De cocktail

Ambities, bloedvorm en een portie geluk is een heel krachtige cocktail. Dat was duidelijk zichtbaar in onze 5^de wedstrijd van het seizoen tegen Wageningen. De Stukkenjagers verbergen niet dat de ambities niets minder zijn dan volgend jaar terug in meesterklasse. Dit werd deze wedstrijd nog extra in de verf gezet door de ploegkapitein die erin slaagde om een extra fidemeester tijdig te laten aansluiten (meer verder in het verslag).

Als 47 jarige Belg is het bijzonder leuk om aan deze jacht naar de titel te mogen deelnemen. Het is een immens verschil met mijn ploeg in België. Bij de Stukkenjagers ben ik de nestor en ligt de gemiddelde leeftijd op 27 jaar. Bij Deurne ben ik het kakkernestje en ligt de gemiddelde leeftijd op 61 jaar. Schaken is voor alle leeftijden maar ik merk wel hoe sterk ambities variëren volgens leeftijd.

Remco ready om het op te nemen tegen Timman

Die ambities vertalen zich dan ook vaak in het vormpeil en die is momenteel bij heel wat Stukkenjagers erg goed. Onze beste speler van dit seizoen Remco Sprangers kreeg dan ook de loodzware opdracht om het topbord van de Wageningers met zwart te bekampen, niemand minder dan het Nederlandse schaakicoon Jan Timman. Het werd een dynamisch gevecht waar aanvankelijk Remco goed meespeelde maar 1 verkeerde beoordeling liet het kaartenhuisje ineen storten. Ik denk niet dat Remco het erg vond want het blijft een hele eer om tegen zo een persoonlijkheid een partij te kunnen spelen. Het is ook erg knap dat Jan dit nog kan want hij werd een paar dagen geleden 72 jaar !

Dat betekende dat we initieel op achterstand stonden maar daar kwam snel verandering in. 5 jonge wolven lieten hun tegenstander geen enkele kans. Onze jongste Joppe Raats nam het voortouw met een heel strakke overwinning.

Luuk Baselmans werkte leuk af in een partij waar hij altijd beter tot veel beter stond.

Robin Verhoeven was achteraf ook duidelijk blij en terecht want hij speelde een heel mooie strategische partij.

Erwin Kalle zorgde misschien wel voor de grootste stunt door zijn beduidend hoger gerate tegenstander helemaal weg te spelen. Knap !

Van Sam Baselmans ben ik ondertussen al gewend dat hij heel weinig foutjes maakt. Dat was deze keer ook het geval en zijn tegenstander kon dan ook niet de pletwals tegenhouden.

Dus zo werd het 1-5 en was een halfje voldoende om de dubbele matchpunten binnen te koppen. Daar zorgde Stefan Beukema voor in een zwaar hoogstaand gevecht met zijn collega-internationaal-meester op bord 1: Chiel Van Oosterom.

Helmut aan het analyseren met zijn tegenstander

Dus de match was gewonnen maar enkele extra bordpunten zouden bij een misstap later in het seizoen handig kunnen zijn als buffer. Hier hielp een portie geluk.

De computer geeft in mijn partij aan dat ik een aantal keren verloren stond maar makkelijk was het niet en de hevige tijdnood van mijn tegenstander zorgde uiteindelijk dat ik alsnog vlot scoorde.

Nathan, onze nieuwe stukkenjager was niet helemaal tevreden over zijn partij maar het slot zorgde toch voor een goede nasmaak. Daar willen we meer van zien.

Nathan die zijn stukken goed zet

Tenslotte had Sjoerd de meest ondankbare taak om uren een mindere stelling te verdedigen na een misgelopen opening. Als dan ook zoiets lukt dan heb je m.i. toch ook een goede prestatie neergezet.

Voila dat was mijn eerste verslag voor de Stukkenjagers. Misschien heeft daarom ook iedereen zijn stinkende best gedaan aan het bord (haha bang van mijn scherpe pen dat nu een stomp potloodje was). Ik wens jullie allemaal in elk geval prettige eindejaarsfeesten en volgend jaar

Stukkenjagers en Wageningen

gaan we weer fantastische schaakavonturen beleven.