Schaaktalent Roebers (16) wil spelen als chaotische legende Tal, vol lef en intuïtie
Tussen de boeken in de studeerkamer bij haar ouders veroverde ze een wereldtitel. De chaotische speelstijl van Mikhail Tal, grootmeester uit de vorige eeuw, bevalt haar wel. En nee, de populaire Netflix-schaakserie The Queen’s Gambit heeft ze nooit gekeken.
De 16-jarige Eline Roebers maakt deze weken haar debuut bij de Challengers, de B-groep, van het Tata Steel-schaaktoernooi. En liet zondag de Nederlandse schaakwereld even beven toen ze de 37-jarige, veel hoger gerankte Nederlands kampioen Erwin l’Ami versloeg. “Ongelooflijk”, stamelde ze na afloop voor de camera.
(interessante vertaling van queen’s side (damevleugel) trouwens: “kant van de koningin”)
Leuk! Wie wil er nu niet als een Tal huishouden met achteraf weerlegbare offers??!
Duckstein. De beste man zal er nooit meer echt overheen zijn gekomen. Vraag is wel of in dit computer+ tijdperk het verstandig is om als een Tal te willen spelen. Dat dan weer wel…
Hup Eline!!
De inmiddels 95-jarige Andreas Dückstein heeft in Zürich 1959 een partij tegen Tal gespeeld die hij verloor. Bedoel je dat? Zo ja, wat wil je daar dan mee zeggen?
Dag Henk,
daar wilde ik mee zeggen dat inderdaad die partij uit ’59 een schitterende offerpartij van Tal betrof waarbij achteraf bleek dat het met de correctheid van die offers wel meeviel. Zo heb ik het me in ieder geval herinnerd. Ik heb helaas het boek niet meer, dus opzoeken kan ik niet. Maar Tal stond natuurlijk bekend om zijn overrompelende schaak waar wel vaker achteraf aanmerkingen op waren te maken, meestal met onderwerp ‘licht incorrect’.
chessgames.com/perl/chessgame?gid=1139482&comp=1 met één reactie, noemt de partij ‘dreary”.
Misschien ben je in de war met chessgames.com/perl/chessgame?gid=1139492&comp=1
Erwin Nievergelt is overigens 89 geworden.
Then Nievergelt it was. Overigens werden er in dat toernooi van ’59 heel wat tegenstanders aan de praalwagen gehangen door Tal. En achteraf bleek dan nog wel eens dat de tegenstander in het heetst van de strijd de beste zet had gemist. Als Eline dit schaak wilt spelen juich ik dat als romanticus van vervlogen schaaktijden toe, maar vrees ik het ergste voor haar schaakcarriere.
‘Een zege boeken door het doen van onvoorbereide zetten’: nou, dat is natuurlijk volslagen incorrect. Ik zou gelijk protesteren als ik erachter zou komen! Het moet niet gekker worden…