The Queen’s Gambit is ook een ode aan mannen die gewoon oké zijn
De populairste Netflix-serie van het moment, The Queen’s Gambit, is in de armen gesloten als een feministisch sprookje: een jonge vrouw wordt wereldkampioen schaken. En dat in de jaren zestig. En toch is dat eigenlijk niet het opvallendste aan de serie, want dat zijn de sympathieke rollen voor mannen. In standaardverhalen over vrouwen op weg naar de top zijn mannen steevast de slechteriken: ze tonen zich bekrompen, handtastelijk en ronduit afwijzend.
The Queen’s Gambit weet dit soort clichés behendig te omzeilen: mannen zijn net gewone mensen en dat is een verademing in deze tijd van identiteitspolitiek.
Lees verder: www.volkskrant.nl/columns-opinie/the-queen-s-gambit-is-ook-een-ode-aan-mannen-die-gewoon-oke-zijn~b954add11/
Mooi artikel! Viel me ook al op dat de schakers in de serie opvallend sportief zijn! Denk dat het wel realistisch is dat er genoeg mannen zijn die er voldoening uithalen om talentvolle schaaksters verder op weg te helpen.
Eens! The Queen’s Gambit is verfrissend en vermijdt clichés en dat doet de analyse in dit artikel ook.
Ik denk, Twan, dat Kasparov op dat vlak niet heeft geadviseerd :). Hoewel hij nu wel goed werk doet natuurlijk met de GCT.
Judit Polgar heeft in een interview over deze film verklaard dat juist op dát punt de film niet overeenkomt met de werkelijkheid. In haar weg naar de top waren haar mannelijke tegenstanders juist onaardig en en al helemaal niet galant.
Haar zus Susan was ook bepaald niet enthousiast over het gedrag van mannelijke tegenstanders. Ze vertelt in de link hieronder dat ze zelfs haar uiterlijk aanpaste.
gamesmaven.io/chessdailynews/womens/why-i-chose-to-look-ugly-and-the-reasoning-behind-it-KmzBpkq5j0afV_ZwWLayjg