Verkeerde bandenkeuze L’Ami
Ronde 6 Grand Swiss Isle of Man
Albin Tegengambiet van Erwin l’Ami. Raar om als professional voor zoiets te gaan in een belangrijk toernooi en met een goede startpositie.
Als F1-fan zou ik zeggen: verkeerde bandenkeuze! Misschien moeten we GM’s in kwalificatietoernooien ook maar beperken tot drie soorten Pirelli’s. Spaans, Damegambiet of Siciliaans.
En daar moeten ze het dan mee doen. 🤔 🛞
Om de analogie enigszins door te trekken… Dat is wel erg kort door de bocht.
Als je kijkt wanneer beide koningen gerokeerd zijn (dus na 14. 0-0-0) dan zie je dat de stelling na de opening in evenwicht was (+0,2 zegt de engine op lichess).
Zwarts 14e en vooral 17e zet zorgden ervoor dat l’Ami slechter tot verloren kwam te staan.
Maar om het puur op de opening af te schrijven lijkt me iets te makkelijk.
Hier is een mooi woord voor: scorebordjournalistiek
Het tijdstip van plaatsing van het bericht van Frans deed mij vermoeden dat er wellicht sprake is van een zogeheten rode-wijn-bericht. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat Frans enige kennis heeft over de beweegredenen van Erwin om te komen tot deze opening. Maar dit soort berichtgeving lijkt ook een beetje het ‘Nieuwe Normaal’ te zijn, dus wellicht moet ik maar gewoon niets zeggen.
Moedig voorwaarts allen en in het bijzonder Frans!
C’est le ton qui fait la musique!
Nog geen week geleden hadden we hier te maken met iemand – ik zie af van het zoeken naar een passende kwalificatie – die 4.Pf3 Lg7 5.Db3 tegen de Grünfeld bestempelde als “zeer atypisch”, die meent dat serieus!
Daar had je toen al een opmerking bijgeschreven zonder enige argumentatie, en dat doe je nu weer als reactie op iets dat iemand zonder enige argumenten op schaaksite gooit. Lijkt een beetje de normale gang van zaken te worden hier.
Dus om een beetje in dezelfde stijl en niveau te blijven zal ik mijn argumentatie geven: Ik vind van niet
De lievelingsvariant van Sosonko is een speelwijze in meerdere wereldkampioenschappen, soms ook met eerst 4.Db3.
Ach, het Italiaans lijkt zo’n beetje de standaardopening na 1. e4 e5 aan het worden, maar was pakweg twintig jaar geleden nog tamelijk ‘atypisch’. Openingen komen en gaan en komen ook weer terug. Ik speel varianten van het Frans die in de jaren zeventig gemeengoed waren en speel ze nu regelmatig met succes tegen jongeren die er nog nooit van gehoord hebben. Voor Db3 in de Grünfeld geldt wellicht hetzelfde. Misschien moet ik mijn gambietje van 45 jaar terug ( 5… bxc4 6. Dxc4 0-0 7. e4 b5?!) maar eens uit de mottenballen halen.
Niet alleen Italiaans, ook Spaans is tegenwoordig meestal met d2-d3, dat zag je vroeger bijna nooit.
Tegenwoordig zijn alle grote openingen en hoofdvarianten zo uit geanalyseerd dat daar gewoon geen voordeel meer te halen valt. Vooral omdat tegenwoordig computers zo snel en sterk zijn.
Daarom probeert men tegenwoordig varianten te spelen waarin het objectieve voordeel een stuk kleiner is of er zelfs helemaal niet is, maar omdat het al thuis met de computer bekeken is de speler een kennisvoorsprong heeft. Jij speelt dus nog computerzetten en ideeën terwijl je tegenstander het allemaal zelf uit moet vogelen.
Zo hoop je dus dat je tegenstander een foutje maakt en jij in het voordeel komt terwijl de stelling dus gewoon nog objectief in evenwicht is.