L’Ami nestelt zich tussen de koplopers
In plaats van een koploper minder hebben we er na ronde 6 juist eentje meer: drie in plaats van twee. De twee spelers die met 5 uit 5 waren begonnen speelden beiden nogal behoedzaam en hun partij eindigde dan ook in remise. Dit gaf Erwin l’Ami de kans zich middels een secuur gespeeld eindspel tussen de Griek en de Armeniër te nestelen aan de top van de ranglijst.
Erwin l’Ami deed hiermee en passant de toernooifotograaf een groot plezier omdat hij Stefan Beukema versloeg. Niet dat ze iets heeft tegen Stefan. Integendeel, hij lijkt haar een vriendelijke jongen die op zijn vrije zaterdagen oude vrouwtjes helpt bij het oversteken van drukke kruispunten. Maar ze had aan het begin van de avond gniffelend een plaatje geschoten van Stefans waterflesje, een foto die volgens haar het best tot zijn recht zou komen bij een nederlaag. Fotografenhumor, het is apart volk.
Zo halverwege de ronde leek het er op dat ook IJzendijkenaar Koen Leenhouts, na de bezongen Schicht van IJzendijke de beroemdste sportman uit dit Zeeuws-Vlaamse dorp, zich bij de koplopers zou voegen. Met zwart bouwde hij flink voordeel op (min anderhalf volgens mijn gisteren geleerde analysevaardigheden), maar de Engelse grootmeester Fernandez wist zich los te wurmen en de partij eindigde in remise.
Direct achter de koplopers waren er diverse mee- en tegenvallers te noteren. Zelf vond ik de partij tussen Kata Karacsonyi en Daniel Hausrath wel leuk om te volgen:
Kata verloor en niet elke deelnemer in Vlissingen zal dat verwacht hebben. De PZC interviewde namelijk de Duitser Michael Nölle en noteerde uitspraken als ”Je weet dat vrouwen meestal slimmer zijn dan mannen, hè…” en “Mijn vrouw is strategisch. Je weet niet wat ze doet, maar ze wint wel.” Ik haalde aanvankelijk mijn schouders op en dacht: “Ach, één Duitser”, maar volgens mijn vrouw kunnen en moeten we dit veel breder zien.
Donderdagavond ronde 7, met daarin op de topborden L’Ami – Ter-Sahakyan en Pavlidis – Ferreira. Kan leuk worden.
