Anton Rosmüller (1947-2023)
We kenden elkaar niet echt. Maar wat is kennen? Anton is dood, maar de herinnering aan hem werd levend door zijn sterven.
Door een speling van het lot kwamen we elkaar na vele jaren tegen in iets dat we samen hadden beleefd. Post mortem, Berga 1976. ‘Van Baarle en Westerveld waren ziek’, scheef hij. Zijn verslag van de gebeurtenissen van toen, zag ik nu pas. Na zijn verscheiden. Mooi verteld. Hij kon blijkbaar pakkend schrijven. Was dichter. Wist ik niet.
In 2017, zag ik hem voor het laatst. Bij een toernooi in Amsterdam, ruim 40 jaar later. ‘Hé Westerveld’, zei hij alsof al die verstreken jaren er niet toe deden. Op de één of andere manier liet hij me voelen dat ik onderdeel van zijn wereld was gebleven. Een wereld in een leven opgedragen aan ons spel, het schaakspel. Ik houd van ze, die mannen en vrouwen. Misschien niet altijd begiftigd met goddelijk talent, maar onvoorwaardelijk in hun toewijding.
Rust zacht Anton.
Ik kende Anton bijna een mensenleeftijd. Toen ik vanochtend las dat hij niet meer onder ons is, schoot mij meteen de volgende herinnering tebinnen waaruit moge blijken welk een bijzonder en aimabel mens hij was.Na het overlijden van mijn Ans in december 2007 heb ik maanden geen zet kunnen doen. In het voorjaar 2008 wilde ik het weer proberen. Toen moesten we uit tegen Paul Keres, en Anton was mijn tegenstander. Na slechts enkele zetten blokkeerde ik volledig. Anton zag het en vroeg of het wel goed ging. Hij wist dat Ans gestorven was. Hij kende haar ook. Toen ik hem vertelde dat het gewoon niet ging, stelde hij onmiddellijk remise voor.
Dat was Anton ten voeten uit.
Tijd en plaats van de crematieplechtigheid zijn ondertussen bekend:
Zaterdag 27 mei 14:15
DELA Domstede
Proostwetering 8, 3543 AE Utrecht
Kaart volgt nog na het weekend.
We zijn de beste anekdotes, verhalen, partijen en foto’s aan het verzamelen, voor een speciaal clubblad over Anton. Wie iets moois op de plank heeft liggen, kan dat aan mij mailen (deadline 19 augustus). Alvast bedankt!