Valse start in het nieuwe jaar

Een slecht begin, hoopvol midden en bitter einde

Na een lockdown of iets dergelijks mochten we (De Stukkenjagers) na een lange tijd lang weer schaken in het welbekende Cinecitta in Tilburg. Met een ronde meer gespeeld dan andere teams leken we in goede positie om als koploper verder door te stoten. Maar dan moest wel worden afgerekend met Blerick 1. Een team dat met sterke (vooral Duitse) spelers speelt.

Op de voorgrond IM Stefan Beukema en daarachter Nick Bijlsma, allebei wachtend op hun tegenstander.

Net voor de start van de partij was het Stefan Beukema die aan mij (Nick) vroeg of zijn tegenstander wel kwam. De vorige ronde was ook niet bepaald spannend: binnen een uur had hij zijn partij al gewonnen. Gelukkig kwam zijn tegenstander toch aan tafel, en Stefans partij bleek uiteindelijk dit keer het langst te duren. Daarover later meer.

We begonnen niet zo goed. Tommy Grooten (9) had een gelijke stelling, zo leek het. Pardoes gaf Tommy zijn dame weg en konden de stukken weer in de doos.

Daarna was Nick Bijlsma (2) snel klaar met een remise en deed César Becx (5) hetzelfde maar binnen nog minder zetten.

César haalde in de opening weer eens wat varianten door elkaar en besloot na negen zetten tot een volgens eigen zeggen laf, maar volgens zijn tegenstander goed getimed remiseaanbod. Ter compensatie en zelfkastijding leverde hij bijgaande negenzettige verliespartij uit het Reykjavik Open van 1990 aan:

Maar daarna leek de wedstrijd in ons voordeel te komen. Erwin Kalle (1) had ondertussen een kwaliteit gewonnen met sterk spel in het centrum tegen zijn sterke tegenstander. Herman Grooten (4) had voor zijn doen een typische stelling, dus daar had ik wel vertrouwen in.

Sjoerd van Roon (6) had ruimtevoordeel en zijn tegenstander opgescheept met een slechte witveldige loper. Sam Baselmans (8) leek langzaamaan een koningsaanval te lanceren.

Daar tegenover stond Stefan Beukema (3) erg aangekrant, ook met een onveilige koningsstelling. En Luuk Baselmans (7) werd tactisch overmeesterd door zijn tegenstander.

Als laatste had Constantijn Beukema (10) een gelijke stelling, maar won zijn tegenstander ergens een pion. Hierna had Constantijn nog een beetje activiteit maar door goed spel van de tegenstander werd dit ook kwijtgespeeld.

Maar na drie uur spelen begonnen de stellingen van De Stukkenjagers er minder goed uit te zien. We overspeelden onze handen. Zo koos Sjoerd niet voor het juiste moment om f4-f5 door te drukken. Dit was te snel, waardoor zijn tegenstender met …Lh6 en …Dh4 het initiatief overnam. Dameruil was niet te voorkomen, en een koningsaanval hing voor zwart niet meer in de lucht.

Ook Sam ging het niet goed af. Zijn stukoffer leidde niet tot het gewenste resultaat van meer druk. Zijn tegenstander omspeelde zijn paard van c6 naar d8 en f7 en h6. Heel creatief, waardoor de witte aanval smoorde.

Erwin leek wat in tijdnood te komen, maar speelde wel door toen zetherhaling mogelijk was. We konden namelijk nog 5-5 op het scorebord toveren, maar dan moesten Erwin, Stefan en Herman in ieder geval winnen. Maar niet voor niets was Erwins tegenstander aan bord 1 taai. Na een eindspel van toren + loper tegen toren + paard leek Erwin gestaag af te wikkelen naar een toreneindspel. Maar dat bleek nog makkelijk remise.

Herman kon zijn toreneindspel techniek wel uitvoeren, en leidde zijn partij naar winst.

Helaas konden Constantijn en Sam geen ijzer breken en moesten een nul noteren. Wel redde Sjoerd zich knap uit een penibele situatie. Door een slimme truc sloot hij de zwarte toren in. Hierdoor dwong hij torenruil af met remise als resultaat.

En ook Luuk wist zich zowaar nog te redden en ontsnapte met een half puntje.

En dan was er nog de partij van Stefan zelf. Eerder zei ik al dat ie niet heel goed stond. Zijn tegenstander won een kwaliteit, maar hield daarbij wel wat ongecoördineerde stukken aan over. Dit lag Stefan wel en naarmate de tijdnoodfase in ging, was Stefan als een vis in het water. Voor de kwaliteit kreeg Stefan twee pionnen, en een kansrijk initiatief op de koningsvleugel. Die moest ie nog wel verzilveren, maar met doorzettingsvermogen trok hij het punt als laatste partij in de zaal naar zich toe. Helaas net niet genoeg om een gelijkspel af te dwingen van het team, maar we kwamen deze dag gewoon te kort.