Wim Luberti (1953 – 2024), een gemoedelijke rommelaar
Mijn rubriek van afgelopen zaterdag:
Een paar weken geleden zei Wim Luberti dat hij zin had in het nieuwe seizoen, ondanks de pacemaker die hij deze zomer had gekregen, ondanks zijn chronische leukemie. Het was daarom raar dat hij deze maand ontbrak bij een wedstrijd van zijn club ENPS. Dat bleek een heel trieste oorzaak te hebben: hij was op 8 oktober overleden in het OLVG West in Amsterdam. De reacties op het online overlijdensbericht lieten zien dat veel mensen hem zullen missen, waarschijnlijk meer dan hij bij leven besefte. Ik heb hem zelf leren kennen (als clubgenoot, eerst bij HWP Zaanstad en later bij Purmerend) als een rustig en gemoedelijk persoon zonder saai te zijn.
Luberti begon met schaken bij Aris de Heer in Middenbeemster en ging toen naar Purmerend. In 1977 zorgde hij voor een grote stunt door als onbekende speler van een regionale bond als tweede te eindigen bij het ONK in Velp, voor verschillende meesters. Vervolgens ging hij naar Het Witte Paard en met deze club bereikte hij in 1982 de landelijke Hoofdklasse. Hij was ook een enthousiast bridger en een redelijke dammer en dat leidde in 1990 en 2004 tot tweede plaatsen bij het NK denksporttriatlon (steeds achter Ron Heusdens). Zijn laatste sterke prestatie was in november vorig jaar: bij het Amsterdams kampioenschap rapid voor veteranen werd hij tweede, o.a. door in de laatste ronde remise te spelen tegen een grootmeester (namelijk tegen mij).
Een betrouwbaar openingsrepertoire had Luberti niet en hij kwam daarom vaak slecht te staan. Als teamgenoot heb ik regelmatig van binnen gezucht bij zijn stellingen. Maar hij wist zich er ook geregeld weer uit te rommelen door de kansen te pakken die hij kreeg. Onderstaande partij uit 2004 is een goed voorbeeld hiervan.
Wim Luberti – Erwin l’Ami
1.e4 e6 2.b3 d5 3.Lb2 dxe4 4.Pc3 Pf6 5.De2 Le7 6.0–0–0 Ld7 7.g4 Lc6?! 8.Lg2 0–0 9.h4 Pd5 10.Ph3 f5? 11.gxf5 exf5 12.Pxd5 Dxd5
Zwart heeft niet goed gereageerd op het witte gambiet en na 13.d3! wint wit de pion terug met groot voordeel.
13.Pf4?! Df7 14.Ph5 g6 15.Tdg1?! Pd7 16.De3 Ld6 17.Lf1? f4! 18.Dh3 Le5 19.Lxe5 Pxe5 20.Dc3 Tae8 21.Tg5 De7 22.Thg1
Na 22…Tf7 staat zwart gewonnen, maar in een paar zetten keert het stellingsbeeld.
22…Kh8? 23.d4!
Kost een stuk, maar brengt wel de loper bij de aanval.
23…exd3 24.Lxd3 gxh5 25.Txh5 Tf6?
25…Tf7 26.Te1 Df6! geeft wit na slechts een beter eindspel na drie keer slaan op e5.
26.Dxe5! Zwart gaf op: het is mat na b.v. 26…Df7 27.Dxf6+! Dxf6 28.Txh7 mat.
Ook een oud-lid van het Hoornse Caïssa is overleden. R.I.P. mijn neef Marco Reinderman.
Zie ook:
schaakclub.blogspot.com/2024/10/in-memoriam-wim-luberti.html
Wat een triest bericht. Wim was een jaar jonger dan ik. Al vele jaren hebben we elkaar niet meer gezien. Wim was een zeer sympathieke schaker, inderdaad een rommelaar, maar wel een héél handige. En in mijn herinnering was hij in lang vervlogen tijden ook een goede doorgeefschaker.
Als je ouder wordt, overlijden steeds meer oude schaakvrienden. Het is steeds weer confronterend.
Dag Wim …
Gecondoleerd Dimitri, met Marco.
En een fraai stuk over Wim. Voor mij altijd een naam en leuk dat ik hem vorig jaar toch nog voor het eerst van mijn leven heb gesproken. Over schaken in het algemeen, reizen, busrijden en het grote Le3-b1+ -incident (vals spel) dat tegen hem plaatsvond.
Toen Wim Luberti pas lid was van onze club ( ENPS ) moest hij opgenomen worden in het ziekenhuis .ENPS -erelid Ronald Post ,die Wim al tientallen jaren kende maar hem helaas niet kon bezoeken ,hij woont in Groesbeek en zijn vrouw was ook ziek ,vroeg mij of ik Wim wilde bezoeken in dat ziekenhuis .Mijn antwoord : “” Sorry Ronald maar ik ken die Wim Luberti helemaal niet !”” Van dit antwoord heb ik nu 2 jaar later spijt van als haren op mijn hoofd ! Want ik heb Wim daarna leren kennen ,als een zeer aimabel man ! Misschien een les voor ons allen ,als een clubgenoot ziek wordt ,betoon enige aandacht ! Selamat jalan Wim ! Indonesisch voor goede reis Wim !