Frans Konings 1969 – 2022
Gisteren kwam het bericht dat ooit zou komen: onze vriend Frans Konings is er niet meer. Het verloren eindspel wist hij lang in de lucht te houden, maar de uitslag stond vast.
Veel schakers zullen Frans gekend hebben. Soms zoals schakers elkaar “kennen” (speelde de Pirc, jaartje meesterklasse met De Stukkenjagers), maar vaker beter dan dat: Frans was een open boek, praatte met iedereen en kon het ook met iedereen vinden. Pas zat ik met vrienden nog te bedenken of we eigenlijk iemand kenden die Frans niet mocht; er kwam geen enkele naam boven. Omgekeerd kon Frans zich wel eens ergeren aan rabiaat gedrag en overdreven fanatisme, maar ook dan werd dat niet naar de tegenstander geuit. Het schaken was voor hem een gemeenschap, een groep met overwegend leuke mensen, een warm bad.
Voor degenen die hem nooit hebben ontmoet in het kort: Frans is opgegroeid in het Tilburgse, ging studeren in Utrecht en stortte zich daar op het schaken, met diverse clubkampioenschappen en een FM-titel als gevolg. In 2005 ging het jonge gezin Konings weer terug naar Tilburg, waar hij met De Stukkenjagers in de Meesterklasse heeft gespeeld en aan de wieg stond van SG KiNG. Ondertussen maakte hij diverse toernooien onveilig, en was het altijd duidelijk of hij er was: een hoge, karakteristieke lach, geweldige verhalen en altijd een groepje gelijkgestemden om hem heen. Ik ben blij dat ik er daar één van was.
In 2006
Frans sukkelde al langer met vage gezondheidsklachten en in maart werd het duidelijk: uitgezaaide maagkanker, niet te behandelen. Een intens treurigmakend bericht, maar Frans zat niet bij de pakken neer. Hij ging een zware behandeling in om nog zoveel mogelijk tijd met zijn dierbaren door te brengen. Ondertussen staken zijn vrienden de hoofden bij elkaar om al die geweldige verhalen te bundelen, in de hoop dat Frans dat nog zou kunnen lezen. In dit mooie stuk van Richard Vedder kan je zien dat dit gelukt was.
De behandeling bleek succesvol: na een aantal heel zware weken had Frans eigenlijk een prima zomer. De medicatie werd afgebouwd, hij kwam weer wat aan en kon nog diverse tripjes maken, met als hoogtepunt een toernooi in mijn keuken en achtertuin. Frans en ik bedachten wie we erbij wilden hebben (niet moeilijk, we mochten dezelfde mensen) en hadden een prachtige dag. De mooiste verhalen kwamen langs, er is zoveel gelachen dat de buren nieuwsgierig kwamen vragen wat er aan de hand was, en het schaken ging ook nog prima. Het besef dat Frans ongeneeslijk ziek was stond niet op de voorgrond, het was als vanouds.
Frans (links) tussen zijn vrienden.
Na de zomer ging het snel minder. De klachten kwamen terug en het was zoeken welke behandeling nut zou hebben. Frans wilde nog heel graag het Hoogeveen Open spelen, zijn favoriete toernooi. Bram van den Berg, Frans en ik huurden een huisje en schreven ons in, in het besef dat het de laatste keer kon zijn dat Frans zou schaken. Dat werd helaas waarheid: na een paar goede dagen, inclusief Tarantino-film, ging het niet meer. Frans moest zich na 3 ronden terugtrekken. Maar niet na de volgende prachtige partij te hebben afgeleverd:
Frans in Hoogeveen (2022)
Het werd daarna duidelijk dat het einde nabij was. In het ziekenhuis is nog van alles geprobeerd, maar het was gewoon op. Frans heeft een paar goede weken met zijn familie door kunnen brengen, en zoals hij zelf in Hoogeveen al zei: hij was tevreden, had alles gedaan wat hij wilde doen, zijn zoons goed afgeleverd en gewoon van alles genoten. En door al die extra maanden heeft hij van iedereen afscheid kunnen nemen. Alleen zal de afspraak die wij ooit in Wijk aan Zee maakten (“Jan Jaap, in 2050 spelen we samen in groep 6F en dan vinden we dat nog steeds leuk”) helaas niet doorgaan.
Frans, we missen je enorm. Maar ik ben ontzettend blij dat ik je heb gekend.
Een bijzondere man is niet meer.
Gisteren met de heren Jan Jaap, Bart en Cili in cafe Jan Primus nog tal van herinneringen opgehaald uit de oude Ledig Erf tijd en Zeven Steegjes tijd van Paul Keres. Goed ook om daar te horen dat de extra tijd die Frans als het ware met zijn zware maar uitzichtloze behandeling heeft gekregen, nog goed heeft kunnen besteden met o.a. deelname aan een schaaktoernooi in Hoogeveen.
Het zal even goed stil zijn in het Theseus en al die andere spelletjeshonken in Tilburg en omstreken. De periode ’88 tot ongeveer 2005 hebben we natuurlijk reeds lang geleden afgesloten, en ook het schaakcafe Ledig Erf is niet meer, maar het blijft een mooie periode om op terug te kijken. We hebben gisteren nog even stilgestaan bij dat gezicht van jou Frans toen ergens eind jaren 90 v.d. Stricht Gurevich in een Weense aanval van de Pirc opening versloeg. Het leek alsof jouw wereld even instortte ( kenmerkende handen in het haar vergezeld van veel ach en wee geluiden), maar na 15 witbier ging het gelukkig ook wel weer.
De heren Bram en Jan Jaap (en wellicht ben ik nog iemand vergeten) worden bedankt voor het letterlijk uit de grond stampen van dat schitterende boekske afgelopen voorjaar.
Mijn deelneming aan Anita en de kinderen.
Als er ergens een spelletjes-hiernamaals is Frans, treffen we elkaar daar ter zijner tijd.
Mooi stuk, Jan Jaap.
Zo’n afspraak voor de toekomst had ik ook met Frans. “Wanneer word jij vijftig?” vroeg hij me meerdere keren. Want hij wilde graag zo’n WK voor seniorenviertallen spelen. Gaat ook niet gebeuren. Misschien moet ik dan in 2050 maar met je in groep 6F gaan zitten…
Frans was een schaakvriend uit duizenden. Buitengewoon sympathiek. De natuur is zó onrechtvaardig…
Een mooi eerbetoon aan een bijzonder sympathiek schaker. Dank je Jan Jaap.
Een herinnering die de laatste tijd vaak bij me opkomt. Frans is al een tijdje weg uit Utrecht, maar komt nog elk jaar het HSM spelen. Zit aan de bar van de Sjuut. “Weet je wat ’t is Jaap?” Volgt een litanie over hoe hij Paul Keres mist, wat een geweldige club dat is, echt een heel bijzondere…Frans houdt bij deze tirade zijn ogen niet droog. En dat is (deels) waarom ik hem zo hoog had: hij was een gevoelsmens, en kwam daar op een volwassen manier voor uit.
Paul Keres was ook zo bijzonder omdat jij er lid was, Frans.
Dank, allen.
Mooi om te zien dat er op diverse plekken iets over Frans is geschreven, ieder vanuit zijn eigen invalshoek:
Frans Konings (1969-2022) – SG KiNG
In memoriam Frans Konings (1969-2022) | De Stukkenjagers
Frans Konings (depion.nl)
Schaakvereniging UCS De Rode Loper te Utrecht (NL)
Mooie eerbetonen. Kende Frans niet heel goed maar wel al heel lang en zeker ook mee gelachen. Liefhebber, no matter what, ik hoop dat er snel weer ergens een nieuwe Frans geboren wordt!
Vandaag via een livestream de uitvaart bijgewoond, was heel mooi, integer en ook emotioneel…
Een heel bijzonder mens is heengegaan.
Ik had de eer om er samen met wat andere schakers en bridgers vandaag bij te mogen zijn en iedereen die ik sprak was het er wel mee eens dat dit een zeer bijzonder afscheid was; de combinatie van treffende foto’s, mooie herkenbare muziek en toespraken was en emotioneel en op een bepaalde manier ook weer herkenbaar en soms zelfs grappig.
Frans was buitengewoon geliefd zo is mijn indruk. Van de periode van het Ledig Erf ( ongeveer 1990 – 2005 zoiets) wist ik dit natuurlijk al, maar of het onderwerp nou werk, bridge of wandelen was, iedereen sprak met dezelfde indrukwekkende woorden; aimabel, recht door zee, nooit chagrijnig, altijd vrolijk, en vooral niet te ingewikkeld doen mentaliteit.
Mijn contacten met de schaakwereld zijn de afgelopen jaren al tot een minimum beperkt, maar na vandaag is mijn idee toch wel dat met het heen gaan van Frans in ieder geval de schaakwereld een ambassadeur in alle opzichten is kwijtgeraakt.
Gisteren hoorde ik veel mensen die Frans’ stem (of beter: zijn lach) graag nog eens zouden willen horen. Daarom hieronder twee links naar mooie filmpjes.
Dik een uur over schaken in het algemeen en het Konings(!)indisch in het bijzonder: Frans Konings – YouTube
Idem, maar dan over de Pirc: KiNG Keres Pirc Masterclass met Frans Konings – YouTube
Aanbevolen!