Pech G.J. Timmerman in supersterk Von Massow Mem (1996 – 2001)
Tijdens het naar verluidt sterkste CC toernooi aller tijden, het H-W. von Massow Memorial (1996 – 2001), scoorden de Duitse GM Volker-Michael Anton en ‘onze’ Gert Jan Timmerman beiden 10 uit 15. En door een iets betere SB-score ging de toernooi overwinning naar Anton.
Uit het mooie toernooiboek ‘Gladiatoren ante portas’ speelde ik van de week de partij na tussen toernooiwinnaar Anton (met Wit) en de Deense GM Jorn Sloth – becommentarieerd in het boek door de Duitse ex-wereldkampioen Fritz Baumbach, die trouwens ook toernooideelnemer was.
Zie de diagramstelling. Er is net een stel paarden geruild op f5. En Baumbach concludeert:
“Nu gaat het licht bij Zwart meteen uit, want het lopereindspel is verloren door de zwakke pionnen op d5 en b7. De rest van de partij heeft geen toelichting meer nodig.”
Sloth vervolgde met 46. .. Ke7 en ruim tien zetten later ging het licht inderdaad uit voor hem.
Mij viel het echter vrij snel op dat de Zwarte monarch helemaal niet nodig is op de koningsvleugel, zolang Zwart’s loper (of die van hemzelf 🙂 maar verhindert dat de Witte koning veld g4 betreedt. En na wat verder analyseren vond ik uit dat Zwart zich zelfs kan veroorloven dat de Witte loper zijn d5-pion oppeuzelt.
Ergo: niks licht uit voor Zwart. In de diagramstelling is 46. .. Kc7 ! (dus op de damevleugel blijvend) voldoende om remise te maken. (Uitgebreide eindspelcontrole met StockFish 17 bevestigt het).
Jammer dat Sloth dat niet zag – net zo min als Baumbach in z’n analyse. Zonder dat halfje dat Anton derhalve in z’n schoot geworpen kreeg, zou Gert Jan Timmerman dat supertoernooi hebben gewonnen. (Al blijft zijn wereldkampioenschap in die periode natuurlijk de CC hoofdprijs!)
