Pierre Smeets (1949-2022)
(Foto René Olthof)
Afgelopen dinsdag is mijn dierbare (schaak)vriend Pierre Smeets overleden.
Bobby Fischer bracht ons in 1972 voor het eerst samen toen we aan de lippen hingen van Jan Hein Donner in het psychologie lab van de UVA. Tweeëntwintig waren we en nog een heel (schaak)leven voor ons. Met de gretigheid van de jeugd volgden we de stormloop van onze held op het wereldkampioenschap.
We beëindigden onze vriendschap 50 jaar later, noodgedwongen maar in stijl. Want ook nu met Bobby Fischer.
Bij mijn laatste bezoek, vorige week woensdag, gaf ik hem het boek ‘I was a victim of Bobby Fischer’ door Mark Taimanov. Hij had ervan genoten, appte hij me afgelopen vrijdag.
Dinsdag a.s. zal ik bij de uitvaart spreken. “Liefst niet te lang, want lange praatjes zijn slecht voor het waarheidsgehalte”, mailde hij me.
Ik ga mijn best doen.
Gecondoleerd, bij tata een keer tegen Pierre mogen spelen. Daarna oa HMC regelmatig gezien en gesproken, zonde om te horen, hele aardige man!
Zeker. Ooit waren we clubgenoten bij SC Groothoofd, later spraken we elkaar geregeld bij de Hoogovens. Toen ik hoorde dat Pierre ziek was kon ik gelukkig nog even mailcontact opnemen.
Er vallen dit jaar veel sympathieke, onvervangbare schakers weg. Of misschien was dat altijd al zo en is het nu allemaal iets zichtbaarder.
Wim, dank voor je mooie stuk over Pierre.
Reactie van pachol68:
Het heengaan van een fijn mens doet pijn en zeker als je in buitenlandse toernooien met zijn vrouw Rannie naast het schaken leuke dingen hebt gedaan. Mooi stuk van Wim en heel veel sterkte voor degene die dichtbij hem stonden
Ik had eind juni het genoegen om met Pierre samen in een seniorenteam te spelen. Ik denk met plezier terug aan de fijne gesprekken tijdens het eten, ’s avonds op het pleintje voor het hotel, op een terrasje met een kopje koffie, en aan de excursie naar de locale groente- en fruitmarkt. Het team had plannen om in oktober weer samen te spelen, maar daar is het helaas niet van gekomen. RIP.