Stukkenjagers houdt lang stand

Begin van de partij. In het midden met zwarte trui, auteur Nick Bijlsma (foto Yvonne van Santen)

In het opgefriste Denksport­centrum Noord mochten we met negen man aantreden tegen AMEVO Apeldoorn. Met z’n negenen inderdaad, omdat Sjoerd van Roon en Max Warmerdam hun partij al hadden vooruit gespeeld. Kortom, wij stonden al met 1-0 achter in het uitduel met de huidige kampioen van Nederland.

De uitslag van zaterdag is nog enigszins verrassend: 4-6. Niet eens zo’n slechte score, beter dan we hadden verwacht. Er was zelfs een kans op een matchpunt gedurende de wedstrijd, maar dat was dan niet per se verdiend. Qua rating hadden we op elk bord een uitdaging. Dat geldt trouwens ook voor elke wedstrijd van ons in deze Meesterklasse.

Bijzonder dit keer was de snelle winst van Stefan  Beukema (met zwart) op Nico Zwirs in 23 zetten. Daarnaast boog Herman Grooten met een winnaarsmentaliteit een slechte stelling om in winst. En natuurlijk onze topscorer Bob Jansen die alweer een titelhouder (FM) omlegt. Waar gaat zijn reeks eindigen dit seizoen?

Dan nog even een verloop van de wedstrijden per bord, in volgorde van opstelling:

1. Luuk Baselmans speelde solide en zonder al te veel druk op de zwarte stelling te geven. Het begon met een rare opening, wat resulteerde in een Maroczy stelling met vreemd geplaatste stukken. Het toreneindspel leek gunstig voor zwart, maar niet genoeg om door te breken. In de eindfase had wit nog betere kansen, maar Merijn van Delft hield het binnen de remisemarge.

2. Sjoerd speelde zijn partij vooruit tegen landskampioen Max Warmerdam. Een dappere poging, maar een klassieke openingsfout gaf Max vrij spel op de koningsvleugel. Een witte h-pion hield zwart de gehele wedstrijd in bedwang, totdat wit zijn voordeel in een ander voordeel kon omzetten. Helaas heeft Sjoerd geen kans gehad.

3. Herman kon zijn tijdsvoordeel in het begin niet ombouwen in voordeel tegen Stefan Colijn. Het was eerder zwart die na Hermans onnauwkeurigheden een sterk paard op d3 (een octopus) kon handhaven. Herman wikkelde maar af naar een eindspel met twee pionnen minder maar kon weliswaar een initiatief opbouwen. Dit resulteerde in het winnen van één pion en daarna nog een pion. Het resterende eindspel was remise, maar Herman zag wat winstkansen met toren+paard tegen toren+loper op één vleugel. Stefan maakte enkele fouten, en ineens vlocht Herman een matnet. Direct uit.

4. Een ontspannen Stefan Beukema begon rustig aan zijn partij tegen Nico Zwirs. Maar ineens kwam Stefan in zijn element en offerde uit het niets een stuk op h3. En dat nog in de openingsfase van de partij. Een briljante ingeving, gecombineerd met sterk rekenwerk. Nico kon het niet verdedigen en zo pakte Stefan met zwart een snelle en sterke overwinning.

5. Ik (Nick) speelde met wit tegen Thomas Beerdsen. Na een positionele Najdorf offerde zwart een kwaliteit om spel te krijgen. Dit was echter niet correct en ik kon met direct spel het offer weerleggen. Ik speelde hetzelfde idee maar net een zet later, waardoor zwart kon ontsnappen. De varianten na 22.c4! zijn uiterst tactisch: alles hangt, maar wit komt er altijd het beste uit. Natuurlijk niet te zien vanuit een menselijk oog, ook nog in hevige tijdnood. Die tijdnood brak mij op, omdat ik zeker op het moment van mijn blunder de zet speelde met nog 1 seconde op de klok. Meteen de verliezende zet, waardoor ik nog voor de tijdcontrole op moest geven.

6. Helmut speelde dapper in de opening. Wit offerde een paar pionnen. Dit was geoorloofd, omdat de zwarte koning van Helmut Froeyman nog in het midden stond. Het eindspel wat uiteindelijk ontstond was aan een tacticus als Stefan Kuipers wel besteed. De langste pot, en daardoor ook het winnende punt voor Apeldoorn.

7. Bob Jansen was ook deze ronde weer op dreef. Nadat hij met wit zijn tegenstander bij de keel greep, drukte Bob niet echt door. Zijn tegenstander Sjef Rijnaarts kon daardoor rustig lang rokeren en weer een gezonde stelling opbouwen. In een Frans-achtige structuur ruilde zwart wat onlogisch zijn e6-pion voor de witte van f5. Hierdoor kon wit een vrijpion creëren, wat uiteindelijk Bob ook deed in een dame-eindspel wat ontstond. Met een gecentraliseerde dame op d5 moest Bob alleen nog wat vervelende schaakjes zien af te wenden. Dat lukt en wit kon daarna het punt bijschrijven.

8. Sam Baselmans speelde een solide partij tegen Arthur van de Oudeweetering. Zwart hield alles binnen de perken en een remise was het resultaat.

9. Erwin Kalle speelde met wit tegen Tim Lammens. De hippe variant van de Caro-Kann met …h7-h5. Je kent het wel, inclusief tegengestelde rokades. Het was zwart die echter eerder aan de overkant was met een dodelijke mataanval.

Even handen schudden voordat de partij begint. De “boks” is vrijwel helemaal verdwenen (foto Yvonne van Santen)

10. Tommy Grooten lette in de opening even niet op, waardoor zijn tegenstander, naamgenoot Tom Meurs, met e4-e5 de ruimte opende om een boel aan witte stukken op de koningsvleugel te richten. De witte stukken stonden al meteen klaar voor een dodelijke mataanval wat Tommy kansloos liet.

De analyse tussen Bob Jansen (rechts) en Sjef Rijnaarts (foto Henk Jan Beukema)

De analyse tussen Luuk Baselmans (rechts) en Merijn van Delft (foto Henk Jan Beukema)

Persoonlijke uitslagen:

In totaal 4-6 verloren tegen de landskampioen, dat kon slechter. Op naar nog meer bordpunten de volgende rondes!