Het rijk der vrijheid
HWP Sas van Gent wint laatste twee teambattles op Lichess
De Belgische minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke kondigde een maand geleden aan dat het ‘rijk der vrijheid’ weldra weer in zicht komt. Ik heb er nog niet veel van gemerkt. Ik mis mijn schaakvrienden, spannende KNSB-wedstrijden en het genoegen om de eb en vloed van winst of verlies door te spoelen in een goedkope hamburgertent of bij een louche Chinees. Hikaru Nakamura liet zich recent ontvallen dat de toekomst van het schaakspel zich online zal afspelen. Schaken zou dan aansluiting zoeken met de wereld van de games en e-sports, met live streams van sterke en minder begaafde spelers alsook het gehamer met muis en toetsenbord dat er ongetwijfeld bijhoort. Zoals wel vaker hoop ik dat Hikaru ongelijk heeft. Voor mij is een klassiek toptoernooi zoals Wijk aan Zee onvergelijkbaar interessanter dan het wat steriele online-rapidschaak dat we de afgelopen maanden te zien kregen.
Ondanks mijn conservatieve spelopvatting en alle beperkingen, betwist ik de merites van het online-format niet. Ik neem dan ook trouw deel aan de wekelijkse teambattles op Lichess die Govert Pellikaan in de prille weken van de globale pandemie opstartte. We zitten ondertussen, met korte tussenpozen, aan de derde editie. Aan de opkomst te zien is de honger om opnieuw achter het bord plaats te nemen bij de meeste spelers nog altijd groot. Het is opmerkelijk hoe je dezelfde ‘handles’ steeds weer tegenkomt in snelschaakpartijtjes. In de wekelijkse HWP-chat op Skype, onze virtuele toog, worden de trouwste figuren steevast met hun vaste kreten begroet: (“Nondrovski, dat is een sterke speler”, “DonBarzini, leuke naam”, “Oh nee, ik speel weer tegen BadHabitMarco”…). Het is goed mogelijk dat ik met deze personen in het ‘echte leven’ nog nooit een woord heb gewisseld, maar ik laat hen met plezier op zondagavond mijn woonkamer betreden.
Triomf
Natuurlijk is het ook goed voor het moreel dat HWP Sas Van Gent in deze teambattles meestal hoog eindigt. In de speciale ‘Jorden Wint Tata Teamcompetitie’ wist onze gebalkaniseerde ploeg door een sterke collectieve prestatie de wedstrijd te winnen, vóór SV Paul Keres en het Belgisch vriendenteam. Overigens doe ik gaarne mijn duit in het zakje met volgende suggestie: waarom niet elke teambattle wat meer kleur geven door het ding te vernoemen naar andere Grote Nederlanders in de geschiedenis: de Hugo Grotius wedkamp, het Rembrandt-duel of het Potje Jan Smit?
In de wedstrijd van vorige week was het weer prijs. Sneeuw, nacht en ontij betekenden dat er geen enkele reden was, behalve een rijk en gevuld gezinsleven, om niet deel te nemen aan deze editie. HWP was in ieder geval sterk vertegenwoordigd. Ditmaal trok de sterke prestatie van onze kopman Koen Leenhouts ons over de streep. Koen haalde ook het individueel klassement binnen, met dank aan een Houdini-achtige ontsnapping tegen Arthur Pijpers. Ook de mooie scores van comeback-kids Adrian Roos en Warre De Waele mogen niet onvermeld blijven.
Ik wil iedereen van harte uitnodigen om deel te nemen aan de wedstrijd vanavond (voorlopig nog met de naam ‘GC zondag Team Battle’). Indien het rijk van de vrijheid zich niet aandient op café of in de zweterige hoeken van een concertzaal, dan toch in de geestrijke gangen van uw eigen fantasie op het bord met de 64 velden.
Tot dan!
Is er in België een vergelijkbare competitie waar wij Nederlanders ook aan mee kunnen doen onder het genot van een Belgische pint?