Bah
De inleiding die ik vanmiddag alvast had geschreven kon vanavond een half uur in de ronde de prullenbak in. Het zou immers heel vreemd zijn het verslag te beginnen met een half grappige anekdote die nauwelijks iets met schaken te maken heeft, als iedereen het al heeft over de deelnemer die uit het toernooi is verwijderd op verdenking van vals spel.
Vorig jaar speelde ikzelf nog mee in het toernooi en werd ik een keer aan het begin van de partij aan een scan onderworpen door het giechelende, kersverse arbitersechtpaar Angelique en André van der Graaf. We vonden het allemaal komisch. We waren naïef. Ik weet het, het is officieel alleen nog een verdenking en als organisatie zijn we terughoudend in het geven van veel details, maar je hebt als speler een aardige uitdaging om de aanwezigheid van een smartphone in je sok tijdens een schaakpartij te verklaren.
Bah, gauw door naar de echte schakers.
Op de topborden werd voorzichtig geschaakt. De eerste speler die echt risico nam werd daar bovendien niet voor beloond. Koen Leenhouts zette zijn partij tegen IM Azarya Jodi Setyaki scherp op. De eerste pion die Koen offerde leverde nog net genoeg compensatie op, de tweede pion die hij ertegenaan gooide was te veel gevraagd en niet veel later was het Koens koning die mat werd gezet.
Het titanengevecht op bord 1 duurde maar liefst 114 zetten. Het werd een dame-eindspel waarin Erwin l’Ami één pion meer had dan Samvel Ter-Sahakyan. Op zet 99 en 100 gaf de computer groot voordeel voor Erwin, de overige zetten was de stelling volledig in evenwicht.
Arthur de Winter terug op een gedeelde eerste plaats (foto: Tina Rouwendal)
De remises bovenin gaven een paar spelers de kans zich bij de koplopers te voegen. Naast de al eerder genoemde Setyaki maakte ook Arthur de Winter daar dankbaar gebruik van. Arthur lijkt gelukkig niet al te zeer gebukt te gaan onder zijn uitglijder in ronde 4. Met nog twee ronden te gaan hebben we dus vijf koplopers met 6 uit 7. Dat belooft een spannende finish.
Op de lagere borden een eervolle vermelding voor Rolinde den Heijer, die tegen IM Migchiel de Jong twee keer de remise voor het oprapen had. De eerste keer ging ze in een iets betere stelling remise door zetherhaling terecht uit de weg, maar ze zal er spijt van hebben dat ze later in de partij in een inmiddels mindere stelling de tweede keer zetherhaling niet zag.
