schaakstukje
Appels met peren.
Onlangs was ik in de biljarthemel. Er was tegelijkertijd driebanden en snooker op tv. Moeilijk kiezen voor een biljartfan, mijn duim doet nog zeer van het zappen. Wat heeft dit met schaken te maken? Helemaal niks maar het lijkt me wel aardig de combinatie driebanden/snooker te vergelijken met de combinatie schaken/dammen.
Driebanden en snooker zijn niet met elkaar te vergelijken al zijn er overeenkomsten. Ze worden beide op een biljart gespeeld. Men speelt de ballen aan met een keu. De keu wordt gekrijt teneinde ketsen te voorkomen. Tot zover de overeenkomsten.
Schaken met dammen vergelijken is ook een kwestie van appels met peren vergelijken maar ook hier zijn er overeenkomsten. Twee spelers spelen op een bord met 2 kleuren velden met stukken en schijven. Hier houdt de vergelijking op.
Nu durf ik de stelling wel aan dat bij beide vergelijkingen niet te zeggen valt welke sport moeilijker is. Hoe zou Ronnie O’ Sullivan het doen bij het driebanden? Zou Dick Jaspers een century kunnen maken? Bij het schaken en dammen zijn wel voorbeelden van spelers die beide disciplines beheersen. Topdammer Ton Sybrands is tevens een goede schaker en schaakgrootmeester Vassily Ivantsjoek een verdienstelijk dammer.
Julius
Een enkele keer kijk ik naar een deel van een partij snooker, met name bij het WK. Een liefhebber leerde me jaren geleden er van te genieten. Wat ik dan zie is dat, als een speler gesnookerd wordt en een driebander moet spelen, dat vaak mis gaat. Dan denk ik, als die snooker speler eens goed op driebanden zou trainen, zou dat een stuk beter gaan. Maar of een schaker door veel te dammen een betere schaker wordt betwijfel ik.
Ligt ook aan de grootte van de tafels Wim. Een snookertafel is veel groter dan een wedstrijd biljarttafel.
Dat begrijp ik, maar soms gaat het meerdere keren flink mis en ook wordt wel eens een verkeerde bal geraakt en krijg je van de scheidsrechter de melding a faul and a miss. Die snookerspelers kunnen van ver de meest moeilijke ballen potten en dan verbaas ik me er over dat zo’n driebander totaal niet lukt.
Je hebt als (top)snooker speler een aantal problemen die de verbazing over een foul waarschijnlijk ietsje zullen doen afnemen. De snookertafel is veel groter dan de biljarttafel, de ballen zijn bij snooker veel kleiner en om uit de snooker te ontsnappen moet je vaak (zeker in het begin van het frame) veel andere ballen ontwijken omdat je uitsluitend één object-ball mag (moet) raken. Alleen bij meerdere rode ballen heb je opties.
Het is daarom handiger om snooker niet met driebanden, maar met pool te vergelijken. Bij zowel snooker als pool speel je ballen weg door ze in gaten te stoten en doe je dat door je speelbal (cueball) tegen de objectball te spelen. Bij driebanden zijn en blijven er drie ballen op tafel; er gaat er geen weg. En het is ook de bedoeling dat je met je cueball beide andere ballen raakt; er zijn geen andere ballen die een obstakel vormen.
Ergo: als je in de filmpjes van O’Sullivan of Trump ziet wat ze allemaal kunnen bij een spelletje pool, dan geloof je je ogen niet. Alsof Ivanchuk met dammen ruimschoots opgewassen is tegen Sijbrands in diens prime. En dan ben je ineens niet meer verbaasd dat de scheidsrechter bij snooker met een “foul” ook nog eens een “miss” roept, hoe onrechtvaardig dat soms ook aanvoelt. De speler wordt domweg geacht zo goed te zijn dat hij uit de snooker ontsnapt. En als dat op een haar na is mislukt, moet het maar opnieuw (niet bij “snookers required” uiteraard), hoezeer hij ook zijn best heeft gedaan.
@ Peter Huisman Je hebt op veel punten gelijk, denk ik, maar ik zie bij snooker ook regelmatig dat zo’n driebander er behoorlijk ver naast zit en dan soms ook nog een verkeerde bal raakt. Dat is dan echt niet op een haar na, hoewel dat natuurlijk ook best wel voorkomt. Die topspelers in het snooker kunnen verder dingen, waar je alleen maar heel veel bewondering voor kunt hebben. Maar dat falen bij driebanders verbaast me elke keer weer!