Max Euwe 1 – Spassky’s: bijna maar net niet
Bijna een gelijkspel tegen het sterke Max Euwe, maar net niet dus. De wedstrijd begon heel kalm met drie rustige remises en eerlijk is eerlijk: mijn eigen remise was wel heel erg rustig, misschien zelfs een beetje te rustig. Het is wel een partij met een verhaal. Om Frank Kroeze aan het eerste bord te ontlopen had ik me tactisch af laten zakken naar bord 3, en wie trof ik daar: juist, Frank Kroeze!
Al jarenlang is hij de sterkste speler van Overijssel. Ik ontmoette hem voor eerst eind jaren tachtig bij de halve finales in Enschede, ik als deelnemer, Frank als zeer belangstellende en piepjonge toeschouwer. Ik speelde op een zaterdagmiddag snel remise tegen Arthur van de Oudeweetering (ja ja, toen ook al) en stemde daarna minzaam in met een kleine vluggermatch tegen Frank. Werd een pijnlijke ervaring, ik kwam er niet aan te pas en bij een 5-1 achterstand vond ik het welletjes. “Die jongen komt er wel” dacht ik nog. In 2009 veroverde Frank de IM-titel en tegenwoordig heeft hij een keurige rating van 2400. Volgens mij is de onderlinge score gelijk – beiden twee keer gewonnen en een paar remises. Een van die remises is wel bijzonder, dat was tijdens de gedenkwaardige competitiewedstrijd ESGOO-Groningen uit 1996 waarbij een doodzieke Jannes van der Wal halverwege de middag in een rolstoel de speelzaal werd binnengereden. En nu trof ik Frank dus weer, in een partij die in het teken stond van wederzijds respect en vooral niet willen verliezen. Na twaalf solide zetjes keken we elkaar even diep in de ogen en kon de vrede getekend worden.
