Stukkenjagers-Krimpen

Een nieuwe wedstrijd in ons Cinecitta. Om onze tegenstanders te pesten hadden we rond 11u45 op het moment dat ze van hun auto of station naar de zaal aan het lopen waren de kraan van de hemel opengezet. Het geklaag van onze tegenstanders en hun (ware) complottheorieën klonk als muziek in de oren. Als ze eens wisten dat ze juist zaten.

Twee van de tegenstanders gingen naar een internationaal jeugdtoernooi op de dag van deze wedstrijd en die partijen moesten dus vooruit gespeeld worden. Luuk Baselmans gaf ons een puntje en Sjoerd van Roon verdedigde de voorsprong met een halfje. We begonnen dus met een 1,5-0,5 voorsprong.

Sam Baselmans was als eerste klaar. In een gesloten Siciliaans koos Arthur Rongen voor een trage manier om zijn damevleugel te ontwikkelen voordat hij zijn koning in veiligheid had gebracht. Ik persoonlijk vind het nooit prettig om op die manier met vuur te spelen. Altijd eerst even iets aan die koning doen is mijn moto. Sam zag de mogelijkheden en brak het centrum open. Met een pion die te lang op f7 bleef (die hoort natuurlijk op f5) en een wit paard op d6 kwam materiaalwinst snel.

Zelf was ik als tweede aan de beurt. Atypisch voor mij wist ik niet wat ik in de opening deed. Ik dacht dat mijn koning veilig op e8 stond en dat stukken ontwikkelen zwaar overschat wordt. Met een opmars van mijn g-pion kreeg ik vrijwel direct een slechte stelling. Arie maakte de stelling goed open. Vervolgens kreeg ik niet op tijd f5 in de stelling en dus met een dodelijke zwakte op f6 speelde mijn tegenstander mij goed weg. 2,5-1,5 met nog veel spannende wedstrijden te gaan.

Structuur tegen activiteit is hoe ik de partij van Remco Sprangers zou beschrijven. Toch was de activiteit op lange termijn waarschijnlijk niet goed genoeg. Harold van Dijk speelde het net iets te ongeduldig en verzwakte de zwarte velden te veel met de zet c4. Daarna verwaterde de stelling en met wat ruilen was een kwaliteitswinst nog niet genoeg om te winnen. Een goede verdediging van Remco.

Diederick Casteleijn wist wel dat hij de f-pion moest opspelen en nadat hij hem op f3 had geofferd, had hij een zeer overweldigende stelling tegen Joppe Raats. Alleen zat hij te tunnelviseren op de witte koning van Joppe op de h-lijn in plaats van zijn stukken te centraliseren. Dat gaf Joppe de tijd om zijn eigen stuken erbij te brengen zonder dat zijn koning in gevaar kwam. Het voordeel verwaterde en na wat stukkenruil werd remise overeengekomen.

Onze 10e bordspeler Bertalan Bokorovics had na de opening een gelijke stelling met dezelfde pionnenstructuurverdeling als Michiel Besseling. Met wat magische spreuken en wat sleight of hand toverde Bertalan een winnend dame+paard eindspel op het bord, wat hij nauwkeurig afmaakte.

Net zoals in mijn partij werd de g-pion door Robin Verhoeven net iets te enthousiast doorgespeeld. Met 4 op een rij probeerde hij wel de winst te claimen, maar werd door de scheidsrechter teruggefloten met de uitleg dat dat toch echt een ander spel is. Een beetje gefrustreerd zette Robin de partij dan voort. Een paar zetten later ging die pion er jammer genoeg af. Met het terug proberen te pakken van een pion van Alan Bakija kwam zijn stukkencoördinatie in de problemen. Pion na pion werd eraf gepakt en in de eindstelling stond Robin de alle 4 op een rij pionnen achter.

Jasper Beukema kreeg naar mijn mening een minder eindspel waar zijn loper op g7 begraven stond. Luuk, Jasper en zijn tegenstander Frans Cuijpers waren daar alle drie niet mee eens gezien de laatste een remiseaanbod deed (dat werd afgeslagen). Ze kregen ook hun gelijk toen de partij zonder veel gedoe op remise uitdraaide.

Als laatste mocht Helmut Froeyman voor ons de winst binnenhalen. Al snel na de opening kreeg hij een prettige stelling. Toen Wiggert Pols wat activiteit op de damevleugel probeerde te krijgen werd de pion op b5 te zwak. Met een mooi ogende coördinatie van stukken won Helmut twee pionnen. Wiggert bleek toch een taaie speler te zijn, want ergens won hij een pion terug en daarmee werd dit de laatst bezige partij van de wedstrijd. In het verre toreneindspel wist Helmut dan toch de 1 en de wedstrijdwinst binnen te halen.

De wedstrijd had alle kanten op kunnen gaan, en we waren opgelucht dat het door mijn teamgenoten tot een goed einde was gebracht. In deze vorm kunnen we hopelijk onze eerste plek in het klassement vasthouden.