Lachen of huilen? Tata Steel Masters ronde 3

Analyses/Partijen , Anish Giri , Tata Steel Chess Toernooi , Toernooien , Verslagen 18 januari 2021 20:56 Ardi Pierik 6

Blijde gezichten bij de commentatoren, uitgebreide analyses en een genietend, internationaal publiek. Caruana speelde de sterren van de hemel, Vachier-Lagrave offerde zijn dame, en leider Grandelius kwam in moeilijkheden tegen een voorbeeldig spelende Harikrishna. Zo moet de derde ronde er zo rond vier, vijf uur voor de meeste mensen hebben uitgezien. Voor mij en de Nederlanders was het echter een druilerige dag. De partijen van Giri en Van Foreest brachten niet waarop was gehoopt. Beiden raakten in het nadeel.

Echter, in de avond was het tij werkelijk bijna overal gekeerd. Akkoord, Harikrishna maakte zijn partij af, maar dat was ook wel zo ongeveer het enige wat normaal ging. Carlsen maakte een iets beter eindspel niet af, Caruana liet Duda roemloos ontsnappen en het dameoffer van Vachier-Lagrave bleek vooral een defensieve bedoeling te hebben. Van Foreest ontsnapte na serieuze problemen en Donchenko leek zelfs nog even in het nadeel te komen tegen Giri. Laat op de speeldag maakte Antón Guijarro het feest compleet door een gelijkstaand eindspel tegen Alireza Firouzja te verliezen.

Partijen

Carlsen-Tari was een partij waarin Tari vanuit de Semi-Tarrasch op een net iets minder eindspel aanstuurde. Dat was een dappere keuze, op het roekeloze af. De jonge Noor verdedigde zich echter goed en Carlsen wist geen vorderingen te maken. Anders dan velen die het slachtoffer geworden zijn van Carlsens martelwerktuigen, hield Tari deze kwaliteitsverdediging de hele partij vol. Carlsen vocht door tot het pat, maar Tari’s barricades kraakten niet.

Giri-Donchenko was een gratis kans op een mooie winst, hoopte ik. Het tegendeel bleek waar. Giri speelde een Nimzo-Indiër met een matige reputatie, en Donchenko was op alles voorbereid. Met een goed getimede doorbraak wist hij zelfs het initiatief over te nemen. Dat initiatief zag er even gevaarlijk uit toen de zwarte stukken zich rond het centrum samenbalden, maar het bleek mee te vallen. Uiteindelijk was Donchenko’s beste kans gelegen in een prettig eindspel zonder dames, dat wel voordeel maar waarschijnlijk niet al te veel winstkansen bood. Donchenko zag er niet veel in, hield de dames op het bord en verloor daardoor zijn grip. Giri leek daarna nog een kleine kans te krijgen, maar hij nam genoegen met remise.

Wojtaszek kreeg geen voordeel uit zijn Semi-Tarrasch tegen Jorden van Foreest. Deze moest echter wel precies zijn, en toen Van Foreest een geforceerde kans liet liggen om aan te tonen dat hij gelijk spel had, kwam hij in een passieve stelling terecht. Dat had hem op enig ogenblik de partij kunnen kosten, maar Wojtaszek begon minder nauwkeurig te spelen, waarop Van Foreest ontsnapte.

Caruana-Duda was een partij waarin lang alles goed leek te gaan voor Duda. Na 13. De2 vroeg Jan Gustafsson zich af wat Caruana toch als idee zou hebben. Drie zetten later stond de wereld in brand. Een schitterend paardoffer van de Amerikaan bracht Duda in ernstige verlegenheid. De klok tikte echter door en verpestte de partij die wellicht de partij van het toernooi had kunnen worden. Caruana liet de winst in het eindspel glippen, nadat hij al kansen om het direct af te maken had gemist. Deze partij vergde teveel aandacht om volledig te analyseren. Waarschijnlijk verschijnt er op chess24 nog wel een Game of the Day-filmpje van Gustafsson.

In Grandelius-Harikrishna won laatstgenoemde een modelpartij. In een atypische Franse doorschuifvariant maakte hij in het vroege middenspel de stelling gelijk en zette een aanval op de damevleugel op touw. Op de vijfentwintigste zet had Grandelius moeten counteren op de koningsvleugel om het spel gelijk te houden. Hij verzuimde dat en werd door Harikrishna zorgvuldig weggespeeld.

Esipenko – Vachier-Lagrave was een wat vreemd aandoende Siciliaan. Vachier-Lagrave loste zijn openingsproblemen spectaculair op door zijn dame te offeren voor twee lichte stukken en twee pionnen. Daarna was de witte druk verdwenen, maar na een wit kwaliteitsoffer bezat hij zelf ook geen kansen meer.

Firouzja stond steeds net iets beter tegen Antón Guijarro. De sympathieke Spanjaard verdedigde zich lang goed, maar bezweek in het zesde speeluur in het eindspel.