menig mooie pot,

half oktober ging ’t Brinkenhoes opnieuw op slot.

—

Met Jan Willem en Jan van Os als grootste drijfveren

gingen we toen maar ESG-clubavonden via lichess uitproberen.

Maar in tegenstelling tot het ‘echte’ schaken kent dit zo zijn nukken

verschillende spelers hadden last van spontaan verdwijnende stukken.

—

Het is duidelijk dat het voor een schaakspeler nooit went:

een virus als grootste opponent.

Gelukkig worden er allerlei vaccins ontwikkeld, die ons van Corona zullen bevrijden

waarna we elkaar ongetwijfeld weer op de ouderwetse manier gaan bestrijden.

—

Dus hou moed en hou je haaks,

we zeggen vol overtuiging: “Tot schaaks!”

—

Fijne feestdagen en alvast een gezond en schaakrijk 2021,

Jan, Bastiaan, Almar en Arjen