Van Foreest – Grandelius: eersteklas lesmateriaal
Ook in de VS heeft de laatste editie van het Tata Steel Chess toernooi voor de nodige opwinding gezorgd. Aanvankelijk misschien omdat het een van de weinige schaaktoernooien was die zich niet door de voortgaande pandemie heeft laten tegenhouden. Maar gaandeweg waren het de vele schitterende partijen en de zinderende finale die veel Amerikaanse schaakliefhebbers op het puntje van de stoel hielden.
Met zijn lange traditie en ijzersterke deelnemersveld is Tata Steel Chess over de hele wereld een begrip. Als Amerikaanse grootmeester met Nederlandse roots (mijn overgrootvader Philip Carl Becker emigreerde in 1914 van Nederland naar de VS) volg ik Tata doorgaans met meer dan gemiddelde belangstelling. Blij verrast was ik, toen bleek dat twee Nederlandse grootmeesters in een tiebreak om de eindzege zouden strijden. Dat outsider Jorden van Foreest aan het langste eind trok en 36 jaar na Timman de titel naar Nederland zou halen was een regelrechte sensatie.
Persoonlijk was ik vooral getroffen door Van Foreests partij met wit tegen Grandelius. De bravoure waarmee de respectabele Najdorf-verdediging tegemoet werd getreden is prachtig. Het paardoffer op de 21e zet kan ik meteen inzetten in mijn praktijk van schaakleraar en schaakcoach. Het is denk ik een briljant voorbeeld van hoe je moeilijk te activeren stukken moet gebruiken om obstakels op te ruimen en de activiteit van je overige stukken te bevorderen. In mijn ervaring zijn het dit soort voorbeelden waarmee je jonge schakers kunt helpen om meer greep te krijgen op abstracte noties als de activiteit van en de harmonie tussen je stukken. Gogogo, Jorden!
